22. Gunst

Als de politieagenten weg zijn gaan Nora en Brody samen naar het bos en Sophie en Aiden lopen samen naar het strand.
Ik blijf alleen achter. Daar ben ik niet boos over. Ik weet dat ze gewoon hun tijd nodig hebben. Ik wil niet naar mijn kamer ervan overtuigd dat daar een envelop op mij ligt te wachten en die wil ik nog niet lezen.
Ik loop naar de hal waar ik mijn mobiel pak. Snel toets ik op de toetsen voordat ik me kan bedenken.
“Hallo, met Leah.” hoor ik.
“Hoi, met Destiny. Ik wou je om een gunst vragen.” zeg ik waarna ik zenuwachtig op antwoord wacht.
“Tuurlijk. Wat is er?” zegt ze bereidwillig om mij te helpen.
“Zou je met mij naar de supermarkt willen? Ik moet wat dingen halen en ik weet niet waar die is.” zeg ik.
Ik hoor Leah in de lach schieten. “Tuurlijk. Ik ben over een paar minuten bij je.” zegt ze en de glimlach is in haar stem te horen.
Ik hang op en wacht dan ongeduldig. Ik ga eten voor ons maken, want we moeten eten en waarschijnlijk zal niemand zin hebben om te koken en nog minder om te eten. Dus ik ga mijn gedachten verzetten door te koken.
Na een tijdje hoor ik de bel gaan. Ik heb mijn jas al aan, waar mijn portemonnee in zit en doe de deur open.
Leah staat met een glimlach voor me. “Je moet me toch eens vertellen hoe je het voor elkaar krijgt om iedereen telkens te verrassen.” zegt ze waardoor ik haar niet begrijpend aankijk.
“Iedereen vindt me telkens chagrijnig of wat dan ook en jij belt me gewoon om de weg te wijzen.” legt ze uit.
Ik kijk haar verbaasd aan. “Als je geen zin hebt had je het niet hoeven doen hoor.” zeg ik waardoor Leah in de lach schiet.
“Het is niet dat ik het niet wil doen. Het was gewoon meer dat ik had verwacht dat je iemand anders zou bellen.” zegt ze waarna ze mij onderzoekend aankijkt. Waarschijnlijk begint ze door te krijgen dat ik er niet helemaal met mijn gedachten bij ben. Normaal reageer ik wet wat gevatter.
“Is er iets?” vraagt ze nieuwsgierig.
Ik zucht. “Dat was nog een deel van de gunst. Geen vragen stellen behalve als het over de boodschappen gaat.” zeg ik met mijn blik op de in zicht komende supermarkt gericht.
Vanuit mijn ooghoek zie ik Leah knikken waarna ze mij nog even onderzoekend aankijkt. Maar ze vraagt niks.
“Dus wat ga je kopen?” vraagt ze als we de supermarkt in lopen.
Het is een niet zo'n grote supermarkt. Waarschijnlijk heeft het alles wat je nodig hebt en is alles keurig ingedeeld.
“Pizza bodem en beleg voor pizza.” zeg ik waardoor Leah mij verbaasd aankijkt.
“Ga je zelf pizza maken?” vraagt ze.
Ik knik terwijl ik een mandje pak en op zoek ga naar de spullen die ik nodig heb. Met een beetje hulp van Leah heb ik na een tijdje alles plus nog een paar flessen die ik van Leah moet kopen.
Bij de kassa leggen we alles op de toonband.
“Hoi Leah.” zegt de man achter de toonband.
“Hoi Henry.” antwoord ze zonder hem aandacht te schenken.
“En wie ben jij? Ben je nieuw hier? Wat is er? Je kijkt zo bedroefd.” zegt hij aan een stuk door terwijl hij rustig de producten scant.
“Destiny, ja. En als je meer vragen gaat stellen eis ik korting voor schending van privacy.” zeg ik op geïrriteerde toon waardoor Henry verbluft naar adem hapt en Leah een lach moet onderdrukken. Henry zegt niets meer behalve hoeveel het kost en neemt zwijgend het geld in ontvangst.
Ik pak de plastic tas uit mijn jaszak en doe alle spullen er snel in.
Als we buiten staan schiet Leah in de lach.
“Doe je dat normaal ook?” vraagt ze door het lachen heen.
“Nee. Alleen als ik chagrijnig ben.” zeg ik zuur.
“Dan vind ik het leuk als je chagrijnig bent.” zegt ze waarna ze mij een knuffel geeft en wil weglopen.
“Waar denk jij heen te gaan?” vraag ik verbaasd.
Leah draait zich om en kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Als je denkt dat ik opgelet heb op de heenweg heb je het goed mis. En je dacht toch niet zo makkelijk van me af te zijn?” zeg ik met een klein glimlachje.
Leah schiet weer in de lach waarna we samen op weg gaan naar mijn huis.