Hoofdstuk 20.

Vanuit Esther:

Ik gooi de deur dicht als ik ze zie en loop weer naar de kamer.
"Wat is er?" vraagt Nils.
Ik kijk hem aan met een blik van: "NuNietOke?".
Nils knikt en ik ga aan de keuken tafel zitten.
Het is een poosje stil want ik eigenlijk wel fijn vind.
Daan heeft verder nog geen één woord gezegt,
dus het is ook geen wonder he,
dat ik die deur voor Rein en Daan's gezicht dicht gooi.

We zitten boven op mijn bed.
Ik heb het bed van mijn oude broer gepakt waar Raisa op slaapt.
"Slaapt dat fijn?" vroeg ze eerst aarzelend.
"Ja, maar je moet gewoon even wennen.
Ga maar liggen, dan merk je het wel" antwoorde ik.
Waar Rein en Daan nu heen zijn weet ik niet.
Ik maak me geen zorgen ofzo,
maar het geeft me een slecht gevoel.
Als ze maar goed terecht zijn gekomen...

Vanuit Owen:
Esther verstaat dit niet.
"Wat is er nou met Esther?
Ze zit alleen in het hoekje van de kamer,
volgensmij zit ze te huilen,
maar dat weet ik niet zeker" vraag ik.
Ik ben niet meer boos,
maar als ik en Daan een gevecht beginnen,
stopt Esther hem altijd.
Ik krijg haar nog wel...

Ik sta op en loop naar beneden.
Ik loop de keuken binnen en ga aan tafel zitten.
De rest is nog even boven gebleven.
Ik had gewoon even rust nodig,
daarom zit ik hier nu.
"Ik krijg dat kind nog wel...
Ze moet ons met rust laten.
Verdwijnen uit ons leven" mompel ik en op dat moment hoor ik de voordeur dicht slaan.
Wie was dat?
Heeft die gene me gehoord?
Waar gaat hij/zij heen?
Allemaal vragen spoken door mijn hoofd...