11~

Met grote passen loop ik de school binnen. William volgt me op de voet maar zodra ik naar mijn kluisje loop gaat hij de andere hal in. Voordat hij uit het zicht verdwijnt kijkt hij nog een keer achterom. Ik had een grijns van hem verwacht maar in plaats daarvan krijg ik een bezorgde blik van hem. Gek genoeg voelt het wel fijn om een bezorgde blik van iemand te krijgen. Ik krijg ze namelijk niet zo vaak. Ik draai me weer naar mijn kluisje toe en haal mijn geschiedenis boeken eruit. Met mijn boeken en pen in mijn hand loop ik naar het lokaal toe, die toevallig naast mijn kluisje is. Ik ga zitten op mijn vaste plek, links achteraan naast het raam. Ik plof neer op mijn stoel en kijk naar buiten. Ik hoor de leraar wat jongens vooraan corrigeren. De bel gaat en de les begint. ‘Goed jongens en meisjes, jullie krijgen een nieuwe leerling.’ Dat trekt mijn aandacht en ik draai mijn hoofd naar het bord toe. Naast de oude muffe leraar staat een jongen. Mijn onderkaak ligt zowat op mijn bureautje. Wat een lekkerding. Geloof me dit hoor je mij niet vaak zeggen, tenzij het over een prins, wolf of hoedemaker gaat. De leraar geeft hem het teken dat hij zichzelf moet voorstellen. ‘Ik ben Monroe, 18 jaar en nieuw hier.’ Zegt zijn prachtige stem. Ik hoor een paar meisjes voor me giechelen. Ben dus niet de enige die hem wel wat vind. ‘Zoek maar een plaatsje.’ Zegt de leraar voordat hij weer terug naar zijn bureau loopt.

Monroe’s ogen speuren de klas af en vallen dan op het tafeltje naast mij. Ik voel meteen mijn hoofd roder worden. Ugh, Belle, hou op hiermee. Ik herpak mezelf en voel me weer een koele kikker. Ik schenk Monroe een vriendelijk glimlach voordat hij gaat zitten. Wonder boven wonder krijg ik een mannelijke glimlach terug. ‘We gaan beginnen met een project over de middeleeuwen. Jullie krijgen in tweetallen elk een onderwerp waar je over drie weken een presentatie over geeft. Jullie beginnen deze les ermee dus maak snel tweetallen.’ Ik haat groepswerk. Niet alleen omdat ik meestal de laatste ben die een groepje heeft, maar ook omdat ik dan meestal al het werk moet doen. Ik laat mijn blik weer naar buiten gaan, ik wacht wel totdat iedereen bezet is en ik weer alleen mag. De presentatie doe ik dan wel een keer alleen in de pauze voor de leraar. Ik hoor Shirley haar stem opeens vlak naast me. ‘Monroe, zullen wij samen?’ Haar hoge gepiep maakt me zowat misselijk. Ik hoor Monroe “eeuhh” zeggen. Ik draai m’n hoofd om naar het tafereel en zie dat Monroe paniekerig naar me kijkt. ‘Wij gingen al samen.’ Het is eruit voordat ik er erg in heb. Van Monroe ontvang ik een glimlach terwijl Shirley me boos aankijkt. En dan te bedenken dat we vroeger beste vriendinnen waren. Ik trek mijn wenkbrauw omhoog. Ze draait zich snel om en loopt terug naar haar kloon vriendinnen.

‘Dankje.’ Zegt Monroe met zijn mannelijke stem. Ik haal mijn schouders op en kijk weer uit het raam. ‘Heeft iedereen een partner?’ Vraagt de sullige leraar. Hij kijkt me aan. ‘Zelfs jij Belle?’ Oh fijn, weer een klassikale vernedering voor me. Bedankt meneer de Hoog, bedankt. De klas grinnikt en Shirleys lach is overal bovenuit te horen. Ik knik met een rood hoofd en wendt me dan weer tot het raam. ‘Goed ik leg per tweetal een briefje neer, dat wordt je onderwerp. En niet ruilen a.u.b.’ Meneer de Hoog begint met het uitdelen. ‘Dus je naam is Belle.’ Zegt een heerlijke stem naast me. Ik wend me tot Monroe en knik. ‘Leuke naam, net als van het sprookje.’ Ik knik weer, met een grote glimlach omdat hij sprookje zei. Meneer de Hoog geeft mij het briefje aan en ik open het. Yesh! Meteen heb ik zin in deze presentatie. ‘Wat hebben we?’ Vraagt Monroe nieuwsgierig. Ik laat hem het briefje zien en hij trekt een frons. ‘Wie is dat?’ ‘Wat?!’ Zeg ik iets harder dan verwacht waardoor een paar mensen om kijken. Ik word meteen rood en alsof het niet erger kon kijkt Monroe me met een scheve glimlach aan. Ik rol met mijn ogen. ‘Weet je echt niet wie dit is?’ Vraag ik vol verbazing. Hij schudt zijn hoofd. Uhhh, hoe ga ik in een paar zinnen uitleggen wie King Arthur is?