Wat is er aan de hand?_003

LILLY POV
k rekte me uit en maakte me los uit Collins omhelzing. Hij had in zijn slaap zijn armen om me heen geslagen. Ik ging rechtop zitten en keek naar Collins slapende gezicht, aaide zachtjes over zijn wang en glimlachte, hij had me vertelt dat hij de laatste tijd heel erg slecht sliep en ik was best blij dat hij nog sliep want hij had mij ook verteld dat hij altijd vroeg wakker was en nu was het al 10 uur, dus voor mij tijd om op te staan. Ik klom over Collin heen en pakte een joggingbroek van Collin. Ik vond het shirt van Collin dat ik aan had leuk dus besloot ik dat ik hem maar aanhield. Ik sloop naar beneden en begon de tafel te dekken. Ik had net koffie gezet toen Conny beneden kwam. “zo Lilly, jij bent vroeg op”. ‘ik weet het. Koffie?’
”lekker”
Ik schonk net koffie voor mezelf in toen Collin met een slaperig hoofd de keuken binnen kwam sloffen.
“goedemorgen Collin” zij zijn moeder
Hij griste mijn koffie weg en ging op mijn plaats zitten, haalde een elastiekje van zijn pols en deed hij zijn haar in een staartje zodat het niet meer in zijn gezicht hing. Daarna tikte hij met zijn vinger op zijn wang en ik gaf hem een kus en schonk opnieuw koffie voor mezelf in en ging aan tafel zitten. ‘goedemorgen mam’
“oke dat was een late reactie”
We moesten alle drie lachen en al grappen makend aten we ons ontbijt op.
Na het ontbijt ging Collin naar boven om zich aan te kleden. Ik ging hem snel achterna zodat ik mijn schoenen boven kon pakken. Hij stampte expres hard de trap op zodat zijn vader wakker werd. Iedereen in het dorp weet dat zijn vader iedere avond in de kroeg zit en dat Collin zijn vader eigenlijk haat. Op zijn kamer schoot hij snel in een broek en shirt en stoof weer de trap af. Toen ik beneden kwam had hij zijn teenslippers al aan en stond bij de deur. ‘ga je mee naar buiten?’ vroeg hij. Ik knikte en volgde hem. Eenmaal buiten sloeg hij een arm om me heen en vroeg waar we heen gingen.
‘naar het strand?’
“daar zijn we gisteren nog geweest” Ik trok een pruillip ‘alsjeblieft?’ hij zuchtte “vooruit dan maar”
We liepen met zijn tweeën net het strand op, toen we twee kinderen op ons favoriete plekje zagen zitten.

Het waren Julianna en Thomasso

Collin liet mij los en liep met grote passen op ze af. “mag ik vragen waarom jullie op onze plek zitten?” ‘waarom die van jullie…’ zij Julianna. ‘…het strand is van iedereen’ maakte haar broer de zin af. “je hebt gelijk. Zeg wat eten jullie eigenlijk? Het ruikt heerlijk!” ik zuchtte, hij had weer een honger hoor. “pasteitjes, moeten jullie er ook een? We hebben genoeg voor een heel leger.’ ‘lekker’ Collin draaide zich om naar mij, ‘Lilly moet je ook wat pasteitjes’ ik knikt en nam er een aan. Ze mochten dan wel lekker ruiken maar ze smaakte nog lekkerder dan dat ze roken. Collin schoof zijn derde pasteitje in een keer naar binnen. Toen ik naar Thomasso keek zag ik dat hij een broek aan had die me wel heel bekend voorkwam, toen ik beter keek zag ik dat het een oude broek van Seth was, maar ik zei er niks van omdat ik Collin geen pijn wou doen. In plaats daarvan probeerde ik wat informatie over hun los te peuteren. Het was heel gezellig totdat…

“Julie, Thomas, komen jullie nog?” iemand riep de tweeling. Toen we ons omdraaide zagen we wie het was.
Seth, een vriend die we niet meer zo kunnen noemen. Collins gezicht versprong gelijk naar omweer en door die blik zag ik de pijn die het hem deed dat Seth hem niet meer als vriend zag. Seth keek Collin op dat moment aan en ook in Seth zijn ogen zag je dat het pijn deed dat ze elkaar niet meer als vrienden konden zien. Julianna en Thomasso sprongen gelijk op en zeiden dat we de pasteitjes op mochten eten. Ze zeiden ons gedag en liepen snel naar Seth toe en Julianna gaf Seth een snelle knuffel en zei iets in een taal waar wij niks van konden maken.
Toen verdwenen ze in het bos en werd het in een keer heel stil op het strand. ‘moet jij nog een pasteitje?’ verbrak ik de stilte. “nee dankje, geen honger meer” we werden weer allebei stil. ‘ring, ring’ zei mijn telefoon. ‘hallo met Lilly… heey mam… ja ik kom… doei’ ik hing op en stond op “wat zij ze?” ‘dat ik naar huis moest komen omdat er visite was’ “oh mag ik mee?” ‘nee, doe maar niet’ “oke tot snel dan” ‘tot snel’ ik gaf hem snel een kus en zwaaide naar Collin tot ik hem niet meer zag. Arme Collin, alles van de laatste tijd deed hem zo veel pijn. Ik bleef de hele weg maar piekeren over Collin. Toen ik thuis was zag ik gelijk waarom mijn moeder zo enthousiast klonk aan de telefoon. Het was mijn tante uit europa: Yamilla. Ik sprong haar zowat omver. Toen zag ik wie er naast haar stond. Mijn neef ,Will, ik had hem nog nooit gezien maar hij was net 1 jaar ouder dan mij. En als hij niet mijn neef was en ik geen vriendje had, had ik best een poging gedaan om hem te versieren. “hoi” zij hij verlegen. ‘hai’ zij ik terug.
Ik keek hem in zijn ogen en gelijk wist ik zeker dat we hele goede vrienden zouden worden.

COLLIN POV
Nadat Lilly was vertrokken zwerfde ik nog even langs de kust. Daarna ging ik het bos in op de plaats waar Seth ook heb bos in was gegaan. Seth, ik voelde me nog steeds heel erg rot dankzij Seth. Brady verging het net zo. Na ongeveer een half uurtje door het bos gedwaald te hebben kwam ik een hut tegen die ik nog nooit had gezien, net als dit stuk bos. Ik liep richting de hut en net toen ik aan wou kloppen hoorde ik het: de stemmen van mijn vrienden... en van mijn vijanden. “ we moeten echt eens iets beters gaan bedenken” zei iemand met zijn mond vol. “ik weet het Paul, ik word er ook sacherijnig van dat die vampier ons de hele tijd ontloop. Maar we weten wat ze wil. Als we daar nu eens rekening mee houden. Maar wat die onbekende hier in het gebied uitspookt weet ik ook niet.” dat moest Julie zijn. Waar hadden ze het over? Vampiers? Die leven toch alleen in sprookjes? Ik wou net weer mijn oor tegen de deur leggen toen, waarschijnlijk Thomasso, zei: ‘SST, Collin staat voor de deur en hij snapt niet waar we het over hebben.’ “dat is maar goed ook, Collin mag dit ook niet snappen” het was de harde stem van Seth, maar ik kende Seth lang genoeg om te horen dat er iets beschermend in zijn stem zat. Ik had genoeg gehoord, en zette het op het lopen. Zo snel als ik kon liep ik richting huis.