APWBP Boek 1 Hoofdstuk 7 Deel 5

“Potter lijkt behoorlijk op James, vindt u niet?” Minerva haalde me uit mijn gedachten.
“Harry, bedoel je?” Ze knikte met tegenzin, ze hield er erg aan de leerlingen met hun achternaam aan te spreken. “Ja, dat doet hij zeker. Maar hij heeft de ogen van Lily.”
“Ik hoop maar dat hij ook Lily’s karakter heeft”, zei Anderling. “Ik heb mijn handen al vol aan die twee Wemels, en als Potter zo’n strekenmaker is als zijn vader… Ik hoop maar dat die jonge Wemel ook niet het pad van zijn tweelingbroers op gaat.”
“Ach Minerva, maak je toch niet zo’n zorgen”, zei ik met een glimlach. “Het schooljaar is net begonnen, ze hebben zeven lange jaren voor de boeg. Het komt wel goed, zelfs James is uiteindelijk zijn streken verleerd.” Ik keek even opzij, voor ik me weer tot Minerva wendde. “Maar laat James’ naam maar niet te vaak vallen bij Severus, helaas zijn zij nooit de beste vrienden geweest.”
“Dat kan je Severus moeilijk kwalijk nemen, ben ik bang”, zei Minerva. “Hij had al heel wat mogen afzien voor James zich eindelijk wat leerde gedragen. Nee, ik hoop echt dat de jonge Potter meer het karakter van zijn moeder heeft, dat is voor iedereen veel eenvoudiger.”
“We zullen zien”, zei ik met een glimlach. Ik was eerlijk gezegd ontzettend benieuwd naar Harry’s karakter. “We zullen zien.”

“Auw!”, hoorde ik plots Harry’s stem door de zaal. Hij drukte zijn hand tegen zijn voorhoofd en ik merkte dat hij naar Severus en Quirinus keek. Wat was daar aan de hand? Gelukkig leek amper iemand te merken wat er gaande was. Slechts een aantal leraren en de leerlingen om Harry hadden het gehoord. Ik bekeek Harry nauwkeurig.