OO2

We reden door een wijk met reusachtige huizen. Als in MEGA VILLA’S. Met open mond keek ik om me heen. Wooow…
‘You like it?’, gniffelde Aveley naast me.
‘It’s all so… huge!’, zei ik terwijl ik nog steeds uit het raam keek. Ze lachte weer zachtjes. Waarschijnlijk om mijn gezicht.
‘We’re almost there.’, gaf oom Rothwell zijn commentaar.
‘Yes! Finaly home!’, riep Aveley. Ik gaf haar een duw. ‘Ey!’ Ik rolde met mijn ogen.
‘You deserved that one!’
‘No, I didn’t.’
‘Yes, you did.’
‘Guys! Stop it. We’re almost home.’, riep oom Rothwell.
‘We weren’t argruing.’, zei Aveley.
‘No, we weren’t.’, val ik haar bij.
‘Alright, alright.’ Tevreden leunde Aveley weer achterover en streek een pluk van haar zwarte haar achter haar oor. Ze had lang zwart haar met blauwe en roze highlights. En het stond haar zo goed!
‘Watch out for Jenny if you enter,’, zei oom Rothwell. ‘She’s been talking ‘bout you for two months. She’ll probably attac you when you come in.’
‘Does she remember me?’, vroeg ik verbaasd. Ik had mijn jongere nichtje, het zusje van Aveley, Jennifer, voor het laatst gezien toen ze nog een baby was. Laten we zeggen vier jaar geleden?
‘No, she doesn’t.’, antwoordt Aveley. ‘But she saw a picture and she wants you to be her new nanny.’
‘I’m sorry?’, vroeg ik.
‘You’ve got another job.’, grinnikte ze uit. ‘When you see her, you won’t be able to say no.’
‘Great.’, mompelde ik, wat een gigantische lachbui bij Aveley veroorzaakte.
‘Lukt het een beetje?’, vroeg ik.
‘What?’, vroeg ze. ‘What did you say?’ Ik lachte geheimzinnig. ‘Oh, no! Don’t be so mean! Tell me what you said. Don’t talk dutch.’ Oom Rothwell grinnikte zachtjes. Aveley hoorde het en wendde zich tot hem.
‘Dad…’, begon ze. Hij had waarschijnlijk wel verstaan wat ik zei, hij was ooit Nederlands geweest. Maar toen is hij voor zijn vrouw naar Amerika vertrokken. Pap wilde eigenlijk mee om zijn broer te zien, maar mijn moeder overtuigde hem om niet te gaan, dit moest mijn ding worden.
‘There we are.’, mompelde oom Rothwell. Ik keek met grote ogen naar het huis, dat in het midden stond van een flinke lap grond. Jeetje… Het was zo… HUGE… Oom Rothwell ving mijn blik via de achteruitkijkspiegel.
‘What do you think?’, vroeg hij. Ik keek nog eens naar het enorme, moderne huis.
‘I think it’s amazing.’, zei ik eerlijk. ‘It’s so big and open. I love it.’ Een grote glimlach verschijnt op het gezicht van oom Rothwell en Aveley keek trots voor zich uit.
‘Thanks. My wife and I really did our best. We’re also very happy with it.’ , zei oom Rothwell. ‘The right wing is totaly free, we only use it for guests, but we decited you can live there, now you’re staying here. It has everything a normal appartment has too. Kitchen, livingroom, bedroom.’ Nou, ik kreeg en een baantje in zijn muziekwinkel –die blijkbaar erg goed liep, aan het huis te zien- en een appartement in zijn huis. Wat was ik toch een bofkont.
‘Thank you, really, thank you very much!’, riep ik. ‘Oh my, that’s awsome! But I think I’ll be spending most of my free time with you guys, I haven’t seen you for so long.’ Glimlachend keek ik hen allebei aan. Oom Rothwell stopte de auto en gooide de deur open. Ik sprong snel van de achterbank en liep een stukje over het grint, richting het huis. Het was echt zoiets dat je alleen in films zag en nu ging ik er gewoon wonen! Ik draaide me om en liep terug naar de auto, waar oom Rothwell net mijn koffer uit de achterbak tilde.
‘Let me do it, honey.’, zei hij toen ik het koffer wilde overpakken.
‘Thanks.’, zei ik weer. Waar was de rest van mijn vocabulaire gebleven? Ik pakte zelf mijn rugzak en volgde Aveley en mijn oom naar binnen.
‘Okay, Leelee, show Cathy her place.’, zei hij. Aveley gebaarde ongeduldig dat ik haar moest volgen, maar ik keek met open mond om me heen. Het was allemaal wit, palmen en raam. Wauw! Aveley slaakte een zucht en pakte mijn arm. Ze sleepte me mee de gang door, terwijl ik mijn koffer weer meetrok. Gelukkig had deze wieltjes, anders zou hij lelijke strepen achterlaten op de mooie witmarmeren vloeren. Wauw! Alweer. Aveley trok me een donkere, koele gang door. Buiten was het echt verstikkend warm. Welcome in Miami! Aveley hield stil bij twee deuren, waar de gang blijkbaar op eindigde.
‘If you go this way,’, zei ze. ‘You’re outside.’ Ze wees op de rechterdeur. ‘And this way is your place.’ Ze trok de linkse deur open, nu weer met mij erachteraan. Blijkbaar zat er een trap achter de deur. Ze trok me omhoog, maar ik bleef hangen door mijn koffer en denderde de trap weer af. Ik viel achterover bovenop mijn koffer en keek op. Aveley stond geschrokken haverwege de trap. Kreunend liet ik mijn hoofd weer achterover zakken. Oh, ik ben zoooo handig!, zong ik in gedachten.
‘Oh gosh! Are you okay?’ Aveley was de trap afgestormd en trok me overeind.
‘Yeah, no problem.’, zei ik. En rekte me even uit, om te kijken waar het pijn deed. Ik kromp in elkaar. Ribben, ouch. Ik klakte even met mijn tong. Dat zal wel flink blauw zijn. Dan maar niet zwemmen. Ik tilde mijn koffer op en hees mezelf de trap op. Zodra mijn hoofd boven het vloerniveau uitkam was ik mijn pijn helemaal vergeten. Dit kon gewoon niet. Ik stond in een superluxe woonkamer. Met allemaal mooie meubels, op grote afstand van elkaar. Dit kon gewoon niet. Een wand was helemaal van glas en liet volop daglicht binnen, maar het was niet warm. Airco. Hallelujah. Maar wauw! De trap kwam midden in de woonkamer uit. Aan het ene eind zag ik de keuken. Met eiland. Jezus… Aan de andere kant zag ik een deur. Daar zal mijn slaapkamer dan wel zijn. In het midden zag ik –omg! Serieus?- een paar treden met daarop een piano en daarnaast een lift, voor naar onderen. Ik rolde met mijn ogen. Hadden we nou niet even met de lift kunnen gaan. Ik zag dat Aveley dat ook bedacht, want ze keek beschaamd naar de grond. Ik keek naar haar en ze keek weer op.
‘What do you think?’
‘I just… Wauw! I don’t know what to say!’ Aveley lachte alweer.
‘Okay, that’s a good sign. I’ll give you some time for yourself now. Come downstairs if you’re hungry or need something or so.’
‘Okay, if I manage not to get lost in here…’ Ik keek haar kritsch aan. Lachend draaide ze zich om en liep de trap af. Oké dan… Alleen in mijn eigen reuze appartement. Jezus… Help?