25. Gesprek

Opeens wordt er op de deur geklopt. Ik reageer niet, even niet meer wetend hoe mijn stem werkt.
“Destiny. Gaat het goed?” hoor ik Nora vragen.
Ik loop naar de deur, maar voordat ik daar ben zijn Brady en Sophie er al bij gekomen.
Ik doe de deur open. Tranen stromen over mijn wangen en Nora sluit haar armen beschermend om mij heen.
“Het komt wel goed, Des. Het komt wel goed.” hoor ik Nora zorgzaam zeggen.
Ik voel nog een paar extra armen om ons komen. Terwijl ik tranen met tuiten huil.
“We overleven. We zullen door gaan.” hoor ik Bordy met een brok in zijn keel zeggen.
Na een tijdje zitten we met zijn allen in de woonkamer. We zitten met zijn allen op de vier persoonsbank waardoor we een beetje krap zitten. We kijken naar de trouwfilm van pap en mam.
Nora hoor ik soms snikken, net als Sophie. Aiden hoor ik soms zijn neus ophalen en Brody hoor ik zachtjes tegen Nora fluisteren.
De film is afgelopen en de tv kleurt zwart.
Iedereen zucht een beetje opgelucht en een beetje bedroefd omdat de film over is en we het gesprek niet langer meer kunnen uitstellen.
“Wat was er nou, Ny?” vraagt Aiden, die mij wel eens Ny noemt.
“Ik heb de envelop voor mij gevonden en daardoor werd alles echt.” zeg ik. Ik wil nu niet over Emily beginnen want ze kennen haar niet.
“O.” zegt Aiden een beetje overdonderd door mijn antwoord.
“Maar je wist het meest toch al?” vraagt Sophie een beetje verbaasd.
Ik knik. “Ja. Maar toen ik het van jullie en de politieagenten hoorde kon ik het niet geloven, door die brieven wel.” zeg ik waarna ik een vermoeide zucht slaak.
“Ik denk dat het slim als je naar bed gaat, Tiny. Morgen moeten we weer naar school.” zegt Brody, de bijnaam gebruikend die mijn vader vaak gebruikte.
Ik knik enkel en loop dan naar mijn kamer. De deur staat nog steeds openen en op mijn bed ligt de inhoud van de envelop verspreid.
Ik sluit de deur achter mij. Ik doe mijn boeken voor morgen in mijn tas en loop dan naar mijn kast waar al mijn prijzen in liggen.
Ik heb al nagedacht over welke prijs ik nou als eerste heb gewonnen. En weet dat het een klein hardloop trofeetje is.
Ik pak hem en kijk eronder. Daar zie in een envelop geplakt zitten. Snel haal ik hem eronder vandaan op de envelop staat Emily in mijn moeders handschrift. Ik wil niet weten wat erin staat en doe hem dus alleen in mijn schooltas. Zodat ik hem morgen aan Emily kan geven.
Dan kleed ik mij om. Snel heb ik mijn pyjama aan. Maar voordat ik in bed kan gaan liggen gaat mijn mobiel af.
Ik ruim eerst de brieven voor mij op en pak dan mijn mobiel. Ik lees het smsje dat ik heb ontvangen.
“Destiny. Ik heb je morgen zo veel dingen te vertellen!! Je moet weer bij ons komen zitten! Tot morgen! Mia”
Ik lach even. Dan antwoord ik.
“Mia. Ik ben benieuwd. Tuurlijk kom ik bij jullie zitten. Destiny”
Dan zet ik mijn mobiel op stil en ga in bed liggen.
Ik kan de slaap niet echt vatten dus denk ik na. Ik had niet verwacht dat ik op een dag zoveel kon meemaken.
De ruzie. Het goed met de tekening. Wat er nou met de tekening was. De gymleraar. Het strand en das als kers op de taart het nieuws over mijn ouders.
Als ik alles heb gehad daalt de vermoeidheid op mij neer. Als laatste vraag ik me nog af of ik over mijn droomwolf, Seth, zal dromen. Maar voordat ik daarover kan piekeren neemt een droom mijn gedachten over.