1

"wat ga je doen?" riep mijn moeder me toe. "ik ga naar buiten. ik stik hier" zei ik vlug. "blijf binnen"
ze schreeuwde het. met zoveel boosheid. dat ik het niet kon houden. ik liep naar buiten.
om eerlijk te zijn blijf ik ook liever binnen maar ik werd gek. Dat is al zo sinds dat ik mij computer heb moeten opgeven.
Met het geld konden we een maand overleven. Vind je het vreemd dat ik liever naar buiten ga waar ik als het ware een kogel door mijn hoofd kan hebben dan ik moet binnen blijven
de kogel kan niet. ik woon in Salt Lake City - Utah. de oorlog is vooral in New york, washington DC en los angels. en alle grote steden in Amerika. ik kan wel nog even doorgaan. wij zijn redelijk veilig.
aan de overkant van de straat zag ik een paar politie agenten staan. ze kwamen naar me toe. "je zou beter naar binnen gaan" zeiden ze. "waarom?" ik heb niet echt iets om voor te leven. als deze oorlog ooit eens voorbij gaat is het waarschijnlijk toch al te laat "bombardementen" zei hij rustig. "ik moet binnen gaan. voor een bombardement? dat is niet echt veilig. als je het mij vraagt ben ik waarschijnlijk veiliger hier." hij schudde zijn hoofd. "we gaan toch allemaal dood." zei ik toen ik verder wandelde.

Niemand is nog veilig.
het is oorlog. en nu is het serieus aan het worden.