De waarheid_002

Sam had me alles uitgelegd. Hoe de bende nou ontstaan was, hoe het verhaal met Leah was en wat Julianna en Thomasso ermee te maken hadden. Omdat ze elfen zijn en magie kunnen gebruiken hielpen ze de bende mee vampiers vangen. Dat is hun grootste vijand en die van ons stam. Seth had de orders gekregen om al mijn vragen te beantwoorden en mij te helpen. Na drie volle dagen lukte het me om terug te veranderen.
‘duurt dat veranderen altijd zolang?’ vroeg ik toen ik die middag met Seth, Jacob en de tweeling in het Clubhuis zat. ‘nee’ zij Jacob met volle mond, ‘op den duur zal het net zo makkelijk zijn als eten’ zij het terwijl hij zijn tweede hele donut in zijn mond te proppen terwijl hij zijn eerste nog niet eens op had. Julianna gaf hem een mep, ‘niet met volle…’
‘…mond praten…’ zei Thomasso.
‘ezel!’ zeiden ze samen in koor. ‘ooh trouwens hier is je telefoon. Je was hem verloren toen je veranderde’ zei Thomasso terwijl hij mijn telefoon terug gaf. ‘en deze krijg je van ons’ zei Julianna terwijl ze me een horloge gaf. ‘bedankt, maar is dit gewoon een horloge? Die heb ik al.’ Ze schoten in de lach. ‘nee, het is eigenlijk een mobieltje maar het ziet eruit als een horloge. Zo kun je sms’en in de klas zonder dat iemand het ziet. Al onze nummers staan erin en hij is ook echt alleen om met de rest van de bende mee te communiceren’
‘dank je’ zei ik nogmaals. ‘kan dan iemand me misschien even uitleggen hoe hij werkt?’ Seth, Julianna en Thomasso wezen meteen op Jacob. ‘Jake legt het wel uit!’ zeiden ze in koor. Ik keek vragend naar mijn neef. ‘ik leg het thuis wel uit’ ik knikte en pakte nog een muffin. Ze hadden me ook uitgelegd dat de groeispurt en het de honger ook door het veranderen komt. Omdat ik nu niet meer ouder wordt veranderd mijn lichaam niet meer. Van daar groeide ik zo hard. Mijn lichaam moest daarvoor weer genoeg eten hebben en door het wolf zijn had ik ook altijd honger. Seth keek op de klok. ‘eeh Jake, we moeten gaan. Ander beginnen Paul en Quil te zeuren dat we weer eens te laat zijn’ Jacob begon te grinniken. ‘jammer voor hen dan’ maar hij stond wel op. ‘later jongens!’
‘doei, viëstu funcej!’ zeiden Julianna en Thomasso in koor.
Ik keek de tweeling vragend aan. ‘wat betekent dat nou weer?’
‘viëstu funcej betekent…’ zei Julianna.
‘… veel plezier in het…’ zei Thomasso.
‘… in het Quileutes’ zeiden ze in koor.
‘hoe doen jullie dat toch?’
‘wat?’ vroegen ze in koor.
‘dat tegelijkertijd dingen zeggen en elkaar steeds aan vullen’
Ze haalden hun schouders op.
‘dat weten we…’ zei Julianna.
‘… niet, het gebeurt…’ zei Thomasso.
‘… vanzelf!’ zeiden ze grijnzend.
‘ja, het zal wel. Volgens mij heeft het met jullie gave te maken slimmeriken. Maar ik ga naar huis, mama, Brady en Lilly zullen zich wel afvragen waar ik was.’
‘je was bij Seth logeren. ‘ zei Thomasso behulpzaam. ‘Ohja’
‘en wat Lilly betreft…’
Lilly… Ohja die had me bedrogen voor een ander. Ik voelde hoe ik weer langzaam begon te trillen. ‘rustig Collin, je mag nu net naar huis. Ontspan!’ ik kneep mijn handen tot vuisten en probeerde te kalmeren. Het trillen stopte en ik kalmeerde enigszins. ‘zal ik meelopen?’ vroeg Thomasso. ‘is goed, trouwens ik wil met Lilly praten. Ik denk dat het dan in ieder geval handig is om een van jullie in de buurt te hebben als het mis gaat.’ Ik wist nu dat de tweeling samen met de hele groep door het hele bos een netwerk van touwen, planken en platvormen hadden, dus die konden vast wel dicht in de buurt blijven.’
‘tuurlijk.’ Zei Thomasso.
‘ik ga naar huis.’ Zei Julianna terwijl ze opstond. ‘ik mis Ron. Ik heb de afgelopen dagen veel te weinig gezien’ Thomasso rolde met zijn ogen. ‘later Juul!’
‘later broertje. Tot snel Collin!’ ze gaf me een knuffel en liep de deur uit. ‘zullen wij ook gaan?’ vroeg Thomasso. Ik knikte. Ook wij verlieten het clubhuis terwijl Thomasso me ook nog een sleutel gaf en liet zien waar de reserve sleutel lag. Net voordat we het bos uitgingen sprong Thomasso in een boom en zwaaide.