061- Ella

061- Ella
‘Liam? You know you’re too late?’ vraag ik benieuwd met een grijns op mijn gezicht.
‘Too late? For what?’
‘For the meeting… You have a meeting today about the tour, remember?’
‘Oh, yes… Am I too late?’
‘The meeting start in 5 minutes, hurry!’ lach ik als ik zijn jas naar hem toegooi. Hij vangt hem mooi op en spurt richting deur. ‘O Liam! Don’t forget Jasmien comes today!’
‘Okay!’ roept hij voordat hij de deur achter zich dichtgooit. Door de klap wordt papa wakker.
‘Sorry paps, Liam is te laat’, lach ik. Papa moet lachen en wrijft in zijn ogen. ‘Ik vraag me alleen af…’ begin ik als ik rondkijk. Papa kijkt me vragend aan. ‘Jasmien komt vandaag maar ik weet niet waar ze kan slapen. Jij slaapt al op de bank, ik en Liam in bed… Ik heb een extra matras nodig’, zeg ik meer tegen mezelf dan tegen paps. Hij trekt zijn schouders op en strompelt slaperig naar de keuken. ‘Ik ben even weg’, roep ik voor ik naar de gang loop. Pap maakt een toestemmend geluidje en ik doe de deur achter me dicht. Ik wandel richting Liam’s huis. Daar doet zijn ma de deur open.
‘Ella! How are you?’ vraagt ze als ze me een knuffel geeft.
‘I’m fine, could be better’, zeg ik om interesse op te wekken. Het is tijd dat ik ze vertel over papa’s ziekte. Mijn plannetje werkt en ze vraagt me binnen om te praten. Na het hele verhaal kom ik eindelijk to the point.
‘So, Daddy lives with us, but my friend comes today. So I need something she can sleep on.’ Ze begrijpt me en verdwijnt in de gang. Even later komt ze met een matras de trap afgesukkeld. ‘Thank you, now I have to go home with this thing. Luckily it isn’t that far’, lach ik. Ik sukkel met de zware matras en zucht dan ook opgelucht als Ruth me komt helpen. Als we zonder ongelukken mijn appartement bereiken moeten we nog omhoog. Gelukkig bestaat er een lift.

‘Jasmien!!!’ roep ik uit als ik een meisje zoekend in de menigte zie kijken. Ze kijkt me aan, laat alles vallen en loopt mijn richting uit. We vliegen elkaar om de hals en knuffelen een tijdje.
‘Ik heb je gemist’, zegt Jasmien met tranen in de ogen. Ondertussen rolt de eerste traan over mijn wang.
‘Ik jou ook! Het leven is moeilijk zonder beste vriendin aan je zij’, beaam ik. Jasmien knikt en droogt haar tranen. Dan gaat ze haar gerief gaan halen. Ik help haar met dragen en we houden een taxi aan. Ondertussen praten we een beetje bij. We gaan eerst naar mijn appartement. Daar aangekomen is het ook een hartig weerzien tussen papa en Jasmien.
‘Zo, dan gaan wij ook veel tijd doorbrengen samen?’ vraagt paps aan Jasmien.
‘Ja, ik wil niet echt getuige zijn van klef gedoe’, lacht ze als ze hem een knuffel geeft.
‘Weet je, jij bent altijd als een tweede dochter voor me geweest. Met dat je zoveel bij ons was en zo.’
‘Jij was altijd als een tweede vader voor mij, aangezien ik nooit één heb gehad. Ik ga je missen’, Jasmien houdt haar tranen in. Ook paps doet zijn best.

‘Guys, this is Jasmien’, stel ik ze kort voor. Dan doe ik de ronde. ‘Harry, my best friend here. Liam, my boyfriend. Louis, my weirdy. Niall, but you already met him in Belgium and Zayn, my be cool buddy.’ Ja, Zayn is tot mijn be cool buddy gebombardeerd. We proberen elkaar continu te overtreffen wat soms wel tot grappige situaties leidt. Jasmien geeft ze allemaal een hand en dan gaan we zitten.
‘So, after all these years I finally met my best friend’s boyfriend’, lacht ze richting Liam.
‘Yes, that took a long time.’
‘And you took my place as best friend?’ vraagt ze lachend richting Harry.
‘I bet she likes me more’, pest hij haar waarop iedereen begint te lachen. Jasmien probeert verontwaardigd te kijken maar ze moet ook al snel lachen.
‘Okay, Ella. I know why you like it here. I want to move too. It’s better here than in Belgium.’ Ik knik en trek haar recht.
‘Nu moet je nog de meisjes ontmoeten, ze wachten in Starbucks. De jongens moeten toch nog verder werken of oefenen.’ Jasmien knikt en dan moeten we beiden lachen om de jongens hun gezichtsuitdrukking. Dan verlaten we de studio. We wandelen richting Starbucks en ondertussen vertelt Jasmien over haar studies. Ze vindt ze moeilijk maar wel doenbaar.