[9] Slowly falling in love

Na een uurtje gitaar spelen en zingen, krijg ik toch wel erg trek. Ik hoor zelfs mijn buik knorren. Jasper kijkt op, hij hoort het ook.
'Zal ik een pizza bestellen? Een pizza peperoni?' Hij glimlacht.
'Eh, nee, ik ben eh, vegetariër.'
'Oh, zal ik een gewone pizza bestellen voor je?'
Ik knik. Ik vind het altijd zo beschamend om bij mensen te eten. En ik eet nooit pizza, maar ik kan niet moeilijk doen bij Jasper natuurlijk.
Als Jasper bestelt heeft komt hij weer naast me zitten op zijn bank.
'Ik vind het echt leuk om samen te zingen. Zullen we vaker afspreken?' Zijn ogen glinsteren echt van plezier.
'Ja, graag, ik vind het ook heel leuk.' Ik bloos een beetje.
'Heb je misschien zin om een film te kijken? Films en pizza, is toch de beste combinatie?' Hij glimlacht.
Ik grijns. 'Als het maar een horrorfilm is.'
Hij pakt zijn laptop en zet een horrorfilm aan, ik weet de titel niet, maar hij is echt heel eng.
Opeens gaat de bel, en Jasper en ik schrikken allebei en schieten dan in de lach.
'Pizzaaa' Hij rent bijna naar de deur om te betalen en de pizza aan te nemen.
Als hij de pizza's op het tafeltje heeft gezet zet hij de film weer aan. Hij glimlacht lief naar me. 'Eet smakelijk.'
Na een halve pizza zit ik al vol, en Jasper heeft die van hem al op.
Samen zitten we helemaal in de enge film, en als er iemand de hoek om rent en gilt in de film, schrik ik ook.
Jasper glimlacht en legt zijn arm om mijn schouders en trekt me tegen zich aan.
Hopelijk hoort hij nu niet hoe hard mijn hart bonkt. Ik lig tegen Jasper aan. Wauw.