Chapter Three.

Op de eerste schooldag na een lange periode van geen school en geen les liep hij dus weer de klas in. In zijn klas keken de meeste leerlingen hem raar aan. Zijn leraar Engels keek hem ook even met opgetrokken wenkbrauw aan, maar ze wisten allemaal dat hij en Lysanne goede vrienden waren, bijna zielsverwanten, dus daarom lieten ze hem maar met rust. Er waren in de klas drie rijen met vijf keer twee tafels naast elkaar. Tom liep door naar de achterste twee tafels en daar in zijn eentje zitten. Hij had ook geen andere keus om ergens te zitten. Zijn school liet altijd veel te veel leerlingen toe waardoor de klassen altijd overvol waren. Toen hij en Lysanne nog naar school gingen was er geen enkele stoel meer vrij voor andere leerlingen. Tom keek naar de lege plek naast hem en voelde tegelijkertijd ook een lege plek in zijn hart.
Omdat zijn leraar Engels, meneer van Veen, ook de mentor was van de klas waar hij nu in zat begon hij aan het begin van de les eerst te vertellen over nieuwe gebeurtenissen en dingen die belangrijk waren voor een leerling om te vertellen.
'En als laatste, beste leerlingen, krijgen we halverwege het jaar onverwachts een nieuwe leerlinge in de klas. We weten allemaal dat het lastig is als je niemand kent in de klas dus wees een beetje aardig voor haar. Omdat er op school vier verdiepingen waren lagen alle klaslokalen aan de gang en de wand tussen de gang en het lokaal bestond voor de bovenste helft uit glas. Iedereen die aan die kant zat, keek uit de ramen om te kijken naar het meisje dat voor de deur stond te wachten om naar binnen te worden gelaten. Van Veen had door dat hij de aandacht verloren had en liep naar de deur om die open te doen.
'Jongens en meisjes, dit is Daisy.' deelde hij mee.
Daisy liep hooghartig de klas binnen en iedereen staarde haar aan. Dit vond ze blijkbaar niet erg doordat ze nog rechter ging staan en haar nieuwe klasgenoten verwaand aan keek.
'Je mag achteraan zitten naast Tom,' zei Van Veen. Daisy keek de leraar even aan en liep toen op haar hoge hakken naar haar toegewezen plek toe. Tom zag nu dat een rokje droeg die al stopte net onder haar achterwerk. Waarschijnlijk zou haar bips vol in zicht zijn als zij zich voorover bukte. Ook droeg ze een kort topje erboven. Ze droeg veel goud en zilver en op haar tas stond Louis Vuitton. Daisy zag Tom er naar kijken.
'Het is een echte Vuitton. Ik heb hem van mijn vader gekregen.' zei ze. Tom keek haar vuil aan.
'Ik had je niks gevraagd,' reageerde hij geërgerd. Daisy maakte een geschokt geluid.
'Waar heb jij last van?' vroeg ze minachtend. Tom reageerde niet, hij hoorde haar niet eens. Hij stond op het punt om uit zijn vel te springen. Wat dacht school wel niet? Lysanne was net overleden en school zorgde er al gelijk voor dat haar lege plek, een plek die niet kon betalen aan school, dat er op die lege plek een verwaand nest kwam te zitten. Een verwend meisje dat niet eens weet hoe ze haar eigen schoenen moest strikken en alles cadeau kreeg van "pappie." Tom kon zich gelukkig nog inhouden, maar sprak geen woord meer tegen Daisy. Toen uiteindelijk te laatste les, geschiedenis, was afgelopen, stond Tom als eerste op en liep gelijk door naar zijn kluis. Hij pakte zijn spullen en vertrok op de fiets naar Beau toe. Dit moest hij haar vertellen.