24. Mijn envelop

Ik pak mijn spullen uit de hal en loop met veel tegenzin naar mijn kamer.
Als ik mijn kamerdeur open doe zie ik dat die er precies hetzelfde uitziet als voorheen. Een bureau, bed, kaste en dat soort dingen. Maar op mijn hoofdkussen ligt een witte envelop met daarop mijn naam geschreven in mijn moeders handschrift. Het ziet er onheilspellend uit en ik moet de drang om me om te draaien en weg te rennen onderdrukken.
Ik zet mijn spullen op de grond en doe mijn kamerdeur dicht. Als ik die envelop ga lezen wil ik alleen zijn. Niemand die mij kan storen. Dus pak ik de sleutel voor mijn kamerdeur en doe iets wat ik eigenlijk nooit doe. Ik doe mijn kamerdeur op slot.
Als ik dat heb gedaan loop ik naar mijn bed. Ik ga erop zitten en kijk naar de envelop. Hij ziet er vol uit, alsof er meer inzit als in de enveloppen van Brody, Sophie, Aiden en Nora zat.
Ik adem diep in en dan pak ik de envelop snel. Ik doe hem open en hou hem op de kop zodat de inhoud eruit valt. Er vallen meerdere dingen uit. Een brief in het handschrift van mam, een in het handschrift van pap, een officieel document, een paspoort, nog een officieel document en meerdere foto's.
Als ik uitadem heb ik door dat ik de hele tijd mijn adem heb ingehouden. Dit was niet wat ik had verwacht. Ik had een soort van zelfde inhoud verwacht als die van Brody, Nora, Sophie en Aiden hadden.
Ik pak als eerste de brief van mam op.

Ik kijk er verbaasd naar en kan niet geloven wat er in staat. Ze is zelfs op het laatste moment nog bezig met de regel. Ook kan ik gewoon niet geloven wat ik lees.
Dan pak ik de brief van pap op.

Ik kijk verbaasd naar de brief. Kanker? Dat is niet mogelijk. Ik kan het niet geloven.
Voordat alles naar mijn bol slaat pak ik een officieel document. Daarin wordt duidelijk gemaakt dat pap dood is en dat hij begraven is. Hier kijk ik verwonderd naar. Ik wist niet dat het mogelijk was dat je dood kon gaan en begraven kon worden zonder dat iemand het wist.
Dan pak ik het paspoort. Het is mijn sportpaspoort. Daisy Lion. Hij is altijd geldig, maar alleen als ik mijn persoonlijke paspoort bij mij heb van Destiny Lynn.
Vervolgens pak ik het andere officiële document. Hierin wordt mij duidelijk gemaakt dat ik vanaf mijn achttiende bij al mijn gewonnen geld kan komen en ook hoe ik bij mijn studiegeld kan komen.
Dan pak ik de foto's. Het zijn er verschillende.
Ons hele gezin. Met mam, pap, Sophie, Aiden, Brody, Nora en ik. Op de achterkant staat de datum en mam heeft erop geschreven:”Ik weet hoeveel foto's voor jou betekenen dus deze is voor jou.”
Een foto van Brody en mij terwijl we aan het hardlopen zijn. Mam heeft op de achterkant geschreven:”Hij zal soms niet aardig zijn, maar hij blijft jou broer en hij houdt van je.”
Een foto van mam en pap op hun trouwdag. Pap heeft op de achterkant geschreven:”Vergeet niet liefde overwint alles.”
Een foto van Nora en Brody terwijl ze samen een film kijken. Mam heeft op de achterkant geschreven:”Wees lief voor ze.”
Een foto van Sophie en Aiden terwijl ze schaken. Mam heeft op de achterkant geschreven:”Steun ze, want je betekent veel voor hen.”
Dan pak ik de laatste foto op. Emily en een man staan er samen op. Ik begrijp niet waarom die er tussen zit dus ik lees nieuwsgierig de achterkant. Mam heeft erop geschreven :”Hierop staat Emily met haar verloofde Sam. Als er iets met mij gebeurd voordat Brody 18 is moet je contact met Emily opnemen. Zij zal voor jullie zorgen. Mijn brief voor haar zit onder je eerst gewonnen prijs.”
En daardoor heb ik het gevoel dat ik een hartverzakking krijg.