19. Zwemmen

Paul zucht. “Oké. Ze gaat mee.” zegt hij dan verslagen.
“Nee, ze gaat niet mee.” hoor ik een stem achter mij zeggen.
Ik kijk zonder veel zorgen om. Daar staat Brody en hij kijkt mij boos aan. Nora staat naast hem.
“De regel.” mimet ze.
“Nora, Brody. Ik ga” zeg ik.
Brody wil mij vastgrijpen maar Jacob houdt hem tegen.
“Sorry maat.” zegt Jacob. “Maar ze gaat met ons mee.” gaat hij verder waarna hij een arm om mij heen slaat en Jacob, Quil en ik lopen weg.
Al snel lopen de andere bij ons.
Jared zucht. “Het kost wel heel wat moeite om jou mee te krijgen, zeg.” zegt hij met een speelse glimlach.
Maar voordat ik mezelf kan verdedigen krijgt Jared een klap voor zijn kop van Quil.
Jared kijkt verdwaasd. “Waar sloeg dat op?” vraagt hij verbaasd.
“Ik sloeg jou. Maar je moet haar niet pesten.” zegt Quil met een glimlach waarna hij even vriendschappelijk een kneepje in mijn hand geeft.
Op Kim haar gezicht verschijnt een glimlach waarna ze Quil even dankbaar aankijkt. Quil knikt daarop terwijl we rustig verder lopen.
Opeens komt Leah naast Jacob lopen.
“Maar Destiny. Hoezo wou die leraar jou naam weten? Die weet hij toch al?” vraagt Leah verbaasd.
Mia zucht geërgerd. “Leah, hij bedoelt haar sportnaam. Snap dat dan.” zegt Mia alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Leah kijkt Mia nijdig aan.
“Leah.” zeg ik waardoor ze mij weer nieuwsgierig aankijkt. “Ik heb verschillende sportprijzen gewonnen maar onder een andere naam omdat mijn ouders niet wouden dat de media zich op mij zou storten.” zeg ik waardoor Leah mij even dankbaar naar mij glimlacht.
Al snel komen we bij het strand en ik zucht opgelucht. De zee is altijd mijn vriend. Hij is altijd hetzelfde. Soms even met extra veel en hoge golven. Soms even met extra weinig en lage golven. Maar hij is er altijd en altijd geeft hij mij hetzelfde rustgevende en troostende gevoel.
We lopen naar een paar andere jongens.
Ik word onzeker. Wat nou als hier die ene Seth bij is? Ik weet niet zeker of ik die wel wil ontmoeten. Ik weet niet eens zeker of ik wel over hem wil dromen.
Open wil ik heel erg graag weg. Ik bedenk dat ik onder mijn kleding mijn bikini aan heb. Dat heb ik eigenlijk altijd omdat ik echt dol op zwemmen ben.
Ik wurm me los van Jacob en Quil en loop naar de zee.
Mia komt verbaasd achter me aan. “Wat ga je doen?” vraagt ze verbaasd en nieuwsgierig.
“Zwemmen.” zeg ik waarna ik stop en snel mijn kleding uit doen en nog geen tel later sta ik in mijn bikini. De wind voelt koud op mijn huid. Ik bedenk me niet en ren naar het water en duik de zee in.
Ik zwem een hele tijd onder water en als ik weer boven kom zie ik een heleboel mensen nog in het ondiepe water.
Opeens ziet iemand mij en zwemt naar mij toe.
“Gaat het goed?” vraagt Quil ongerust.
“Ja. Hoezo?” vraag ik verbaasd.
Hij kijkt mij verward aan. “Je was zo lang onder water.” zegt hij.
“O. Dan hoef je je geen zorgen te maken.” zeg ik.
Quil kijkt mij verbijsterd aan. “Was er niks aan de hand?” vraagt hij ongelovig.
Ik schud mijn hoofd.
Opeens verschijnt Jacob naast me.
Jacob kijkt Quil geërgerd aan. “Je had ook wel kunnen zeggen dat je haar hebt gevonden.” zegt hij.
“Hier is ze!” schreeuwt Quil daarop in de rondte. Daarop komt iedereen van alle kanten op ons af.
Mia verschijnt naast me. “O. Ik was zo ongerust.” verzucht ze waarna ze mij een knuffel geeft.
Kim verschijnt aan de andere kant van me. “Ik dacht dat je dood was.” verzucht ze waarna ook zij mij een knuffel geeft.
Paul verschijnt voor me. “Ik dacht dat we je nooit meer zouden vinden.” verzucht hij waarna ook hij mij een knuffel geeft.
Al snel heeft iedereen die ik ken iets dramatisch gezegd en mij een knuffel gegeven.
Dan zijn er nog een paar jongens. Eentje ervan blijft mij constant aanstaren.