De waarheid_001

Ik had Lilly nu al bijna een week niet echt gesproken want ze was te druk met haar familie. Het was vakantie en ik verveelde me echt heel erg. Steeds bleven de woorden die ik had gehoord als bijen door mijn hoofd zoemen. Ze zouden bezig kunnen zijn geweest met een spelletje, maar als ik denk aan de manier waarom Seth sprak, geloof ik mijn eigen gedachten niet eens meer. Ik kon mezelf dat echt niet wijsmaken. Ik had deze week ook verspilt aan het bedenken waar die hut nou stond. Toen ik was weggerend ben ik bijna een uur in het bos bezig geweest de weg terug te vinden. Ik zette de tv uit en trok mijn wandelschoenen aan. ‘mam! Ik ben het bos in!’ schreeuwde ik richting boven waar mijn moeder aan het schoonmaken was. ‘is goed schat. Tot later!’ was haar antwoord. Waar mijn vader uithing… geen idee en ik wil het ook niet weten ook. Ik had nog geen twee minuten gelopen toen ik Lilly in het bos zag. Ik wou haar laten schrikken totdat ik zag dat er ook nog een andere jongen bij was, ze had zijn handen vast. Ze gaven elkaar een knuffel. ‘je zult toch wel schrijven he?’ vroeg ze terwijl er een traan over haar wang liep. ‘natuurlijk kleintje’ zei hij terwijl hij die traan wegveegde. ‘als jij dat wilt’. Er leek iets van binnen te knapen. Lilly was van mij. Waarom loopt ze met die stomme gast te flirten? En waarom gaat hij daarop in? Bovendien ze droeg mijn armbandje! Ik balde mijn handen tot vuisten en probeerde mijn tranen, die achter mijn ogen branden, terug te dringen. Ik voelde me net als toen ik klein was, papa was voor het eerst dronken thuis gekomen en had me geslagen omdat ik begon te huilen toen hij mijn blokkentoren omliep en mama heel boos op hem werdt en hij haar sloeg. Dat moment wil ik het liefst vergeten, maar dat gaat me nooit meer lukken. En zoals ik me toen voelde voel ik me nu ook. Ik rende de andere kant uit nog dieper het bos in. ‘GODSAMME!’ schreeuwde ik richting de bomen en ik dacht dat ik iets van een jas zag in de bomen. Wat natuurlijk niet kan. Toen viel het me pas op: Waarom was ik aan het trillen? Er liepen gewoon rillingen over mijn ruggengraat richting mijn stuitje en alles trilde, mijn vingers, mijn handen, echt alles. Ik werd er nog kwader van omdat dit me weer deed denken aan de bende van Sam die mijn vriend heeft afgenomen. En voordat ik het wist had ik ineens vier poten en een staart.
Wat is er gebeurt?!

JULIANNA POV
Ik keek vanuit een van de hoge bomen naar Collin. Ik hield hem nu al een tijdje in de gaten, dat waren mijn orders nadat Collin een gedeelte van ons gesprek in de blokhut had gehoord. We praatte toen super zachtjes en hij kon ons duidelijk verstaan, dat zijn een van de tekens. Ik zat op een van de hoogste platformen die de bende en ik gebouwd hadden in de boomtoppen van het hele bos die met elkaar verbonden werden via touwen en planken. Het hielp ons om de vampiers te pakken die de bomen in klommen omdat ze dan dachten onze wolven te slim te zin af. Dan kwamen mijn broer en ik in actie om die stomme bloedzuigers weer richting de grond te gooien zodat de wolven ze alsnog te pakken kregen. Ik hoorde Collin vloeken en van schrik viel ik bijna uit mijn boom. Ik keek over de rand en zag Collin naar boven kijken. Ik dook meteen weg omdat mijn jas niet gecamoufleerd is, het platform zal je niet zien, die is met magie gecamoufleerd. Ik keek nog eens en zag dat Collin onophoudelijk aan het trillen was. Ik wist dat hij zo ging veranderen dus besloot ik Seth te sms’en.
Ik zette mijn horloge aan en drukte op sms verzenden toen koos ik Seth en verzond:

*Kom mijn kant uit, Collin staat op punt van V.
Iemand moet hem uitleggen.
Zit op P3
JVS*

Bijna meteen kreeg ik een antwoord:
*oke. Quattó noma stikan wirusti… zal Sam blij mee zijn*

“Quattó noma stikan wirusti” betekent: weer een nieuwe wolf. Ohja Collin! Ik keek over de rand en zag een asbruine wolf staan. Ik keek met mijn gave in zijn gedachten. Man! Wat een hoop vragen, tijd om in te grijpen. Ik pakte mijn rugzak en hing die over mijn rug. Daar schoof ik naar de balk die dit platform verbond met de boom ernaast. Toen ik in het midden van de balk stond sprong ik naar beneden. Wolf/Collin keek verschrikt op toen ik voor zijn neus landde. Hij begon te grommen toen hij zag wie ik was. ‘rustig maar, ik kom je helpen’ zij ik terwijl ik ging zitten en een set kleren uit mijn rugzak haalde. ‘niet bewegen’ zei ik terwijl ik op hem afliep om de broek die ik had meegenomen, met elastiek, om zijn achterpoot te binden. ‘waarom doet ze dat? Waarvoor is dat nodig en waarom ben ik een wolf?’
‘Collin ik kan je gedachten lezen dus: ik doe dit omdat je als je terug veranderd geen kleren meer aan hebt en hou op met vragen stellen. Ik krijg er koppijn van!’ hij onderbrak me
‘kan dat dan gedachten lezen en überhaupt nog terug veranderen? Hoe dan!?’
Ik maakte gewoon mijn verhaal af; ‘en je bent een wolf omdat dat in je genen zit. Je stamt af van Taha-Aki, een van de leiders van de Quileutes die in een wolf kon veranderen als er gevaar dreigde en zo zijn stam kon beschermen…’
‘tegenwoordig is het allemaal een legende, maar het is dus eigenlijk de waarheid waar wij altijd zoveel grapjes over maakte’ maakte Seth mijn verhaal af terwijl hij zich door het laatste beetje stuikgewas wurmde. ‘het spijt me dat je dit moet meemaken Collin, ik had het zelf liever ook niet gewild maar als je er eenmaal aan gewent bent valt het best mee, in het begin is het nog best lastig’
‘wat?’ vroeg Collin lichtelijk geïrriteerd.
‘hij vraagt wat? ‘ vertaalde ik voor Seth.
‘het veranderen. In het begin is het heel moeilijk om terug veranderen omdat je dan vaak veranderd omdat je boos bent en je gevoelens worden versterkt als je een wolf bent.’ Ik voelde hoe Sam veranderde en hoe hij zich in Collins gedachte voegde. ‘welkom bij de roedel Collin.’ Collin gromde en draaide een rondje omdat hij geen idee had waar die stem vandaan kwam. Opeens kwam er uit het struikgewas een grote zwarte wolf, Sam. ‘Julianna, Seth, jullie kunnen gaan. Ik neem het over vanaf hier’
‘kom Seth! We zijn klaar hier. Wedstrijdje richting het clubhuis?’ Seth knikte
‘wie er het eerste is!’ hij stoof weg door het struikgewas. Ik zette me af en klauterde razend snel mijn boom weer in en zo was de race begonnen.