Beschermen en aanvallen.
vloeken die voelen als een dikke hamer.
Let op en laat je niet afleiden,
of anders zal de dood je naar de hel leiden.
Je zult zeker lijden.
Het was Drago Malfidus!
Voordat ik begin wil ik jullie zeggen dat ik naar een ander leven zoek, ik wil alles herbeginnen, zei hij.
Hij vervolgde: We zullen beginnen met een leuke les,... aanvallen en beschremen!
Iedereen juchde.
euh, Hugot en,...Mathias.
Ik ging naar voren.
Het was een pad van twee meter breed en 10 meter lang.
Er waren vreemde symbolen in gegraveerd.
3,2,1 en... NU
Incendio!
Ik voelde de grond onder me warm worden.
Glasius!
Het verdween en het enige die over bleef was rook.
Serpensortia!
UIt de toverstaf van Hugo sprong een woedende slang tevoorschijn.
Net als Drago in zijn tweede jaar, fluisterde ik.
Flipendo!
De slang bewoog soepel en bliksemsnel op het opppervlaken en ontweek zonder moeite mijn spreuk.
Stupefy!
Een flitsende licht trof Hugo op zijn rechterarm.
Zijn arm was verlamt en hing slap boven de grond.
Zijn toverstaf viel op de grond.
Zonder het te beseffen sprong de slang op mij af.
Hij beet in mijn linkerarm maar liet direct los.
Ik had hem getroffen met Flipendo, een spreuk die iemand een schok geeft.
Vulnera Sanentur
Mijn wonde was genezen, het was maar ene kleine dus het was simpel.
Expelliarmus!
Hugo had een zinloze poging gedaan om met zijn linkerarm mijn toverstok weg te flitsen maar het was mis.
Nu is hij verloren, dacht ik in mezelf, nu die slang maar nog.
Levia Corpus.
Ik zwaaide mijn toversaf eenbeetje en voordat ik het wist hing de slang ondersteboven in de lucht.
Depulso!
Een blauwe spiraal vormde zich op de buik van de slang en duwde hem tegen de muur,
hij viel bewusteloos op de grond.
Ineens zag ik dat Hugo zijn arm niet meer verlamt was.
UIt zijn toversaf zwierde een gele lijn die zijn toverstaf volgde.
Geen enkele spreuk, niks.
het was wel raar.
Ineens zag ik dat de symbolen op de grond één per één verlichtten.
Met zijn staf deed hij de symbolen na, dat is dan zeker een hele grote spreuk!
Ik moet dit stoppen.
Expelliarmius
Zijn staf duwde mijn spreuk gewoon terug.
Protecto!
De spreuk weerkaatste weer maar werd dikker.
Weer eens weerkaatstte mijn spreuk terug.
Protecto.
Het werd dikker en dikker.
Protecto...Protecto...Protecto!
In eenkeer vloog mijn toverstaf weg, maar de spreuk werd nu nog grote en sterker en trof Hugo op zijn buik.
Zijn toversaf brak en hij vloog weg.
De symoblen versomberdden.
Maar ik vervolgde zijn spreuk, ik pakte mijn staf en deed de symbolen voort en inneens kwam er een grote lichtflits uit mijn staf die Iedereen tijdelijk verblindde.
wat gebeurt er?!
Er zijn nog geen reacties.