Teen 29.
Lees dus dit en daarna hoofdstuk 30 nog es en het zal een heel stuk duidelijker zijn
SORRY!
De volgende morgen ging mijn wekker af om 6 uur. Ik stapte vermoeid uit bed. Ik nam een een outfit uit de kast en liep naar de badkamer om te douchen. Charlotte mag nog even blijven liggen.
Nadat ik mijn haar en make up had gedaan liep ik naar Charlotte's kamer om haar wakker te maken. 'Liefie,' Fluisterde ik zachtjes en ik wreef door haar haar.
Ze kreunde zachtjes en opende haar groene oogjes. Ze geeuwde en wreef de slaap uit haar ogen. 'Het is tijd om op te staan, eerste schooldag.' Glimlachte ik. Ze zette een zwak glimlachje op en ging rechtop zitten. 'Al in het tweede leerjaar, wat word je toch groot.' Zei ik en ik drukte een kus op haar voorhoofd. Ik liep naar haar kast om een outfit te zoeken. 'Kom dan gaan we in bad.' Zei ik. Met haar kleren in mijn handen liepen we naar de badkamer. Ik liet het bad vollopen. 'Poets je tandjes maar al, dan zet ik snel het ontbijt klaar.' Ze knikte en ik rende naar beneden om de tafel te dekken. Ik zette fruitsap en brood op tafel.
Toen alles klaar was rende ik weer naar boven. Ik glimlachte toen ik Charlotte al in bad zag zitten. Ze word echt al groot.
Nadat ze gewassen was opende ik een handdoek. Ze stapte uit bed en ik wikkelde haar in de handdoek.
Nadat ze haar kleren aanhad getrokken droogde ik haar haar en stak het op een staart. 'Zo, helemaal klaar voor de eerste schooldag.' Zei ik toen we elkaar in de spiegel aankeken. We liepen naar beneden om te ontbijten. Terwijl Charlotte at smeerde ik haar boterhammen voor deze middag en stak ook een stuk fruit en een koek in haar boekentas. Ik controleerde of alles erin zat en zette haar boekentas klaar op een stoel. Charlotte dronk net het laatste van heet fruitsap leeg. 'Klaar om te gaan?' Vroeg ik. Ze knikte en sprong van haar stoel af. Ik deed haar boekentas om en ik nam zelf mijn eigen tas. Ik nam nog snel mijn gsm en we liepen naar buiten.
Hand in hand liepen we over de straat op weg naar haar school. Vroeger keken mensen me raar aan maar nu niet meer. Tja, je ziet ook niet elke dag een 15 jarige met een buggy over straat lopen... Nu zijn we een paar jaar verder en mensen begrepen me nu wel.
'We zijn er!' Charlotte zag er meteen een stuk vrolijker uit toen ze al de kindjes zag lopen. Waarschijnlijk had ze al wat vriendinnetjes herkent. Ik liep mee tot aan de schoolpoort. 'Oke meisje, doe je best he!' Zei ik en ik drukt een kus op haar wang. Ze sloeg haar armen om me heen. Iet wat verbaasd knuffelde ik haar terug.
'Tot straks mama!' Riep ze over haar schouder toen ze speelplaats op rende.
'Mama?'
Een shock ging door mijn lichaam. Ik herkende die stem. Tranen welmden op en ik ging langzaam rechtop staan. Ik draaide me zachtjes om en daar stond hij.
Een eerste traan liepen over mijn wang. Ik opende mijn mond maar er kwam geen geluid uit.
'Liam, alsjeblieft!' Piepte ik. Maar hij liep al weg.
Er zijn nog geen reacties.