Chapter Two

In de weken na de begrafenis ging het bergafwaarts met Tom. Op school haalde hij lage cijfers wat hij niet kon permitteren aangezien hij er al niet best voor stond. Thuis kreeg hij vaker ruzie met zijn ouders om zich vervolgens op te sluiten in zijn kamer en veel herrie te maken. Bij zijn vrienden was hij juist doodstil. Tom voelde zich na een tijdje zo eenzaam dat hij tegen een foto van Lysanne begon te praten. Hij vertelde haar dan hoe verschrikkelijk zijn dag was gegaan en hoeveel verdriet hij had bij haar dood. Om de zoveel dagen werd hij boos.
'Hoe kon je me alleen laten hier?' begon hij dan tegen de foto te schreeuwen. Dan gooide hij de foto door de kamer heen. Totdat het fotolijstje brak en hij geschrokken weer begon te huilen. Toen haalde hij het foto uit het lijstje en stopte het in een nieuw lijstje. Nadat het was gebroken durfde hij niet meer boos te worden op haar en hij besefte ook dat het eigenlijk niet haar schuld was, maar die van de bestuurder van de auto. Tom ging ook niet meer naar de sportschool en na een tijdje ging hij ook niet meer naar school.
Na een paar maanden werd hij het zat. Hij liep naar Lysanne haar huis en belde aan. Het duurde een tijdje voordat uiteindelijk de zus van Lysanne open deed.
'Hoi Beau,' zei hij kortaf. Tom leunde tegen de deurpost aan en keek haar aan. Beau had dezelfde donkerbruine ogen als Lysanne waardoor Tom kippenvel op zijn huid had gekregen.
'Heey Tom, kom binnen,' zei Beau en ze deed de deur verder open. Ze moesten eerst de trap op lopen voordat ze bij de woonkamer kwamen en Tom zich liet vallen op de bank die voor het raam stond. Als hij naar buiten keek had hij uitzicht op een speeltuin.
'Wil je wat drinken?' vroeg Beau. Tom schudde zijn hoofd en stond toe dat ze naast hem kwam zitten toen Beau erachter kwam dat ze niet naar de keuken hoefde te lopen om drinken te pakken. Ze zaten er een tijdje in stilte voordat Beau vroeg wat hij eigenlijk kwam doen.
'Ik ben eenzaam,' bekende hij, 'Ik verrot langzaam van binnen en ik denk dat jij je net zoals ik voel. Ik hoop dat als ik wat meer met jouw omga, ik meer acceptatie kan opbrengen voor wat er is gebeurd.' zei hij met een gebroken stem.
Beau knikte ter bevestiging.

Dus de weken na dat bezoekje gingen Tom en Beau vaker met elkaar om. Beau kwam erachter dat Tom van binnen echt heel zwaar gebroken was en Tom begon te vermoeden dat Beau eigenlijk lang niet zo aangeslagen was door de dood van Lysanne als hij. Maar hij zocht er niet veel achter. Door de sterke vriendschap die Tom met Beau kreeg, kreeg hij ook weer een vlammetje in zijn hart. Een vlammetje dat er voor zorgde dat de vele wonden die hij in zijn hart had langzaam begonnen te genezen.
Uiteindelijk ging hij weer terug naar school.