004

Skyler Jones

"Ik heb een oplossing." zei ik wat luider. Ik kreeg een paar verbaasde blikken toegeworpen. "Ik en m'n zus kunnen heel goed koken. Wij zullen anders wel iets in elkaar flansen." De jongens keken elkaar twijfelend aan en stemden toen in. Ze begeleiden ons naar de keuken ,ik ben benieuwd hoe groot deze ruimte zal zijn. Ik had me voorbereid op iets groot maar toen ik de keuken daadwerkelijk zag was ze zelfs veel groter dan in mijn gedachten. "We laten onze keukenprinsesjes hun werk maar doen." Ik grinnikte en Carter rolde met haar ogen. De jongens waren juist verdwenen uit de keuken en ik vroeg aan Carter "Wat is jouw probleem eigenlijk." "Moet ik dat echt zeggen." antwoordde ze bot terug. "Hou laat ook maar." wierp ik haar toe terwijl ik me naar de koelkast begaf. Gelukkig hebben ze wat in huis. Carter kwam naast me staan. "Het spijt me dat ik zo grof doe." "Het is al goed." zei ik en we omhelsden elkaar. "Ik zal me nu eens als de oudste gaan gedragen." zei Carter al lachend. Ze weet dat ik het niet leuk vind als ze zo doet alsof er zoveel tijd tussen ons inzat. "Je bent maar 5 minuten ouder hoor." zei ik een beetje geïrriteerd. Ik probeerde boos te kijken maar dat lukte me niet dus schoten we beiden in de lach. "We zullen maar beginnen. Het is tenslotte al tien uur." zei Carter als we uitgelachen waren. Het eten was eindelijk klaar. We hebben eigenlijk gewoon pasta gemaakt, pasta met kip en broccoli. De broccoli deden we wel in een aparte kom want Carter en ik lusten geen broccoli. We dekten de tafel en zetten al het eten er ook bij. "Aan tafel !!" riep ik. Ik hoorde 5 jongens wild de trap af rennen. Gelukkig hebben we veel eten gemaakt.

Carter Jones

De jongens stormden luid de trap af en zaten onmiddellijk aan tafel. "Bij ons thuis hoef je het meer te zeggen." mompelde ik tegen Skyler. Ze grinnikte. Skyler schepte iedereen zijn bord vol en toen ging ze zelf zitten en begonnen we allemaal te eten. "Waarom doen jullie de groenten apart?" vroeg de blonde jongen, ik denk dat hij Niall heet. "Omdat wij geen groenten eten die op bomen lijken." legde ik uit. De vijf jongens begonnen te lachen. Bij mij kon er een glimlachje af. Ik mag deze jongens wel maar ze zijn te vriendelijk om wereldsterren te zijn. Misschien zijn ze wel niet zo verwaand als ik dacht.

De volgende ochtend gingen ik en Skyler op stap we vroegen of de jongens mee wouden, maar ze wouden onze dag niet verpesten zeiden ze. Raar antwoord. Ik trok mijn kledij aan. Skyler en ik hebben een andere kleding stijl. Zij houd meer van leuke rokjes, kleedjes en bloemetjes. Daar hou ik ook wel van maar bij mij mag het ietsje stoerder. Onze karakters zijn dan helemaal het omgekeerde van onze kleding stijl. Ik ben eerder zacht en onzeker en Skyler is dan wat brutaler. Skyler had voor de uitstap van vandaag een kleedje aan. Het was tien uur dus de winkels waren allemaal open. Tijd om te gaan shoppen.