Proloog

Heel ons leven hebben we samen gedeeld. Nou ja, heel ons leven is overdreven. Vanaf de vijfde klas van de middelbare school zijn we met zijn vijven verbonden. Wat een toeval zeg, het getal vijf bleef belangrijk voor ons de rest van ons leven. Als ik me zelf de wijste van het stel noem, bega ik volgens mij geen fout. Ik ben en was altijd de wijze, de verstandige van het stel maar daardoor niet de minst geliefde. Die vier mensen hebben mijn leven beter gemaakt. Op sommige momenten ook zwaarder maar dat hoort er denk ik bij. Ik houd van alle vier. Het is de reden dat ik ze gedwongen heb mee te werken aan dit boek. Ik wil dat onze herinneringen vereeuwigd zijn. Anderen moeten de mogelijkheid hebben over ons leven te lezen en te leren van de fouten die wij gemaakt hebben in ons leven. Het allerbelangrijkste is natuurlijk dat onze kinderen hierdoor weten hoe wij geleefd hebben en leren wat het belang van vrienden voor het leven is. Want ik weet niet wat ik zonder deze vier met mijn leven gedaan zou hebben.

Of ik mijn allerbeste vriendin sinds eeuwen een gunst wilde doen. Dat is wat ze me vroeg toen ze me hiervoor overhaalde. Dus hier zit ik dan, herinneringen uit het verleden op te halen. Zelfs die herinneringen die ik eigenlijk al ver weg had gestopt en niet meer naar boven wilde halen. Maar hoe weiger je je allerbeste vriendin? Dat gaat gewoon niet. En dat wist Layla ook op het moment dat ze me vroeg. Wat ze nog meer wist, was dat als ik erin mee zou gaan de anderen zouden volgen. Ze had gelijk.
Mijn leven is niet heel speciaal, gelukkig hoeft dat van mij ook niet. Toch heb ik het gevoel dat ik wel iets betekent heb. Voor die vier mensen met wie ik lief en leed gedeeld heb en die ik ken zoals geen anderen. We zijn vrienden en vormen sinds ons zestiende levensjaar een eenheid. En dat neemt niemand ons nog af.

Alexandra

Mijn leven heeft me veel geluk gebracht, maar ook veel verdriet. Ik denk dat de hoeveelheid lachen en huilen eerlijk verdeeld is . Daar ben ik blij mee. Ik heb heel mijn leven moeite gehad met vertrouwen in de liefde. Hoewel het vertrouwen in de mensen die ik vanaf mijn zestiende om me heen verzamel nooit een probleem is geweest. Wij horen samen, wij zijn nog steeds vaak samen. Onze vriendschap is sterk en onverbrekelijk. Natuurlijk, af en toe ontstonden er scheurtjes, die hebben we er nu allemaal uitgehaald. Misschien dat het oprakelen van onze geschiedenis ervoor zorgt dat oud hartzeer weer naar boven komt. Ik hoop dat het onze band sterker maakt en dat onze herinneringen en geschiedenis hierdoor vereeuwigd zijn.

Als een van de liefste mensen op aarde je om een gunst vraagt dan is het onmogelijk om te weigeren.
Tenminste voor mij dan. Daarom zal ik ook mijn verhaal openbaar maken. Mijn lief en leed met heel de wereld delen en mijn gedachtes aan vreemden laten horen.
Mijn leven heeft een aantal keren flink op zijn kop gestaan, ik ben er steeds weer sterker uitgekomen. Het leven zit vol valkuilen en ik ben ervan overtuigd dat we in sommige moeten vallen voordat we het echte geluk kunnen vinden. En geluk is er voor iedereen hier op deze wereld. De vier anderen die hun herinneringen ook delen zijn een groot deel van mijn geluk. Ik waardeer ze stuk voor stuk, doe dat ook met jou vrienden. Dat verdienen ze.

Jasmine

Het leven is te kort. Het is een uitspraak die je als mens niet moet vergeten. Maak iets van je leven voordat het te laat is want je hebt maar een leven dus maar een kans.
Ik dacht altijd dat schoonheid een van de belangrijkste waarden in het leven was. Maar ik had het fout. Het gaat niet om de buitenkant alles wat zich binnenin een mens bevindt, de persoonlijkheid. Dat is wat echt telt.
Mijn leven was niet extreem bijzonder, ik heb geprobeerd eruit te halen wat erin zat. Toch hoop ik dat menig mens zich mij zal herinneren en dat een paar van de dingen die ik heb gedaan hun sporen op deze wereld achterlaten. Maar al die dingen die ik in mijn leven heb gedaan en alles wat er is gebeurd. Daar was ik zonder mijn vrienden niet doorheen gekomen. Ik zal ze voor altijd blijven koesteren.