Lady of dreams

'De koningin der dromen zal komen wanneer het daarvoor tijd is'
De jongen drukte bedenkelijk zijn vingers tegen zijn mond. Hij liep op zijn vader af. 'Wat als wij haar eens helpen... haar vervoer regelen'
De oude man stond op. 'Sorry, maar ik vrees dat ons gesprek niet langer privé is', zei hij. Hij liep recht op de gordijnen af waarachter Denise zich had verscholen.
'Welkom', zei de man toen hij de gordijnen opzij duwde. Denise kneep haar ogen dicht. Maar de man kuste de hand van een jonge dame. Een slanke dame met golvende rode haren liep de kamer binnen. Kon het zijn dat ze het over haar hadden? Met die hoge hakken en chique kleding zag de mevrouw er wel uit als iets wat door kon gaan voor koningin.
'We hadden u al verwacht', vertelde de man. Hij stelde zijn zoon voor als Darrin Le Fay.
'Waar kan ik u mee van dienst zijn?', vroeg de dame nadat zij haar handschoenen had uitgedaan. Darrin bood de vrouw een stoel aan, maar de vrouw weigerde.
'We zoeken iemand', vertelde de man.
De vrouw zuchtte; 'Dat wist ik al'
'Kunt u ons helpen de jongen te vinden?'
'Natuurlijk, kan ik dat', antwoordde de vrouw; 'De vraag is of ik dat doe. Wat levert het mij op?'
De man leek lichtelijk geïntimideerd door de dame. Waarom wist Denise niet. Die vrouw straalde wel wat hooghartigs uit, maar niet echt bedreigend. Een simpele tackle zou haar onderuit halen op die hakken. Hij wenkte zijn zoon bij zich. De zoon liet wat zien. Eerst iets roods, wijn waarschijnlijk. De vrouw knikte goedkeurend maar het was duidelijk dat zij meer verwachtte. Daarom pakte de jongen nog een kistje. Er zat iets glimmends in, maar Denise had er geen goed zicht op.
'Goed', hoorde zij de vrouwelijke stem zeggen. 'Ik zal jullie naar Falco brengen'

Ondertussen liepen Falco en Romé al meer dan een uur door het bos. De wind was ontwaakt en zorgde dat er een koude lucht hing tussen de bomen. Romé bibberde en hoopte dat zij snel Denise vonden zodat zij terug naar huis konden gaan. Liever was zij het bos uit voordat de avond viel.
'Werkt die kaart nog een beetje?', vroeg Romé.
Falco hield het ding ondersteboven. 'Nee, totaal niet meer... teveel negatieve invloed', zei hij sarcastisch.
'Naar rechts denk ik, die bomen daar lijken een beetje op het soort bos wat ik op de kaart zag'
'Weet je het zeker?', ging Romé na. Al die bomen leken voor haar op elkaar.

Denise schrok wakker. 'Falco', ze moesten Falco hebben. Er moest een manier zijn om hem te waarschuwen. Toen zag Denise het eten. Mooi, ze ging wat proviand nodig hebben. Ze propte zo veel mogelijk in haar zakken en stopte de rest in haar mond. En die lakens... Met wat gescheur en geknoop vormde dat een prima touw. Denise knoopte het vast aan haar bed. Ze haalde diep adem voordat ze de afdaling maakte. En hoopte, hoopte zo hard, dat meneer de Bruin haar niet zou zien ontsnappen.