Hoofdstuk 1

De schoolarts kwam eraan, dat betekende meten en wegen! Nou ben ik altijd al wat mollig geweest en wist ik dat maar al te goed,... toch schrok ik ervan dat ik van de schoolarts moest terugkomen, omdat ik te dik was. Letterlijk heeft ze gezegd: 'ik geef je een kaartje mee, want je bent echt te dik!'. Lekker tactisch dus. Ik vond het afschuwelijk en dit heeft dan ook een grote indruk op me gemaakt!

Vooral omdat het 'dikste' meisje uit de klas (die ook erg gepest werd) zei dat zij een prima gewicht had! Later bleek dit niet zo te zijn, maar durfde ze het gewoon niet te zeggen. Ondertussen lag ik nachten wakker, ik was dikker dan haar, ik zou gepest moeten worden. Mijn conclusie was dan ook, ik word nu niet gepest omdat ik een populaire vriendin heb. Die populaire vriendin was Sterre, ze was mijn beste vriendin, waar zij was, was ik en andersom.

Groep 8 was een hel voor mij. Waar wij eerst een leuk groepje hadden, was later niks meer van over. Er ontstond een groepje met 'stoere' mensen. Ik bedacht me dus gelijk, ik moét ook bij dat groepje komen, anders wordt ík straks gepest ipv het 'dikke' meisje. Dat is me gelukt, helaas. Ondertussen veranderde Sterre heel erg. Zo lief en sociaal ze eerst was, zo arrogant werd ze toen. Met dat groepje hebben we veel slechte en ondoordachte dingen gedaan.

meisjepro-anaIk kreeg met een ander meisje een steeds betere band en kwam erachter dat zij een beetje lijnde, ookal was ze superdun! Ik ging meedoen en al snel deed Sterre ook mee. Omdat zij altijd tussen de middag bij ons thuis at, hadden we steun aan elkaar. Een broodje minder en daarna op school proberen uit te spugen. Dat heb ik 1 keer geprobeerd. Daarna nooit weer, godzijdank.

Ik heb haar naar de pro-ana site geleid, waar ik toen weer naar toe ging (ik kon me steeds meer in hun ideeën vinden), gelukkig heeft ze er nooit echt wat mee gedaan, alsnog voel ik me hier enorm schuldig over. Ook moest ik terugkomen bij de schoolarts, ik was ondertussen aangekomen, maar ook langer geworden. Het was dus helemaal in orde

Een nieuwe school kwam in zicht en ik heb er bewust voor gekozen een nieuwe start te maken, naar een school waar ik niemand kende. Dit was tot nu toe de beste keuze van m'n leven. Ik heb alles weer opgepakt en ben gestopt met 'de groep' die toch uit elkaar viel. Op deze school heb ik geleerd wat échte vrienden zijn.

Ik was alleen nog steeds bezig met pro-ana. Ik heb het altijd al moeilijk gevonden met mensen om me heen te eten (dit is denk ik ontstaan in groep 8, de tijd van pro-ana). Ik at dus al snel niks meer op school, natuurlijk kreeg ik hier vragen en commentaar over! Maar tegen m'n vriendinnen zei ik dat ik gewoon geen honger had en m'n moeder wist het niet, want ik nam altijd m'n brood mee.

Dit overslaan van lunch en tussendoortjes, zorgde ervoor dat als ik thuiskwam, ik me helemaal volpropte. En ik dus aankwam. Ik was nog steeds dikkig.

In het midden van het jaar sloeg dit om. Ik wilde en moest dun worden. Ik begon me volledig te richten op pro-ana en zat er enorm vaak op. Te zoeken naar dé tip, of ik was mijn dagboekje aan het bijwerken. Ik propte me niet meer vol na schooltijd en viel af. Dit viel natuurlijk op en van m'n moeder kreeg ik alleen maar bewondering, hoe dat toch kon en dat ze me prachtig vond. Mijn vader is namelijk echt heel dik, m'n moeder ook redelijk en m'n zus ook wel. Mijn vriendinnen hebben nooit iets gezegd dat ik afviel. Hiernaast ben ik altijd erg perfectionistisch geweest en was het nooit goed genoeg.

Sinds een paar maanden, vind ik proud2bme niet meer slecht, zoals eerst (ze waren immers tegen pro-ana) en zie ik in dat pro-ana ziek is.

Wel eet ik nog steeds niet op school, onder andere, omdat het gewoon een gewoonte is geworden. Ik heb nog steeds wel de wens om af te vallen. Mijn ouders weten nog steeds van niets en mijn vriendinnen hebben geaccepteerd dat ik niet eet op school. Zelf vind ik mijn probleem nou niet echt een probleem en heb ik ook geen hulp nodig denk ik zelf. Ik weet eerlijk gezegd ook niet of het wel een 'eetprobleem' is.

meisjepro-anaDit jaar hadden we weer de schooldokter en woog ik hetzelfde als in groep 7. Het was een prima gewicht, wel naar de lage kant maar nog goed. Wel vond ze het vreemd dat ik niet was aangekomen en ze vroeg me of ik nog gewoon at. Dit gebeurde allemaal toen ik proud nog erg slecht vond. En pro-ana mijn 'thuis' was. Ik heb dus ook gezegd dat alles prima ging. En ik kon gaan.

Van de 'stoertjes' uit groep 8 is niet veel terrecht gekomen. Twee jongens zijn al van school gestuurd, 1 heeft al in de jeugdgevangenis gezeten en gaat nu niet meer naar school (geen idee hoe dit zit met leerplicht enzo.) en 1 jongen zit nu in een opvang voor moeilijk opvoedbare kinderen.

Met Sterre praat ik nog regelmatig op msn. We weten beiden dat we slechte dingen hebben gedaan en hebben hier ook allebei spijt van. Het gekke is, ik vond altijd dat zij zoo populair was, terwijl zij dit dus helemaal niet zo heeft beleefd.