~Rose~ O4

Ik loop de toiletten binnen en zie dat er maar 1 hokje bezet is. Ik loop door naar het derde hokje, zogauw het kan ga ik daarin een rare gewoonte van me. Ik werp een blik naar de wc rolhouder, volgeschreven met liefdesverklaringen, bands waar mensen fan van zijn, bijvoorbeeld one direction. En zogenaamd mooie zinnetjes. Voor mij absoluut zonder betekenis. Ik laat me zakken op de wc bril en graai in mijn broekzak en haal mijn sleutelbos eruit. Ik zoek mijn zakmes en klik het mesje eruit. Ik glimlach ernaar, dit is mijn enige ECHTE vriend. Hierop kan ik altijd rekenen. Dit kan ik vertrouwen. Zonder dit bestond ik al niet meer. Ookal is dit alleen maar rekking van mijn leven hier op aarde. Zoals Lana del rey zingt: 'we were born to die' and believe me it won't be long till i give up.. Ik ben op.. Ik kan en wil niet meer. En dit.. Dit mesje houd mij levend maar word ooit mijn dood. Ik pak veel wc papier en breng het mesje naar mijn arm. Mijn arm onder de littekens. Ik zoek een plekje zonder littekens en kom erachter dat ik die niet meer heb. Ik zet het mesje in mijn arm en haal het erover. Het doet pijn maar het voelt zoveel beter dan alle pijn in mijn hoofd. Ik duw het mesje harder in mijn arm en het bloed glijd langs mijn arm naar de onderkant en een druppel valt op de grond. Ik blijf doorgaan. Het mesje op mijn pols en het erover heen halen. Het enige waar ik aan kan denken en kan zien is het bloed dat steeds meer en meer word. Het enige wat ik voel is pijn. Maar dit keer Geen pijn in mijn hart maar bij mijn pols. Lichamelijke pijn is goed want het doet je de pijn in je hart vergeten. En als je te veel pijn hebt in je hart om te verdragen is dit een heerlijke uitweg. Het geeft me nieuwe kracht. Ookal is het maar voor een paar uur of minder. Het is mijn drugs. Zonder zou ik niet kunnen leven.. Ik dep het bloed een beetje weg met het toiletpapier. Het meisje dat eerder ook op het toilet zat is weg en ik heb niemand anders binnen horen komen. Snel loop ik het hokje uit naar de was bak en draai de kraan open en laat het water op mijn polsen stromen. Met mijn wc papier dep ik het meeste bloed weg. Ik pak mijn dikke armbanden erbij en bind ze weer om mijn polsen. Vervolgens loop ik de deur uit terug naar het klaslokaal. De wonden nog voelend.