[5] Maybe.

'Zo zijn niet alle bandleden hoor' zegt hij alsof hij mijn gedachte leest.
'Gelukkig maar. Zou wat zijn als alle knappe bandjongens de hoofden van jonge tienermeisjes zo op hol zouden brengen.' ohjee, wat zeg ik nou weer.
Jasper kijkt een beetje verbaasd maar wel geamuseerd. Oh, nu lacht hij me ook nog uit.
Ik kijk naar Sanne, ze staat een beetje ongemakkelijk bij Thijmen terwijl hij met Cas, de andere gitarist, praat.
'San, zullen we zo gaan? Anders missen we onze trein.' Ik kijk betekenisvol naar Sanne.
Ze knikt. Gelukkig.
'Nou, eh, Jasper, Thijmen, ik vond het gezellig, maar wij gaan.' Jasper kijkt... teleurgesteld? Ik negeer het.
'Oh, eh, wanneer zien we jullie weer? Komen jullie volgend weekend naar Cas zijn eindexamenfeest, hier in Utrecht?' Vraagt Thijmen.
'Ja is goed. In de Ekko toch?' Cas knikt.
Als we weglopen, kan ik me niet inhouden nog 1 keer achterom te kijken, naar Jasper. Hij is druk in gesprek met een meisje.
Ik heb me echt stom gedragen. En zo gênant, ik viel gewoon weer.
Ik ben blij als ik thuis ben.

Jasper P.O.V.

Ik zit aan de bar vlak voor het concert begint, en ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Er zijn weinig mensen, en ik herken er een paar. Maar niet degen naar wie ik zoek. Een paar maanden geleden zag ik haar voor het eerst. Ik speelde op haar school, op een soort eindfeest. En toen ik buiten stond zag ik haar voor het eerst. Haar lange donkerblonde haren werden meegedragen op de wind en het leek alsof ze het licht van de maan zelf uitstraalde. Helaas kon ik niet langer naar haar kijken, want ons concert begon. Ik hoopte zo erg dat ik haar nog even zou zien. Na het concert gingen we nog even aan de bar zitten. Ik had haar nog nergens gezien, en ik was bang dat ze was weggegaan. Toen tikte Thijmen me aan en ik keek om, daar liep ze. Ik vind haar blik met mijn ogen, en ze keek verschrikt terug. Opeens lag ze op de grond, en voor ik het goed en wel in de gaten had was ze weg. Ik heb haar naam niet kunnen achterhalen. Daarom hoop ik dat ze er vanavond is. Ik neem nog een slokje van mijn cola. Dan ruik ik een parfum dat me bekend voor komt. Ik kijk tussen mijn haar door. En daar zit ze. Nog mooier dan ik me kan herinneren. 'Eh doe maar een Jack Daniels - Cola' Stottert ze. Haar vriendin bestelt hetzelfde. Haar stem klinkt, ook al stottert ze, prachtig. Heel breekbaar, als kleine glazen belletjes in de wind. Ik bestudeer haar snel. Ze is echt beeldschoon, ik vraag me af of ze model is. Ze heeft een Jack Daniels shirt aan. Wat grappig, hetzelfde als haar drinken. Ik moet er een compliment over geven, ik wil met haar praten. Ik kijk hoe laat het is. 9 uur al. Ik moet op! Ik sta op en kijk naar haar, ze kijkt terug. 'Gaaf shirt' zeg ik en ik loop naar het podium.
Daar doe ik waar ik goed in ben, zingen en gitaar spelen. Dit moet de beste show zijn die we ooit hebben gedaan. Ik zie dat ze danst, ze kan goed dansen. Ik ben helemaal in de ban van dit meisje.