16 mei 2019

16 mei 2019
Er werd op de deur geklopt. "Binnen" schreeuwde ik. Mijn stem was schor en deed pijn. "Liam. Hoe gaat het jongen?" Vroeg mijn moeder toen ze binnenkwam. Voorzichtig keek ik op van mijn plaats op de zetel. "Beter kan niet. Heb me in geen jaren zo fantastisch gevoeld" zei ik sarcastisch. Zwaar sarcastisch. "Liam. Ik leef met je mee" ik zuchte. "Ik wil geen medeleven." Zei ik ze zat naast me. "Je mag je niet opsluiten liam" Ik keek haar aan. "Ik ben gewoon een dagje die ik toch al vrij had aan het nemen. Zin om mee te gaan naar dubai?" Vroeg ik haar zwakjes? Mijn humor is zo slecht. "Liam." Ze waarschuwde me. "Let niet op mijn humor. Ik ben een beetje moe" zei ik. Om eerlijk te zijn voelde ik me verschrikkelijk. "Wat ben je aan het kijken?" Vroeg ze. "Tv" ik wist echt niet wat er speelt. "Ik heb het aangelegd om me minder eenzaam te voelen" ze kroop wat dichter sn wreef over mijn schouder. "Wees eerlijk. Hoe gaat het met je?" Ik leek haar aan. "Ik voel me om eerlijk te zijn verschrikkelijk." Ik voelde weer tranen. Als je ooit denkt dat je tranen op zijn komt er weer een nieuwe lading. Gruwelijk. "Jongen toch" ze nam me bij haar en plaatste me bijna op haar schoot. Ik sloeg mijn armen om haar. Ik had liefde nodig. "Dankje mams" zei ik wanneer ik uit gehuild was. "Altijd liam. We zien je graag" ik knikte. "Dankje" ik zat recht. Voelde me iets beter. Ik gooide het deken die al de hele dag over mijn benen gespreid lag van mij en stond op. Voor de grap deed ik alsof ik erdoor zakte en wandelde naar mijn keuken. Ik had nog niks door mijn keel gekregen. Vlug nam ik een yoghurt. Er zat niet veel in mijn frigo. Ik ging morgenochtend vertrekken naar dubai. Gaat dus niet gebeuren. Als ik echt in hongersnood terecht kom bestel ik wel iets. Ik kwakte de yoghurt in een pot een gooide er wat musli bij. Voila aanschouw. Mijn eten voor vandaag. Ik nam nog vlug een vork en wandelde terug. Onderweg zette ik nog een raam open. "Frisse lucht" zei ik wanneer ik naast mijn moeder neerviel. "Je ziet er al beter uit" ik knikte. "

Voel me ook al beter. Dankje" "ik ben trots op je. Dat je je niet laat gaan. Oke het is een tegenslag. Maar ik ben zeker dat alles goedkomt" ik keek boos in haar richting. "Als ging perfect en bam Elle" zei ik nu. Om eerlijk te zijn. Normaal woont ze hier ook. Foto's zijn overal. Haar kleren. Gedichten overal. "Het is oke" zei ik er vlug na. Ik zette de tv op een muziek kanaal. "Ik ga wel met haar praten. Ik bedoel. Ze woont hier ook. En eerlijk gezegd heb Ik geen zin om te verhuizen." Zei ik terwijl ik een vork met musli in mijn mond propte. Nu ringde de deurbel. "Wie zou dat zijn?" Niemand gebruikt die deurbel. Ik sta er altijd van versteld dat ik 1 heb. Enkel maar als de deur gesloten is word de deurbel gebruikt. Ik keek en zag dat de deur open was. Ik zwaaide ze open en zag Niall staan. "Hallo?" Vroeg. "Li" vrolijk hupelde hij binnen. Ik volgde hem. "Dag karen." Zei hij vrolijk. "Deze kabouter komt zijn beste vriend op vrolijken" zei hij. Ik leunde tegen de deurpost en begon te lachen. "Je hebt geen idee hoe verkeerd dat klonk" zei ik. Heel even keek hij me boos aan. "Dus. Zoals ik al zei. Ik. Ben hier om wat van mijn positieve energie aan jou te geven" mijn moeder stond op. "Ik wil geen rituelen in de weg staan. Ik laat jullie maar. Dag liam. Verzorg je." Ik gaf haar een knuffel en ze kuste mijn wang. "Daggg mam" roepte ik.

Ik hoorde de deur dichtvallen. "Dus. Ik heb even nagedacht en hoe lang is het nu niet geleden dat we een echte mannenavond hadden. Oke je vrijgezellenfeestje was ook wel goed. Maar ik bedoel echt een mannenavond. Met bier, cola, chips, pizza voetbal en daarna the hangover" zei hij. Ik knikte. "Klinkt leuk Niall. Maar we zijn 4 uur in de namiddag. We zijn nog geen avond." "Ja maar ik heb mezelf nu toch al uitgenodigd op een slaapfeestje dus dat lukt wel om die 3 a 4 uren in te vullen niet?" Ik knikte. "Kom je mee naar de winkel. Ik moet dringend boodschappen doen."

2 uur later

Zwaar gepakt kwam ik het huis weer binnen. Ik dropte de boodschappen op mijn aanrecht. "Ik heb nu dus blijkbaar eten voor 2 maanden. En ondertussen kan ik ons leger ook nog eens op bezoek vragen." Zei ik lachend. "Dat zegt Lore ook altijd nadat ik boodschappen gedaan heb" zei Niall. Ik lach stil. Tuurlijk. Moest het van Niall afhangen had ik het dubbele mee aan boodschappen. Ik begon alles in de kasten te zetten. Eerst controleerde ik de datums van het eten die al er al stonden. Daar ging ik vanavond wel wat mee doen. Niall zuchtte. "Sorry Liam. Slaap over gaat niet door. Lore wil me thuis vannacht. Maar um. De mannenavond moet gewoon doorgaan" ik schudde mijn hoofd. "Niall. We kunnen die mannenavond wel een andere keer doen. Je hebt plannen met je vriendin. Dat snap ik wel. Ga gewoon naar huis. Ik red me wel" hij glimlachte. "Dankje Liam. Je bent de beste vriend die ik me kan inbeelden" zei hij zacht. Ik knikte. "Dankje Niall." Hij waggelde naar m toe en gooide zijn armen om me.

"Dag Liam. Ik zie je dan nog wel he. Het is leuk om je te zien lachen" zei hij er kort achterna. Ik knikte. "Daar heb jij geen problemen mee he?" Hij lachte kort en schudde zijn hoofd. "Verzorg je" riep hij net voor hij de deur liet dichtvallen. En nu was ik weer alleen. Dit viel me het zwaarst. Omdat ik dan kon verdrinken in mijn gedachten. Ik kon me niet afleiden van mijn gedachten. Ik besloot dan maar mijn taak als daddy direction terug op te nemen en alles beginnen te plannen. Ik wist dat louis en eleanor op vakantie vertrokken morgen. En volgens mij zit harry in LA samen met leah. En als ik het goed begrepen had gingen tom, lou, lux en kleine math ook mee. Harry heeft er een paar jaar terug een huis gekocht. Zayn en perrie zouden weer MIA zijn voor de fans en Niall blijft bij lore. Ik begon te kijken waar we zouden spelen en wanneer. Ik noteerde alles in mijn agenda.

Plaatste het in mijn gsm en hangde een uitgedrukte versie op mijn prikbord. Wanneer het 22.00 was legde in mijn pennen neer. Ik was blij met wat ik al allemaal gedaan had vandaag. Oke ik had tegenslag en het deed pijn. Maar ik zou me niet laten doen. Ik zal ze tonen dat ik wel degelijk sterker ben dan ik eruit zie. Optimistisch ging ik naar bed.