15|

Eva

In mijn ooghoek zie ik mijn zus, gevolgd door een aantal jongens, aan komen lopen. Ik spring op uit mijn comfortabele zithouding als ik een van de jongens herken als de vampier. Mijn zus lijkt zeer rustig te zijn. Hoe kan dat? Mijn hoofd zegt dat ik moet aanvallen maar mijn gevoel weet beter. Ze zijn te vertrouwen. Ik relax mijn spieren wat meer en laat mijn schouders wat vallen. Ik richt me nu op de groep. Een jongen compleet gekleed in zwart komt me bekent voor. Waarvan? Mijn zus zend me door dat ze allemaal te vertrouwen zijn. Ze legt de nadruk op allemaal. Toch is de in zwart geklede jongen in mijn ogen nog wat verdacht, ik laat het haar weten. Ja! Dat is het! Hij viel me aan de eerste dag dat we ontsnapt waren. Meteen zet ik een stap achteruit. Maar een koude hand pakt de mijne en weerhoud me om nog een stap te zetten. Ik kijk verschrikt omhoog. Het is weer die vampier. ‘Het spijt me Eva. Ik gedroeg me bij het water echt als een hond.’ Vanuit de groep achter mijn zus komen wat grommen. Ik negeer het. Ik trek vlug mijn hand uit zijn hand. ‘Hoe weet je mijn naam?’ Vraag ik. Nooit gedacht dat ik zo bot kon klinken, heb ik toch nog een zelfde eigenschap als me zus. ‘Euh, je zus riep Eva naar je. Dus-‘ Ik steek mijn hand op. ‘Jaja, ik snap het. Nou ehm je mag weer gaan hoor.’ Ik hoor mijn zus grinniken. Zij is denk ik even verbaast als ik. Dat dàt uit mijn mond kwam. Gek genoeg komt op het gezicht van de vampier voor me een scheve glimlach. Zijn gezicht komt dichterbij totdat zijn mond naast mijn oor is. ‘Pittig. Daar hou ik wel van.’ Fluistert hij. Jak. Mijn zus barst nu volledig in lachen uit, ze heeft alles natuurlijk kunnen horen. Ik zie haar al lachend naar adem happen. ‘Pittig. Das een goeie.’ Heel haar gezicht is rood van het lachen. Ook de andere jongens proesten het uit van de lach. Mijn gezicht is inmiddels ook rood, rood van schaamte. Rapunzel kijkt verbaast om zich heen. ‘Ik snap de grap niet.’ Constateert ze. De vampier heeft iets van blosjes op zijn spierwitte huid. ‘Goed. Ik denk dat we allemaal even moeten praten met elkaar. Maak een cirkel.’ De jongen volledig gekleed in zwart verbrak het gelach. Het valt me op dat alle jongens meteen stoppen met lachen en in een cirkel gaan staan. ‘Een cirkel?’ Lacht mijn zus. Blijkbaar nog niet over haar lachbui heen. Ze ontvangt een grom terug. Weirdo. De cirkel is compleet en Rapunzel begint met praten. ‘Ok. Ik wil niet een spelbreker zijn ofzo. Maar ik snap hier,’ ze wijst met haar vinger rond de cirkel, ‘helemaal niets van.’ ‘Je snapt niet wat een cirkel is?’ Vraagt een jongen, met warrig bruin haar, met een grote glimlach. ‘Flynn, dit is niet het moment om grappen te maken. Blijkbaar ben jij niet zoals die twee,’ Hij wijst mij en Joy aan, ’en heb je de blunder van Kevin dus niet mee gekregen.’ ‘Dat wil ik graag zo houden.’ Onderbreekt de vampier die dus Kevin blijkt te heten. Een paar mensen beginnen te grinniken, waaronder mijn zus. ‘Maar,’ hij kijkt Rapunzel aan, ‘wat ben je dan?’ Rapunzel schuifelt wat onzeker heen en weer. Wat was zij eigenlijk? ‘Gevoelig onderwerp, laten we door gaan. Wat doen jullie hier? En sinds wanneer werken vampieren en weerwolven samen?’ Alle aandacht is nu op mijn zus gericht. Weerwolven? Wat zijn dat nou weer? Rapunzel ontspant zich weer, maar trekt wel een fronsend gezicht. Ze excuseert zich en verlaat de cirkel. Ik wil haar achterna gaan maar mijn zus houdt me tegen. Er is wat gefluister in de kring. De jongen die Flynn werd genoemd stapt naar voren. ‘Ik ga wel achter haar aan. Het is niet veilig om alleen het bos in te gaan.’ Mijn zus knikt naar hem en hij verdwijnt achter Rapunzel het bos in. ‘Goed aangezien jullie weten dat we vampieren en weerwolven zijn. Kunnen we net zo goed vertellen waarom we samenwerken. Aangezien we gedwongen moesten verplaatsen naar Liratopia zijn we dichterbij de border gekomen. De verleiding voor eenlingen is soms groot om de grens over te gaan en zich te vestigen in de normale wereld. Dit moeten wij voorkomen.’ Legt de jongen in het zwart uit. ‘Ik ben Wodan en de leider van deze groep. Zoals je ziet zijn we met zijn zessen op pad gestuurd. Drie weerwolven en drie vampieren. Flynn, Remus en ik zijn weerwolven. Kevin en de tweeling Dan en Tom zijn vampier. Nog vragen?’ Sluit Wodan af. Hij kijkt mijn zus indringend aan. Als ik niet beter zou weten zou ik zeggen dat hij haar leuk vond. Ik krijg een stoot van mijn zus. Oei. Ik dacht het denk ik te hard. Ik begin de giechelen. En bedek mijn mond met een hand. Ik ontvang een nieuwsgierige blik van Kevin. ‘Kijk. Dat,’ Kevin wijst naar ons twee, ‘moeten jullie even uitleggen.’ De stemming slaat meteen om. Ik weet dat mijn zus liever niet heeft dat men weet wat we zijn. Ik hoor haar zuchten. Gaat ze toegeven? ‘Wij zijn Élu.’