15 mei 2019

Traag hees ik me in de broek die mijn moeder me voorhield. Heel voorzichtig om geen kreuken te maken. Alsof in van porselein was nam in het hemd aan en knoopte het dicht. Een stropdas werd rond mijn nek geknoopt en ik rolde mijn kraag neer. Ik deed een vest aan en mijn mama had mijn blazer in haar handen. Ze keek me fier aan wanneer ik hem over mijn schouders had laten vallen. "Ik ben fier op je Liam" ik lachte lief. "Dankje mama." Ze gaf me een paar kousen en blonk nog vlug mijn schoenen op. "Ben je zenuwachtig?" Ik knikte. "Tuurlijk. Ik ga maar even trouwen vandaag. Niets speciaals he" ik was op van de spanning en ik wou deze dag gewoon skippen. Morgen zouden we alles officieel maken in het gemeentehuis. Ik denk dat ik daar meer van ga genieten dan van de ja die ze nu zal zeggen. Een beetje gek wel. Een popster die liever de spanning vermijd. Ik lachte om het gedacht. En deed de in mijn handen geschoven schoenen aan. Ik keek in de spiegel. Mijn haar paste perfect bij mijn klassieke pak. Het was een smoking. Maar aangezien dat ik er toch nu al een 30 tal heb hangen heb ik 1 op maat gemaakt. De klerenmaker heeft het ontworpen op basis van Elle's trouwjurk. Die ik nog niet gezien had. Blijkbaar is hij het klassieke wit. Wat dan weer perfect bij mij past. Dat denkt iedereen toch. Blijkbaar zie ik eruit alsof ik een sprookjeshuwelijk wil. Ik wil een gewone trouw. Liefst zo weinig mogelijk fans.

Gevoelens waren altijd al mijn slechtste kant. Ik moet altijd denken wat ik voel. Meestal is het dan ook het winnende gevoel die de buitenkant ziet. Wat grappig is. Omdat boos zijn terwijl je eigenlijk zo hard aan het lachen wil zijn is moeilijk. Dus ik dacht even. Ik ben gestresseerd, ik ben blij, ik ben opgetogen. Niets dan goede dingen dan zeker. Ik nam een grote hap adem. "Ik ga dan maar eens zeker?" Mijn moeder knikte. "Ze zal er bijna zijn" ik knikte en wandelde buiten. "Veel succes" ik knikte en wandelde de letterlijke 200 meter naar de kerk. Ik begroete een paar mensen en ging dan maar op mijn plaats staan. Ik keek om me heen een beetje bezorgd. Ik bedoel. Iedereen moest er toch zijn voor het startte . En de jongens waren er nog niet eens. Een paar minuten later komt Niall binnengerend. Vlug nam hij plaats achter mij. Hij knoopte zijn veters. En stak een bloem op zijn zakje. Ik schudde mijn hoofd en deed zijn stropdas goed. Ik fatsoeneerde zijn haar wat van bed haar naar iets wat er door kan en sloeg de achterkant van zijn hoofd. "Awwie" zei hij terwijl hij over de plek wreef. "Waarom deed je dat?" Vroeg hij een beetje boos.

"Omdat je me daar even bezorgd had gekregen. Ik dacht al dat ik het zonder getuige moest doen. En trouwen waar zijn de anderen?" Vroeg ik wel een beetje bezorgd. Niall keek me in de ogen. "Dood" zei hij onverschillig. Nog voor ik kon reageren lag hij al in een deuk. Ik rolde mijn ogen om zijn kinderachtig gedrag. "Niall. Het is niet het moment" waarschuwde ik hem. Waarschijnlijk voelde hij aan dat mijn zenuwen het aan het overnemen waren. Hij zegt dan altijd dat ik in automatische piloot ofzo ga. Voor meer uitleg wend je tot Niall Horan. Ik heb geen idee hoe hij erop is gekomen. "Ze komen achter. Er was een probleem met hun auto. Dus ben ik eruit gesprongen en een taxi hier genomen" ik keek hem vertederd aan. "Dankje Niall" ik knuffelde hem vlug. "He liam. Het is oke. Ontspan. Dit is de mooiste dag van je leven. Haal die frons van je voorhoofd" vlug ontspande ik mijn gezicht spieren. Ik zette me neer op de trappen. Niet zeker wat de doen. Wijs bleef ik uit mijn haar. Anders had ik meteen minsten 3 vrouwen op mijn dak.

"He maatje. Maak je geen zorgen. Alles komt goed. Je houd van haar. Zij houd van jou. Jullie zijn perfect samen. Ik wilde altijd een relatie zoals die van jullie." Ik keek op. "Waar is lore?" Hij keek rond zich, "um. Ik uh. Ik weet het niet om eerlijk te zijn. ik denk dat ik mijn vriendin kwijt ben" Ik lachte kort tot de huwelijkplanner naar me toe komt. "Kom op Liam. Elle is klaar en ze ziet er beter uit dan ooit. Hop hop. Alles is klaar" ik stond op en Niall ging achter me staan. De trage kerkmuziek begon te spelen. Ik hoorde de deuren openen en de gewoontelijke huwelijksmuziek begon te spelen. Niall legde zijn hand op mijn schouder wat me liet omkeren. Ik keek Elle aan en ze was oogverblindend. Ik had moeite om mijn mond dicht te houden en niet op te gaan in haar schoonheid. Traag stap voor stap ging ze naar voor. Ik keek haar in de ogen en glimlachte. Dit waarom ik het doe. Om haar. Dit is de juiste keuze Liam. Ze was nu al in de helft en hoe dichter ze kwam hoe meer mensen ze herkende. De bruidskindjes liepen rond me naar hun plaats en het was tijd dat haar vader haar arm losliet. Hij hield haar arm stevig vast en haf haar een kus op haar wang. Ze knikte naar hem en vestigde haar blik op mij. Even misschien voor een seconde zag ik de paniek in haar ogen. Ze zette een stap naar voor. En keek rond haar. Ze zette nog een stap en ik stak mijn hand uit. Ze knikte naar me en net voor ik haar hand vast had trok ze die terug. Voor iemand iets kon zeggen liep ze weg. Gewoon weg. Ze trok haar jurk op en deed haar hakken af. Die wou ze al zo lang. Ze sukelde even om de deur te openen en de deur viel achter haar dicht met een knal die door de hele kerk weerhalmde. Iedereen was nu zo stil en ik keek verward rond me.

Ik begon te lopen. Ik moest haar zien te vinden. Ik liep achter haar aan. Uit de kerk. Ik hoorde de deur niet meteen dichtvallen en voetstappen weerhalmden. Maar dat kon me niet schelen. Ik was niet aan het kijken waar ik liep omdat ik al wazig zag. Ik botste in een groep. "Liam. We dachten dat het al begonnen was" ik keek op en zag de jongens. "Ga aan de kant" "het is de andere richting Liam. Je moet in de kerk zijn" grapte Louis. "GA AAN DE KANT!" Schreeuwde ik nu. Ze liepen er door maar een arm rond mijn middel hield me tegen. "Niet doen Liam" hoorde ik hem zeggen. Ik worstelde tegen tot dat hij zich weten in een knuffel wringen. Ik zuchtte en legde mijn armen om zijn rug. "Ze komt wel terug toch?" Vroeg ik terwijl ik in de verte keek. "Laten we hopen" zei Niall terug. Het begon langzaam tot me door te dringen. Als een druppel op een hete plaat voelde ik mijn hart breken. Ze had me verlaten. De vrouw die ik het liefste zag. Die ik het meeste begeer had me laten zitten. Ze had me op het altaar laten staan. Me laten wachten op een ring die niet meer zal komen. Ze had me voor gelogen