06

Stilletjes neem ik plaats achterin de gele schoolbus. Rachel is ergens voorin naast Hannah neergeploft. Ik doe mijn iPodoortjes in en luister naar een album van Parachute. Ik staar naar de gebouwen die voorbij razen, wetend dat ik nog een lange rit te gaan heb. Ik snap ook niet waarom mijn vader ons naar deze school heeft gestuurd. Wij wonen vlak bij de binnenstad en de school staat ergens in de omliggende stadjes van Sidney. Elke dag zit ik ongeveer een uur in de bus, vaak langer. Met mijn linker wijsvinger teken ik wat figuurtjes op het raam. Ik zucht diep. Hoe ga deze rit elke dag opnieuw overleven? Elke dag dezelfde kwelling en elke dag helemaal alleen. Ik zet mijn muziek nog een beetje harder. Het nummer schalt nu door mijn gehoorgangen. Toch hoor ik er niets van. Met mijn gedachten ben ik er niet bij. Ik denk alleen maar aan school. Ik hoop dat ik Ashton en zijn vrienden weer zal zien in de eerste pauze. Het klinkt gek, maar ik heb echt het gevoel dat ze mij aardig vinden en oprechte interesse in mij tonen. Ik hoop dat mijn gevoel juist is. Anders heb ik echt niemand op deze school.
Plots wordt ik wakkergeschud uit mijn dagdroom. Een warme hand ligt op mijn nog koele schouder. Verbaasd en geschrokken kijk ik op. Ik kijk recht in twee vrolijke sprankelende ogen. ‘Ashton?’, mompel ik verbaasd. ‘Ja, ik ben het.’, roept de jongen vrolijk. Zonder het te vragen ploft hij naast me neer en trekt een oortje uit mijn oor. ‘Wat luister je?’ ‘Parachute.’, mompel ik. Ashton pakt het oortje en doet het in zijn eigen oor. Ik kijk naar hem, als hij naar het liedje luistert. De concentratie is duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Hij heeft zijn ogen gesloten en zijn hoofd beweegt mee op het ritme van de muziek. Opeens kijkt hij opzij. Ik schrik ervan en kijk snel weg. ‘Leuke muziek.’, zegt Ashton. ‘Ik kende deze band eigenlijk niet zo.’ Ik glimlach. ‘Ik vind ze erg vet.’ ‘Wat luister je nog meer?’, Ashton lijkt oprecht geïnteresseerd in mijn muzieksmaak. ‘Eh,’, aarzel ik. ‘All Time Low, You Me At Six, Mayday Parade, Sleeping with Sirens, maar ook de Rolling Stones, Guns ‘n Roses, Nirvana…’ ‘Wow, goede muzieksmaak!’, schreeuwt Ashton. Ik schrik van zijn harde stemgeluid en deins een beetje achteruit. Ashton lacht hard. ‘Sorry voor dat. Ik was gewoon een beetje enthousiast. Het komt niet vaak voor dat een meisje zo’n goede muzieksmaak heeft. Tegenwoordig luistert iedereen alleen maar naar Justin Bieber, Taylor Swift, Katy Perry en dat soort gefabriceerde muziek.’ Ik glimlach en haar mijn schouders op. ‘Tja, de jeugd van tegenwoordig.’ Weer klinkt Ashtons schaterende lach hard door de bus en weer schrik ik ervan. ‘Niet zo bang en verlegen.’, mompelt Asthon plotseling. ‘Een beetje meer zelfvertrouwen is gepast.’ Ik bloos. ‘Sorry?’ Asthon schudt zijn hoofd. ‘Jij moet nog veel leren jongedame.’ Dan staat hij op en loopt naar voren. Midden in de bus blijft hij staan. ‘Kom je mee?’ Vragend kijk ik naar Ashton. We zijn toch nog lang niet bij school? ‘Of ga je niet naar school vandaag en wil je naar de bus parkeerplaats?’ Ik grijns en sta op. De busrit is veel sneller voorbijgegaan dan ik had gedacht. Ik gooi mijn tas over mijn schouder en trek mijn rok recht. Dan loop ik achter Ashton aan de bus uit. Als we naast de bus staan, horen we gelijk de bel. ‘Jeej, school.’, mompelt Ashton en hij beweegt zich richting het gebouw. Zwijgend loop ik achter hem aan. ‘Geschiedenis.’, mompel ik zachtjes tegen mezelf.

Als het pauze is weet ik niet hoe snel ik uit het Engelslokaal weg moet zijn. Hopelijk mag ik weet bij de jongens zitten. Elke seconde lijk ik daarover te twijfelen. Wat als ze me niet mogen en alleen aardig doen, omdat het anders zielig is. Zo spannend en stoer ben ik nou ook weer niet. Ik ben vooral verlegen, serieus en dus saai. Rachel daarentegen is veel interessanter. Die weet van elk klein ding een reuze verhaal te maken. Snel loop ik door de gangen heen. Als ik mijn boeken in mijn kluisje heb gegooid en mijn andere boeken eruit heb gehaald. Loop ik zo rustig mogelijk de kantine in. Ze mogen natuurlijk niet merken dat ik zo enthousiast over ze ben. Dat zou gênant zijn. Direct zie ik Ashton aan hun vaste tafel zitten. Hij zwaait naar me en wenkt me. Opgelucht loop ik zijn kant op. Blijkbaar ben ik toch een soort van goedgekeurd. In ieder geval door hem. Zwijgend plof ik naast hem neer. De anderen zijn er nog niet. ‘En hoe was je les?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Wel interessant. Vooral geschiedenis. Jullie kijken zo anders naar de wereld dan de Engelsen. Ik vind dat best een lastig vak, omdat ik veel Europese geschiedenis kreeg en nu moet ik opeens al jullie geschiedenis leren.’ Weer klinkt de schaterende lach vlak naast mijn oor. ‘Ik heb nog nooit iemand zo serieus over school horen praten. Jij neemt het echt serieus, niet?’ Zo serieus praatte ik toch niet over school? Ik heb dat nooit doorgehad. ‘Naja, ik vind school vrij belangrijk. Ik wil later een goede baan.’ Ashton knikt en neemt een hap van zijn broodje met kip. ‘Hi guys.’ Vrolijk ploffen Calum en Michael naast bij ons aan tafel. Ik knik vriendelijk naar ze. Verder spreek ik ze niet echt. Ze beginnen meteen een gesprek met Ashton over één of andere toets van scheikunde. Ik luister met een half oor mee. Met mijn ogen dwaal ik door de kantine. Ik weet niet goed wat ik zoek, totdat ik het gevonden heb. Mijn ogen blijven hangen op een jongen die midden in de kantine staan. Zijn haar zit vandaag ik een kuif en zij blouse hangt losjes langs zijn lichaam. Zijn tas heeft hij nonchalant om zijn schouder gehangen en weer zijn zijn ogen gefixeerd op zijn mobiel. Wat moet hij toch met dat ding?
Opeens kijkt de jongen op. Even hebben we oogcontact. Zijn ijsblauwe ogen lijken dwars door mij heen te kijken. Ik schrik ervan en sla mijn ogen snel neer. Wat is er toch met die jongen? Ik krijg maar geen hoogte van hem.



#5SOSFact Luke houdt van Penguins

Oké, haat aan degene die het Franse examen had gestolen. Nu moest ik een dag later naar Lissabon, GRRRRRR.
Naja, ik kon het tenminste nog omboeken (voor heeeel veeel geld) ):
Ik hoop dat jullie dit hoofstuk leuk vinden.
Wat vinden jullie eigenlijk van het verhaal:
Wat kan beter? En wat gaat goed?
Wees niet bang om (positieve) kritiek te uiten, ik wil graag leren! (:
Oja, ik houd van jullie!

Heel veel liefs en kusjes,
Ash, Cal, Mike, Lukey en Sas.

PS. IK HEB NIETS TEGEN JUSTIN, TAYLOR OF KATY. IEDEREN ZIJN EIGEN SMAAK EN IDEEËN. (: