[10] Can't stop smiling

Ik kijk op naar Jasper, en hij glimlacht naar me.
Samen kijken we de film af, en ik schrik nog een paar keer, waarna Jasper me elke keer stevig vasthoudt.
Als de film is afgelopen, is het al bijna 11 uur, en morgen moet ik naar school.
'Eh, Jasper, ik moet gaan. Morgen weer school.' Ik pruil een beetje, terwijl ik recht ga zitten.
'Wil je deze week nog een keer afspreken?'
'Ja, tuurlijk! Zal ik mijn telefoonnummer geven? Dan kan je me bellen.'
Hij knikt en we wisselen nummers uit.
'Zal ik met je meelopen naar je huis, het is nogal donker.' Jasper kijkt naar buiten en dan weer naar mij.
'Eh, dat zou ik heel fijn vinden.'
Nog voordat ik ben uitgesproken heeft hij zijn jas aan en staat hij bij de deur. Ik loop naar de deur met mijn gitaar in mijn hand en mijn tas om mijn schouder, als Jasper mijn gitaar pakt. 'Die draag ik wel.'
'Dankje' Ik glimlach verlegen.
Samen lopen we naar mijn huis, wat niet zo ver is. Ondertussen verteld hij over zijn band, en hij zegt dat hij hoopt dat ik kom op Cas zijn examenfeest.
We zijn bij mijn huis aangekomen. Het licht brand nog, dus Sanne is nog wakker, die gaat me vast uithoren.
'Wil je nog even binnenkomen?' Vraag ik.
'Ik zou heel graag binnen willen komen, maar ik moet morgen vroeg op, afspraak met een blad voor een interview. Sorry.' Hij meent het echt.
'Oh, maakt niet uit hoor. Veel plezier morgen.' Ik glimlach.
'Dankje, welterusten straks.'
'Jij ook.'
Ik kijk Jasper nog een keer in zijn ogen, hij is zo leuk, als hij zijn gezicht naar het mijne brengt en mij een zachte kus op mijn wang geeft.
'Tot snel Melissa.' Hij glimlacht en loopt weg.
Wauw, hij heeft me een kus gegeven.
Als ik binnen ben, ben ik nog steeds breed aan het glimlachen, en ik hoor Sanne nieteens praten.