Hoofdstuk 4

Voorzichtig verbrak ik de zegels. Ik had ergens een slecht voorgevoel over deze brief. Wat vrij absurd was want ik wist dat ik een opdracht zou krijgen en dat die nooit echt leuk waren. Er zaten verschillende papieren in de envolop en ik legde ze om me heen op de grond. Beschermd foto papier, documenten met nieuws en nog een envolop. Ik pakte de envolop weer van de grond.

Clarissa,

We hebben te horen gekregen dat je succesvol deel bent gaan uit maken van de familie. Goed gedaan. Meestal duurt het langer. Je boekt vooruitgang. Hierbij geven wij jou je opdracht.
Er is een man, William Blanken, en hij runt een groot bedrijf voor apperatuur. Dit laat hij maken in China en Afrika. Waarschijnlijk ben je er wel van op de hoogte dat hier mensen misbruik van elkaar maken. William Blanken doet dit op grote schaal. Hij gaat zelfs zo ver dat hij misbruik maakt van d meest onschuldigen en hun hun onschuld af neemt, Kinderen. Voordat hij zijn praktijken nog verder zal uitbreiden, moeten wij hem tot halt roepen. Hij heeft en zoon. JOuw opdracht is om zijn zoon te laten verdwijnen en noit meer terug te laten komen. Laat duidleijk zijn dat dit zijn straf is voor de kinderarbeid in zijn bedrijf waar hij alle verantwoordelijkheid voor draagt.
Wij verrouwen er op dat je deze opdracht goed zult uitvoeren. Laat het ons weten als het je gelukt is. Wij zullen geen contact meer met je op nemen, behalve in pure noodzaak. Alles wat je nodig hebt voor deze opdracht, bevind zich bij jou in de buurt. Succes, en onthoud: Het ergste wat je een mens kunt aan doen, is zijn kind af nemen.

Ondertekent Letisa

Het was geen makkelijke opdracht, maar geen ongewone. Ik had zelf nog nooit zo'n opdracht vervuld. De vorige twee keer waren die van mij simpeler geweest. Helaas omdt de jongen deze keer niet de persoon was die het kwaad deed, kon ik hem niet direct vermoorden. Ik zou hem niets kunnen doen tot ik zijn volle vertrouwen had. Het waren rare regels. Ik pakte de foto en haald eht bescherm laagje er af. Een vrolijke jongen keek me aan. Donker haar, lichte ogen. Grijs blauw. Absoluut niet lelijk. Rond zijn orgen krulde zijn haar een beetje op ten tkeen dat als zijn haar langer zou zijn, het zou krullen. Ik had geen naam. Alleen zijn achternaam en opzich was dat genoeg. De rest kon ik wel uit zoeken. Ik veegde alles op de grond bij elkaar, ik zou de documenten later wel lezen, en propte alles in de onderste la van het kastje. Er was een kleine kans dat iemand in die la zou gaan kijken, en anders zouden de papieren wit zijn en zou alleen de foto van een jongen gevonden worden. Daar kon ik me nog wel uit praten. Ik keek mijn kamer rond en mijn ogen bleven hangen op mijn overvolle boekentas. Ik had echt geen zin om nu te gaan 'kaften' ofzo. Op mijn vensterbank landde de kraai weer.
"Zou jij niet verdwijnen ofzo?"
In de brief hadden ze soort van beloofd dat ze me verder met rust zouden laten. Ik vond het irritant om de hele tijd het gevoel te hebben dat ik gecontroleerd werd. Ik werd er ook gek van dat ik niet met die vogel kon praten. Samen met mijn boek zetelde ik me in de vensterbank en begon ik.

Natuurkunde? Wiskunde? Duits? Ik wist amper iets van die vakken af! De persoon die dit pakket voor me had uitgezocht, had geen rekening gehouden met wat ik wist en wat niet. Misschien hadden ze me ook gewoon een jaar of twee lager in kunnen delen? Ik had niet eens meer de tijd om me voor te bereiden, morgen begon het al. Hoe laat moest ik morgen eigenlijk op school zijn? Ik werd hier echt hoe langer hoe chagarijniger van. Dat gedoe met die vogel van vanmiddag lukte ook al voor geen meter.
"Ach lieverd.. Zo erg is het nou toch ook weer niet om je boeken te kaften? Ik weet dat je er een hekel aan hebt, maar is dit niet een tikje dramatisch?"
Nee dit was niet dramatisch, Ik kom namelijk van een totaal andere wereld waar we, verassing verassing, ook totaal andere vakken aangeleerd krijgen op een totaal andere manier. Ik wist net wat duits was en morgen moest ik lessen bijwonen. En dan ging het nog alleen maar over school. Ik moest ook nog andere dingen leren en een jongen in de gaten houden. Dit was dus niet dramatisch, eigenlijk viel mijn reactie reuze mee. Johanna haalde een nieuw boek uit de tas en er dwarrelde een blaadje uit. Ik bukte me om het op te rapen.

Hij had het voor me opgeschreven? Wat aardig van hem. Dat was weer een ding minder om me zorgen over te maken. Ik wist waar ik moest zijn, en hoe laat ik daar moest zijn. En ik kon daarvoor nog even wat dingen uitzoeken ook.
"Zo. Dit was het laatste boek. Hoe laat moet je morgen op school zijn?"
"Half twaalf."
"Ben je zenuwachtig?"
Ik dacht er even over na "Ja.. Best wel eigenlijk."
Johanna stond op en gaf me een kus op mijn hoofd "Dat begrijp ik."
"Heb ik morgen eigenlijk al les?" riep ik boven het stromende water voor de thee uit.
"Nee joh. Morgen is zo'n kennismakingsdag en roosters ophalen."
"Aha.. Ik ga naar boven."
Ik had geen idee wat ik boven wou gaan doen, maar ik had geen zin om beneden te blijven. In de gezellige familie sfeer. Zij dachten misschien wel dat ik er bij hoorde, maar ik dacht het zeker niet.