~Chapter 3.7~

‘’I have good news. You do not completely have a lack of talent.’’

Begin maart was er een heleboel ophef over iets in de Great Hall tijdens het ontbijt. Louise hoorde overal de termen ‘’Harry Potter’’, ‘’Death Eaters’’ en overal slingerden pagina’s van the Quibbler in het rond. Ze plofte neer aan de ontbijttafel en begon te eten, ze probeerde de ophef over wat dan ook te negeren want ze had nu geen behoefte aan drama en gedoe. Maar toen Blaise en Draco naast haar kwamen zitten kwam ze alsnog te weten wat er aan de hand was.
‘Potter heeft een interview afgelegd aan de Quibbler en hij heeft bekend gemaakt welke Death Eaters hij kende,’ zei Blaise. Louise at gewoon door en knikte kort.
‘Louise, onze vader is ook een Death Eater,’ fluisterde hij zachtjes, alsof dat voor haar enig verschil uitmaakte.
‘Dus? Hij weet zich er toch wel weer uit te redden, zoals hij dat altijd doet,’ antwoordde ze droogjes, en ze nam nog een hap van haar boterham. Draco duwde ruw de krant onder haar neus in.
‘Lees dan.’ ‘Ik geloof je wel, hoor.’
Geïrriteerd stond ze op. ‘Vader redt zich altijd uit dit soort dingen. Potter wordt weer voor gek verklaard en dat is dan het einde van het verhaal.’ Ze stampvoette de Great Hall uit.
Draco zou toch niet begrijpen waarom het haar geen moer kon schelen, dus waarom zou ze zich dan moeite doen om het hem proberen uit te leggen? En bovendien, ze wilde niet dat haar broer over het akkefietje met vader te weten kwam. Zijn woorden waren goed in haar hoofd blijven hangen, net zoals de blauwe plekken op haar bovenarmen, en ze wilde absoluut niet verantwoordelijk zijn voor het ruïneren van de familie.

Draco negeerde haar voor de rest van de dag, maar daar kon ze zich absoluut niet druk om maken, dat was ze immers inmiddels wel gewend. Umbridge had de leerlingen verboden om nog een Quibbler op zak te hebben, maar iedereen had het artikel allang gelezen tijdens het ontbijt en anders hadden ze hier en daar wel stukken opgevangen uit gesprekken.
Alsof er nog niet genoeg gebeurd was, was er diezelfde avond ook nog een hoop gedoe in de Entrance Hall. Daar stonden Professor Trelawney en Professor Umbridge, omringd door ongeveer elke leerling in heet Hogwarts. Louise zocht Blaise op om hem te vragen wat er aan de hand was, maar hij wist het niet.
‘Nee! Dit kan niet gebeuren! Ik weiger het te geloven!’
Umbridge’s glimlach was gemeen en tegelijkertijd o-zo onschuldig. ‘Had je dan niet verwacht dat dit moment zou komen?’
Nu pas kon Louise zien dat Professor Trelawney omringd werd door haar koffers.
‘Het mag niet!’ De Professor begon zachtjes te huilen. ‘Ik ben hier zestien jaar geweest… Hogwarts is mijn thuis!’
Louise pakte Blaise’ hand en draaide zich om, om weg te lopen. ‘Kom op,’ mompelde ze. ‘Ik heb geen zin in al die drama. We gaan eten.’ En met die woorden sleurde ze zich een weg door de menigte, terug de Great Hall in. Ze waren net klaar met eten toen de andere leerlingen weer binnen kwamen.
‘Geweldig, we krijgen nu Divination van een vuile halfmens. Wacht maar tot vader hiervan hoort.’ Draco trok een nors gezicht en ging zitten, om vervolgens zijn bord vol te scheppen.

Louise moest toegeven dat de centaur’s lessen zo erg nog niet waren. In feite vond ze Firenze tien maal beter dan Professor Trelawney. Blaise en Louise leefden hun leventje rustig verder. Ze volgden de lessen, waren bijna elke dag samen en trapten nog steeds de grootste lol. Tot in april bekend werd gemaakt dar Dumbledore op de vlucht was en Umbridge zichzelf als nieuwe Headmistress had benoemd. Verdorie, dacht Louise bij zichzelf. Nu moest ze die lelijke oude pad wel gehoorzamen. En alsof dat nog niet genoeg was, gebeurde er enkele dagen wéér iets dat voor ophef zorgde. Louise zat rustig in haar eentje te lunchen toen er opeens van overal in het kasteel harde knallen kwamen. Vuurwerk. En als ze zich niet vergistte, waren er maar twee mensen op deze hele school die het voor elkaar kregen om dat in deze school af te kunnen steken. De Weasley broertjes Fred en George. De rest van de dag keek Louise samen met Blaise toe hoe de nieuwe Headmistress de school rondrende en probeerde al het vuurwerk te laten stoppen.

Met knikkende knieën klopte Louise op de deur van Professor Snape’s kantoor. Ze wist niet wat ze van dit hele Careers Advice moest verwachten, zeker omdat ze een van de eersten was met een afspraak. Snape’s monotone stem vertelde haar dat ze binnen mocht komen en ze deed de deur langzaam open. Zijn kantoor was nog net zo duister en eng en kil als altijd en zodra ze de deur achter zichzelf dicht deed zag ze Snape aan zijn bureau zitten, zoals altijd, met een stalen gezicht. Louise ging op de stoel aan de andere kant van zijn bureau zitten en keek hem afwachtend aan.
De Professor bleef een akelig lange tijd stil maar deed uiteindelijk toch zijn mond open.
‘Miss Malfoy,’ zei hij, zo zacht dat ze kippenvel kreeg. Fijn, hij wist blijkbaar dus dat ze deel van de familie was. Hij was vast in contact geweest met haar vader.
‘U weet waarom u hier bent, neem ik aan.’
Ze knikte, maar blijkbaar verwachtte hij geen antwoord, want hij praatte meteen weer verder.
‘Mijn eerste vraag aan u; heeft u al nagedacht over een mogelijk beroep dat u na deze school kunt gaan uitvoeren?’
Beschaamd schudde ze haar hoofd. Snape’s wenkbrauwen trokken zich een klein beetje samen, maar hij herstelde zich al gauw.
‘Goed, ik had ook niet anders verwacht. In welke vakken bent u… goed?’ Louise beet op haar lip en staarde naar een klein deukje in het houten bureau.
‘Ik vind Potions een erg interessant vak,’ zei ze zachtjes. Professor Snape keek op een stuk perkament dat voor hem lag en trok een wenkbrauw omhoog. ‘Acceptable.’ ‘En Divination is ook wel oké…’ ‘Poor,’ onderbrak de Professor haar. ‘Ja, maar ik weet zeker dat ik beter zal scoren op mijn O.W.L.’s.’
‘Als u het zegt,’ antwoordde hij, een vlaag van sarcasme in zijn stem.
‘Ook ben ik heel goed in Charms.’ ‘Exceeds Expectations,’ zei hij, licht knikkend. ‘Precies ja. Transfiguration?’ ‘Acceptable.’ ‘Ancient Runes?’ Opnieuw keek hij op het perkament dat voor hem lag. ‘Poor.’ ‘Herbology?’ ‘Acceptable.’ ‘Astronomy?’ ‘Acceptable.’
Ze beet nerveus op haat lip. ‘En… History of Magic?’ ‘Exceeds Expectations.
Nu grijnsde ze trots. Dit was een van haar beste vakken, samen met Charms. Aangezien ze jarenlang had geloofd dat ze een Muggleborn was en ze zichzelf toch wilde bewijzen, had ze op deze twee vakken heel hard geleerd.
‘Nou, Miss Malfoy, ik heb goed nieuws.’
Nieuwsgierig trok Louise haar wenkbrauwen omhoog.
‘U bent niet geheel talentloos.’
Haar troste grijns verdween als sneeuw voor de zon en maakte plaats voor een beledigde uitdrukking. Ergens voelde ze woede opborrelen, maar toen bedacht ze zich dat de Professor nog redelijk aardig tegen haar had gedaan. Vandaag, dan. En ze probeerde ook de laatste keer dat ze hem onder vier ogen had gesproken in gedachten te houden.
‘Gelukkig gaan uw punten niet lager dan ‘’Poor’’, maar ze gaan ook niet hoger dan ‘’Exceeds Expectations’’.
‘Dus…?’
‘Misschien zijn er dus toch nog talenten over om iets mee te gaan doen. Goed, laten we veen gaan kijken naar een lijst beroepen…’
Louise zuchtte. Dit zou nog een lange middag gaan worden.