Proloog

Met een natuurlijke elegantie sloop hij op me af. Vacht bewoog en ik zag zijn tanden, waar bloed vanaf drupte. Mijn hartslag ging sneller, bijna zo snel dat een rationeel deel van mijn hersens zich afvroegen of ik niet allang een beroerte had moeten krijgen.
Drup, drup, het bloed van mijn moeder viel langzaam op de grond. Ik kon niets anders. Ik staarde er gebiologeerd naar. Ik moest wegrennen, vluchten, maar ik was verstijfd van angst.
Hert
Een lage zalvende stem, precies zoals zijn uiterlijk deed vermoeden.
Wolf
Mijn stem was hoger, veel hoger en het klonk paniekerig, wat ik ook was.
Alstublieft, heb medelijden
Ik wist dat het geen zin had, maar ik had nog maar zo weinig opties over, dat elke uitgeprobeerd moest worden. Wolven luisterden nooit naar smeekbedes.
Ze smeken altijd, weet je. Altijd smeken ze Zijn stille stem klonk haast verveeld.
Luister dan een keertje
Nee
Zijn ogen boorde zich in de mijne en ik wist dat zijn ziel lachte.