Battle 6.4

Uitgeput zet ik mijn tas weg. Het is al een tijdje geleden dat ik heb gewerkt. Net zoals thuis in Londen werk ik in een Starbucks. George kende de eigenaar en heeft er dus een beetje voor gezorgd dat ik werd aangenomen. Ik kijk mijn appartement rond. Het is nog zo leeg. Ik woon hier nu twee dagen, dus eigenlijk is het nog niet zo gek. Veel spullen heb ik niet. Alle meubels hoorden bij het vorige appartement. Dus die schilderijen en spullen mocht ik niet meenemen. Niet dat ik dat erg vond, ik had zelfs een schilderij is de kast gezet omdat ik hem eng vond. Met die koe met die veelste grote ogen.
Toch mis ik het. Deze witte lege muren zijn veel te saai. Maar het is maar tijdelijk. Ik ga zo wel iets leuks kopen om op te hangen. Maar eerst douchen.
Ik loop naar de badkamer en kleed me uit. Ik laat warm water uit de douchekop stromen en stap eronder. Het voelt zo heerlijk verfrissend.
Snel was ik alles en doe ik de kraan uit. Ik pak een handdoek, waarna ik mezelf afdroog en aankleed. Mijn haar in een slordige vlecht over schouder. Dan doe ik mijn schoenen aan en ren ik, met tas, naar buiten, waar ik een taxi aanhou. Ik heb zo'n goede timing. 'Times Square graag.' Zeg ik en de taxi begint te rijden.
Ondertussen luister ik een beetje naar de radio. Vanacht blijkt er een bankoverval te zijn geweest. Geen gewonden, geen geld gestolen, maar de verdachte is ontsnapt. Ik wend me naar buiten. Tis druk op straat en dus staan we in een file. 'Het spijt me mevrouw, een file.' Zegt de chauffeur. Ik glimlach als teken dat et niet uitmaakt. 'Ik heb gehoord dat de verdachte van die overval hier in de buurt op school zat.' Begint hij opeens. 'Oh echt? Welke school?' Vraag ik enigzins geinteresseerd.
'Juliard.'
Ik blijf stil. Grote kans dat ik de dader dan ken. Maar ik ken niemand die het gedaan zou kunnen hebben. Niemand. Maar waar maak ik me druk over. Het is mijn school niet meer.
We zijn ondertussen een kruispunt verder en nu kun je de school zien, ergens aan het eind van de straat. Ik kan het niet laten en ik kijk. Sirenes klinken en de chauffeur gaat zo veel mogelijk aan de kant. De politie auto's rijden langs ons heen. Bij Juliard stoppen ze. En mijn nieuwsgierigheid wint het van me. Ik pak mijn portemonee en betaal de chauffeur, waarna ik de taxi uitvlieg en richting de school loop. Ik loop steeds sneller, waarna ik opgegevem moment aan het rennen ben.
Ik ben niet de enige die is komen kijken. het staat helemaal vol. En op het moment dat ik aankom zie ik twee agenten een hoofd met dreadlocks de auto in duwen. Ik blijf versteend staan. Het kan niet. Het is onmogelijk.
'Bobsle!' Hoor ik iemand schreeuwen. Ik zie hoe de agent het meisje tegenhoudt. 'Jullie hebben de verkeerde!' Het meisje spartelt flink tegen. Maar de auto, inclusief Bobsle en twee agenten, rijdt weg. Het meisje verlost zich van de agent en blijft verbluft staan. Steeds meer mensen gaan weg. Ik loop naar het meisje. 'Lisanne,' zeg ik. Ze kijkt op. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik aan haar.
Maar ze geeft geen antwoord. Ze blijft me met grote ogen aankijken. 'DEMI?!' Ze vliegt me om de hals. 'Waar heb jij gezeten, gek? Kon je niet iets van je laten horen? We waren allemaal gek geworden. Jij was weg, Jake ging aan de alcohol, en nu is Bobsle verdachte van een bankoverval.'
'Wat bedoel je Jake is aan de alcohol en Bobsle is verdachte. Bobsle zou nooit zo iets doen.' Zeg ik overtuigd.
'Dat weet ik. Maar hij keek niet verbaasd toen ze hem net oppakten. Hij keek alsof hij het verwacht.'