•07 Niall

Soms vroeg ik me af waarom niet weg mocht, maar zelf wist ik het eigenlijk al. Ik bracht hier ''Orde''. De jongens klote hier niet de boel bij elkaar, door dat ze mij in elkaar sloegen en pesten. Waar door de andere jongens voor hun bang zouden worden en alles controle was. Wat wou ik hier maar al te graag weg,maar het mocht gewoon niet. Het leven is hard. Inmiddels waren Jay en de rest weer langs me geweest, ze vonden dat ik te slecht gewerkt had vandaag. Wie waren zij om daar te over oordelen, en zelf deden ze niet eens wat. Ik stond op om nieuw water te halen, om het te verversen. Ik wankelde een beetje op me benen, wanneer was de laatste keer dat ik goed had gegeten? Volgens sommige mensen was ik net een skelet, zo eng dun. Ik had een blauw oog over gehouden, en wat schrammen. ''Horan!'' Uit angst liet ik de emmer water vallen, Jesse keek me woedend aan. ''Hierna heb jij een probleem.'' Wat bedoelde hij met hierna? Van schrik liep ik achteruit, waarna ik nog een paar klappen ontving van hem. Minder erg dan ik verwachtte, toch was me lip weer opgezwollen ''Je hebt bezoek'' Ik liep achteruit, ik keek wazig voor me uit en zag wat zwarte vlekjes in mijn zicht. Ik herkende de plekken niet meer, opeens hoorde ik een paar stemmen. ik hoorde mijn naam, maar alles veranderde in een grote zwarte vlek. Ik zakte in elkaar. ''Horan ontvang geen bezoek, en dat zal hij ook nooit. Ik moet u verzoeken dit gebouw te verlaten en nooit meer terug te komen'' Hoorde ik Daniel nog zeggen tegen de onbekende personen.