#27

Sydney
‘Sydney luister.Nils,Daan en ik hadden inderdaad eerst het idee om een grap met je uit te halen. We wilden doen dat ik net deed alsof ik verliefd op je was. Zo zou ik allerlei geheimen van jou te weten kunnen komen en wilden we die gaan presenteren in het winkelcentrum.’ Ik keek hem ongelovig aan. Dus zo wilde hij me af laten gaan voor heel Eindhoven. ‘Maar Sydney, ik leerde je steeds beter kennen en je was gewoon zoveel anders dan vroeger. Ik kan echt met je lachen en je bent echt superaardig. Ik ben echt verliefd op je Sydney. Ik lieg echt niet, maar steeds durfde ik niet tegen Nils en Daan te zeggen dat we met het plan moesten stoppen.’ Hij keek me verontschuldigend aan. Toch geloofde ik hem niet. Dadelijk hoorde dit ook nog bij hun stomme grap. ‘Maar wat heb ik jou aangedaan dan? Jij pestte mij vroeger altijd. Ik jou niet.’ Zei ik toen verontwaardigd. ‘Eh…wat dacht je van die keer bij die hockey-wedstrijd.’ Gaf Rein me als hint. Oh,dat.Rein had met zijn team een wedstrijd en na afloop gingen ze allemaal douchen. Ze hadden gewonnen en dat gunde ik Rein niet, dus daarom besloot ik iets met hem uit te halen. Dus, terwijl hun aan het douchen waren, sloop ik de kleedkamer in en haalde ik Rein’s kleren weg. Het enige wat hij nog had, was een handdoekje. Na een paar minuten kwamen Nils en Daan de kleedkamer uit en vroegen toen aan wat mensen of hun de kleren van Rein hadden gezien. Ik was naar ze toe gelopen en had gezegd dat als Rein zijn kleren terug wilde hebben, ze maar zelf moest komen halen. Nou, een paar minuten later kwam meneer de kleedkamer uit met alleen een handdoekje om zijn ding te verbergen. Ik had ondertussen alle lichten uitgedaan in de ijshockey hal en alle mensen van school opgeroepen om te gaan kijken naar mister popular in alleen een handdoekje. Nou, dat lieten ze zich allemaal geen twee keer zeggen. De hele school kwam aangedruppeld. Toen had ik het licht aangezet en stond Rein daar midden in de hal in alleen een handdoekje terwijl de hele school toekeek. Het was best grappig maar hij had er dus nog steeds een trauma van. ‘Syndey,het spijt me echt. Ik wilde ermee stoppen maar ik durfde het gewoon niet te zeggen tegen Nils en Daan.’ Ik zei niks, keek hem alleen maar boos aan. ‘Kun je het me alsjeblieft vergeven? Ik hou echt van jou,Sydney.’ Hij kwam dichter voor me staan en wilde me toen knuffelen maar ik duwde hem snel weg en sloeg hem tegen zijn borst. ‘Ga weg,Rein.Ga weg. Ik wil je niet meer zien. Nooit meer.’ Ik voelde m’n ogen weer vochtig worden en knipperde snel met m’n ogen om de tranen tegen te houden. Het werkte alleen niet echt en even later barstte ik in huilen uit.Rein wilde zijn armen weer om me heen slaan maar ik duwde hem weg. ‘Raak me niet aan. Beter nog, blijf uit mijn buurt.’ Hij keek me aan en ik zag de pijn in zijn ogen. Op dat moment wist ik dat hij het meende. Dat hij echt van me hield. Maar vergeven kon ik hem niet. Snel wendde ik mijn gezicht af en liep toen weg. Steeds verder verwijderd van Rein. Na een tijdje gelopen te hebben, kon ik niet meer. Ik liep naar het park en ging tegen een boom zitten terwijl ik mijn armen om mijn benen sloeg. Ik was kapot. Gebroken.