2.6

Samen met Jen zit ik op een terrasje. Ze had me ge-whatsappt en niet veel later hadden we afgesproken. Eerst gaan we hier wat drinken en daarna zouden we uitgaan. Jen is druk aan het vertellen hoe romantisch Dave net wel niet tegen haar was vanmiddag, als het geluid van mijn mobiel haar onderbreekt.
'Oh, wacht even hoor, dit zou nog wel eens belangrijk kunnen zijn.' Het gesprek met de conrector van Cambridge zal morgen pas plaatsvinden, maar misschien dat het pap is met een belangrijke mededeling. Ik pak mijn mobiel erbij en zie dat het een whatsappje van Justin is.

Een glimlach vormt zich rond mijn lippen en Jen valt het ook op.
'Wat glimlach je? Wie heeft je ge-appt?' Ze buigt zich nieuwsgierig naar me toe. Ik wil mijn mobiel van haar gezicht afwenden zodat ze het niet kan lezen, maar ik ben al te laat.
'Justin? Justin wie?' Ze grijnst breed. 'O my god, heb je een vriendje?' Ik schud snel mijn hoofd, misschien iets te snel, en lach.
'Nee, hij is gewoon een vriend van me.'
'Heb je een foto van hem?' Ze kijkt me nieuwsgierig aan.
'Die heb jij ook wel hoor.'
'Huh?' Ze fronst licht. Ik lach en druk dan op de foto die Justin op whatsapp heeft staan. Het is een foto van hem, samen met zijn broertje en zusje.
'Wat?' De frons veranderd in een verbaasd gezicht. 'Weet je zeker dat het hem wel is? Ik bedoel, iedereen doet tegenwoordig alsof hij Justin Bieber is.' Ik zie dat ze het niet helemaal geloofd.
'Maar ik ken hem in het echt. Ik heb heb gezien, hij heeft mij zijn nummer gegeven. Of ja, eigenlijk sms'te hij me en heb ik daardoor zijn nummer.' Haar ogen worden groot.
'Echt?' Zegt ze dan. Ik knik nog eens.
'Maar vertel het alsjeblieft aan niemand.' Ik vind het aan de ene kant wel fijn dat niemand wat van Justin en mij af weet, op Chaz na dan, natuurlijk. Ik weet ook niet waarom ik het Jennifer vertel, maar het zal vast zijn omdat zij de enige is in een lange tijd die aardig tegen me doet. Ze pakt plotseling mijn mobiel af en begint wat in te tikken. Ik schrik.
'Wat doe je nou?' Ik probeer mijn mobiel terug te pakken maar ze staat op.
'Wacht nou even, ik ga je een plezier doen. Ik zie dat je hem leuk vind.' Ze loopt weg van het tafeltje. Ik sta op en loop achter haar aan.
'Jennifer geef nu mijn mobiel terug.' Ik voel me misselijk worden. Ik had het beter niet kunnen vertellen, iedereen word blijkbaar boos op me of gaat grappen met me uithalen. Waarom zijn mensen de laatste tijd zo gemeen? Oké, ik weet dat ik normaal ook een van hun was, maar nu niet meer. Misschien is dit ook wel mijn verdiende straf. Midden op het terras blijf ik stilstaan terwijl ik naar Jennifer kijk. 5 minuten later loopt ze terug.
'Tadaa.' Ze duwt mijn mobiel terug in mijn handen. Vluchtig laat ik mijn blik over het scherm glijden.

Pam pam PAM. Wil je weten wat ze heeft geschreven? Ik heb het ergens staan. Als ik jullie was zou ik diep nadenken en een van mijn vorige hoofdstukken terugkijken, want dan weet je waar je het gesprek kunt lezen! LOL speurtocht, whihihi. xo