Hoofdstuk 22.

Vanuit Rein:

Ik en Daan komen net bij het vakantie huisje van zijn ouders aan.
"Wow! Het is hier echt groot!" zeg ik en mijn mond valt open.
"Hahah!! Rein, je bent nu net een meisje!!" zegt Daan en ligt helemaal dubbel.
Ik moet ook lachen,
niet door wat Daan zei,
maar zijn lach is zo aanstekelijk.
Daan pakt zijn sleutels uit zijn tas en stopt ze in de voordeur.
Hij trekt eerst aan de voordeur,
die maar niet open gaat.
Hij trekt en trekt,
maar hij gaat maar niet open.

Ik lig helemaal dubbel,
ja duh, het is zo lachwekkend.
Er staat met koeienletters op het bordje,
dat bij de deur hangt:
"DUWEN".
Ja duhh, dan is het ook wel logisch,
dat je dan helemaal dubben ligt.
"Laat mij eens" zeg ik en duw Daan aan de kant.
Ik duw tegen de deur aan die natuurlijk meteen open gaat.
Ik loop naar binnen en doe deur weer dicht,
precies voor Daan's neus.
Daan duwt hem meteen weer open waardoor ik tegen de muur knal,
precies met mijn hoofd.

Daan begint te lachen en ik begin te huilen.
Natuurlijk nep huilen.
Jongens huilen niet.
Daan legt een hand op mijn schouder,
draait me om,
en kijkt me heel raar aan.
"Gaat het?" vraagt hijg geschrokken.
Ik haal mijn hand van mijn voorhoofd.
"Jawel" zeg ik.
Ik bekijk mijn hand en geef een gil.
Daan was inmiddels als even een doekje gaan halen,
en ik sta daar zo...
Daan komt meteen weer terug en geeft ook een gil.
Ik ren snel naar boven, naar de badkamer.
Maar loop eerst de verkeerde kamer in.
Ik ren meteen de kamer weer uit en ren naar een deur waar "badroom" op staat.
Ik duw hem open en stap binnen,
loop naar de wasbak met de spiegel,
kijk in de spiegel, en zie dat mijn hele gezicht onder het bloed zit.
Ik doe snel de kraan open en spoel water in mijn hele gezicht.
Ik krijg het doekje van Daan en veeg mijn gezicht af.