Hoofdstuk 21

Ik kan me nog altijd niet herinneren wat er tussen Harry en mij gebeurt is. Wat ook niet helpt is de vreselijke hoofdpijn die nog altijd niet weg is. Het liefst wil ik nu in mijn bed liggen, maar ik hou me sterk tegenover Louvia. Als ze het merkt bestaat er een kans dat ze net als mijn moeder overbezorgt gaat doen. Beter als ze het dus niet merkt. We zijn bijna bij Harry's huis en ik word nu toch wel zenuwachtig. "Kan ik niet beter alleen gaan?"vraag ik aan Louvia. "Lijkt het nu niet alsof ik bang voor hem ben?" Nu word ik ook nog eens onzeker, fijn. "Als je liever alleen wil ga ik wel. Ik ben er voor jou. Het is jouw keuze." Antwoordt ze. Waarom is ze ook zo vriendelijk? "Nee, ik ben weer veel te veel aan het overdrijven. Het is waarschijnlijk verstandiger om met twee te gaan, aangezien we hem beide amper kennen. Ook al is het gewoon om zijn clownschoenen terug te geven." "Ja, die schoenen..." Louvia zucht en lacht tegelijkertijd. "Waarom heb je ze eigenlijkl nog aan?" Vraag ik haar. Ze had ze toch al lang uit kunnen doen? "Vergeten.." Zegt ze. Ik lach zachtjes.

We staan voor Harry's deur. Mijn ademhaling wordt onregelmatig en mijn handen beginnen te trillen. Ik overdrijf veel te veel. Ik maak het weer veel te groot. Plots voel ik hoe Louvia een zacht kneepje in mijn hand geeft. Dat overtuigt me en ik druk stevig op de bel. Even later horen we wat gestommel en dan gaat de deur open.