Chapter 42

Na een aantal gezellige uurtjes bij het meer hadden Danny en ik besloten om terug naar huis te gaan, het werd al aardig donker. We wisten zeker dat we in het donker de weg niet meer terug konden vinden. Zelfs Danny niet, ook al kwam hij hier zo vaak. Maar dat is best logisch in een bos. Alles lijkt dan hetzelfde, vooral in het donker. Ik zelf was toen straks al verdwaalt, moet je nagaan als in nu alleen in het donker zou terug lopen. De gedachte alleen al maakte me bang. Het donker maakte me angstig. Het gevoel dat ik alleen was ook. Die twee dingen samen waren voor mij geen goede combinatie.

“Thee?” met een schattig gezichtje kwam Danny met zijn hoofd vanachter de deur. “Oh sorry, ik dacht dat je, je al had aangekleed.” Beschaamd draaide hij zijn hoofd weg. Danny was zonder te kloppen de badkamer in gelopen. Enkele minuten geleden was ik uit de douche gestapt en was nu nog bezig geweest met mezelf af te drogen. Een rode blos vormde zich op mijn wangen. “Geeft niet. Kon je niet weten.” Ook al wist ik dat Danny niet meer keek, toch pakte ik snel een nieuwe handdoek die ik voor me kon houden. Waarom ik het deed wist ik eigenlijk niet, het gaf een fijner gevoel. Het gevoel dat ik niet helemaal naakt was. “Maar ja, ik lust wel thee.” Antwoordde ik op de vraag die Danny enkele minuten geleden aan me gevraagd had. “aardbeien?” ik knikte. Terwijl ik knikte realiseerde ik me dat Danny nu niet keek en dus niet kon zien of ik ja knikte of nee schudde. “Ja, is goed.” een krakend geluid kwam tevoorschijn doordat Danny zachtjes over de trap heen liep. Dit huis was al best oud, en daarom kraakte alles ook best erg. Iets wat je soms ook de stuipen op het lijf kon jagen, als of je in een spookhuis zat. Mijn handdoek legde ik weer neer over de wastafel zodat ik mijn handen vrij had om mijn haren te borstelen en mijn tanden te poetsen. Eenmaal klaar met alles deed ik mijn kleding aan en verliet de kamer. Danny zat op zijn bed toen ik zijn kamer in liep. Ik had hem niet eens naar boven horen komen. “Je thee staat daar.” Met mijn ogen volgde ik zijn vinger die wees naar zijn bureau. Inderdaad, daar stond de thee. Met kleine passen liep ik erheen. Met mijn rechterhand pakte ik de mok vast die door de warmte van de thee gloeiend was geworden. Voorzichtig nam ik een slokje om te voelen of de thee wel drinkbaar was, of het niet te heet was. “aah.” Al snel trok ik terug en zette de thee terug op het bureau. Ook de thee was nog gloeiend. “Mirza?” De stem van Danny werd hoorbaar. Meteen draaide ik me om naar hem toe. “Ja?”