Chapter Four.

Anderhalve maand na de begrafenis van Lysanne wisten Duvessa en Liam Tom te overtuigen om weer een keer naar de kroeg te gaan. Het heeft ze 2 weken geduurd voordat hij ja zei. De enigste reden dat hij ja zei was omdat Beau ook mee ging, nadat hij haar bijna gesmeekt had om mee te gaan. Dus hier stond hij dan. Naast hem stond Beau, die een beetje geamuseerd zat te kijken naar een stel dronkelappen. Zelf stond hij te kijken naar de drempel van de ingang. Hij stond sterk te twijfelen of hij wel naar binnen zou gaan. Het voelde een beetje als verraad om er naar binnen te gaan zonder Lysanne. Ze waren altijd samen en volgde elkaar overal.
Uiteindelijk was het Beau die zijn hand pakte. Ze keek hem strak aan, waardoor Tom Beau niet meer zag als Beau, maar als Lysanne. Ze hadden precies dezelfde ogen. Hij vergat de rest van haar gelaatstrekken en dacht aan die van Lysanne. Beau trok hem aan zijn hand en hij stapte de drempel over. De stap over de drempel was precies wat hij nodig had. Zijn schouders stonden ineens een stuk rechter, alsof een last van hem was afgevallen. De moeheid uit zijn ogen verdween en glimlach ontstond op zijn gezicht.
'Zie je wel dat het kan?' schreeuwde Liam in zijn oor. De muziek was te luid om normaal tegen elkaar te praten. Vele gekleurde lichten bewogen zich snel over de ruimte en de menigte heen. de menigte kleurde rood, paars, blauw en groen.Tom haalde glimlachend zijn schouders op.
'Wil je wat drinken?' vroeg hij aan Beau. Beau knikte met een glimlach en Tom perste zich door de menigte op naar de bar. Daar bestelde hij Bacardi cola en liep terug naar zijn vrienden. Beau was blij dat Tom het achter zich kon laten.

Nadat Tom, Liam en Duvessa aardig wat drankjes achter hun kiezen hadden en alweer vroeg in de ochtend was, besloten ze naar huis te gaan. Beau was als enige niet dronken en probeerde de anderen zo goed als het kon in het gareel te houden.
'Zullen we gaan lopen?' vroeg ze.
'Hoezo?' vroeg Tom met een dubbele tong. Beau trok haar wenkbrauw op.
'Waarom denk je? Jullie gaan nog dood als jullie in deze papegaaien stand gaan fietsen.' legde ze uit. 'We gaan gewoon lopen!'
Ze greep de arm van Tom en Duvessa vast liet ze niet meer los. Duvessa greep gelijk de arm van Liam vast en zo liepen ze diep in de nacht over de geasfalteerde weg.
'Stop. Jongens, stop. Ik voel me niet zo goed.' riep Duvessa na een paar minuten. Ze liet Liam en Beau los. Ze hield haar armen stevig voor haar buik.
'Oh nee hé.' riep Liam. 'Ga je kotsen?' vroeg hij. Hij maakte een kokhalzend gebaar en begon te lachen. Tom moest ook lachen en verloor daardoor zijn evenwicht. Hij beukte tegen Liam aan en hing vervolgens als een zoutzak aan zijn schouder. Beide lachten zich kapot.
Beau wierp een verveelde blik naar de jongens en liep met Duvessa mee naar de brug waar ze net over heen waren gelopen. Duvessa rende de laatste paar stappen en kotste haar hele maaginhoud eruit. Beau hield haar lange haar vast zodat het niet voor haar gezicht kwam te hangen.
'Liam! Ga jij eens ergens een flesje water halen. Kom wel zo snel mogelijk terug alsjeblieft.' Liam keek Beau onnozel aan en liep toen het hoekje om. Tom, nog steeds grinnikend om de misselijkheid van Duvessa, liep naar de meiden toe en liet zich op de grond zakken. Hij leunde met zijn rug tegen de reling van de brug aan. Zijn gelach minderde zich en hij keek met een grijns naar de maan die bijna verdwenen was. Beau maakte zich niet druk om hem en probeerde Duvessa te kalmeren totdat Liam weer aan kwam lopen met twee flesjes water. Hij zag er wat verbaast uit.
'Wat is er?' vroeg Beau terwijl ze een van de flesje water aan nam en de dop er af draaide.
'Ik zag net iemand die erg leek om iemand die ik ken,' zei hij vaag. Beau hield het flesje voor het gezicht van Duvessa. Duvessa pakte het flesje, maar liet het op de grond vallen. Tom vloekte toen er water over zijn kleding terecht kwam. Hij pakte het flesje en gooide het beetje water dat er nog in zat over Duvessa heen. Duvessa boeide het niet. Die stond voor de tweede keer over de reling heen te kotsen. Beau greep snel het haar van Duvessa beet voordat ze er over heen ging kotsen.
'Oja? Wie dan?' vroeg Beau. Liam nam een slok van het andere flesje en zei:
'Lysanne!'