In your arms, I feel save [012]

Harry Edward Styles

De volgende ochtend word ik langzaam wakker. Twee handen voel ik tegen mijn borst en een hoofd ligt verborgen in mijn hals. Slaperig open ik mijn ogen en moet gelijk glimlachen als ik zie dat het Louis is. Hij ligt nog heerlijk te slapen. Zachte spinnende geluidjes verlaten zijn mond en zijn oortjes staan half overeind. Wat schattig.... Voorzichtig haal ik zijn handen weg en schuif ietsjes weg. Gelukkig slaapt hij door. Ik dek hem goed toe en sta op. Rustig loop ik de slaapkamer uit en gaap eventjes. De rest van de jongens zitten al in de 'woonkamer.' 'Hey,' ik gaap nog een keer en ploft naast Niall neer. Grijnzend word ik aangekeken. 'Goed geslapen?' Vraagt Zayn met een grijns. Ik knik eventjes. 'Jawel,' mompel ik. 'Was het gezellig met Louis?' Ik grijp een kussen van de bank en gooi het tegen Zayn's hoofd. 'Hou je mond.' Mompel ik en sta op. Snel loop ik door naar de keuken waar ik rondkijk. Ik pak een bord uit de kast. Zou Louis ook wat willen? Vast wel. Rustig begin ik wat sandwiches te maken. Vier om precies te zijn. Ik beleg ze rijkelijk en zorg dat het er een beetje goed uit ziet. Ik glimlach. Hopelijk heeft hij honger. Ik loop de keuken uit, negeer de blikken van de rest van de jongens en loop de slaapkamer in. Louis lag nog rustig te slapen. Ik sluit de deur en leg het bord op het nachtkustje. Ik kruip terug in bed en schud Louis zachtjes heen en weer. 'Wake up,' fluister ik met een glimlach. Langzaam zie ik hoe hij zijn ogen opent. Slaperig kijkt hij me aan. 'H-hey,' fluistert hij slaperig. 'Lekker geslapen?' Vraag ik en streel wat van zijn warrige haar goed. Even slaat hij zijn hoofd neer en knikt hevig. 'Gelukkig maar.' Ik pak het bord van het nachtkastje. 'Honger?' Vraag ik en reik hem een van de sandwiched aan. Voorzichtig pakt hij hem vast. 'D-dankje H-harry,' zegt hij lief. Het klinkt zo schattig. 'Graag gedaan Lou. Het is een kleine moeite.' Hij knikt eventjes en neemt een klein hapje. Zelf pak ik ook een van de sandwiches. Rustig begin ik er een van te eten. Het smaakt nog best goed. Ik zet het bord eventjes weg en draai me naar Louis. Grinnikend veeg ik wat sla weg bij zijn bovenlip. Zijn wangen kleuren lichtjes roze en hij kijkt verlegen weg. 'Niet zo verlegen.' Langzaam kijkt hij me aan en knikt eventjes. Ik kan het niet laten om even achter zijn oortjes te kriebelen. 'Vind je het goed als de rest van de jongens het weten?' Vraag ik zachtjes en kijk hem aan. 'A-als z-ze L-Louis geen... pij-ijn doen..' Geruststellend streel ik door zijn haar. 'Ze gaan je niets doen Lou. Dat beloof ik je. Niemand zal je ooit nog pijn doen.' Langzaam knikt hij. 'D-dankjewel.' 'Graag gedaan, Lou.' Lief druk ik een kusje op zijn wang en ga wat beter liggen. Hij was zo schattig.