[1] Angel Eyes

'Melissa, schiet nou op, straks komen we weer te laat!'
'Ja Sanne, ik kom al, maar die schoenen werken niet mee, ik kan niet rennen!' half rennend en lachend gaan we naar de bus.
Bliep. 'Zo, zie je wel, we komen niet te laat.' Snel gaan we zitten en roddelen wat tot we bij de goede halte zijn.
'Welk vak hebben we eigenlijk?' vraagt Sanne.
'We hebben Engels. Ik dacht dat jij wel wist welk vak we hadden Sanne, jij bent altijd zo goed voorbereid. Waar zit je met je hoofd?'
Sanne wordt rood.
'Nou,eh, nergens hoor, ik ben nog een beetje moe denk ik.' Ha, daar trap ik mooi niet in.
'Ahh, Sanne, ben je een beetje zenuwachtig voor vanavond?'
Vanavond gaan we naar een concert van onze favoriete band, en Sanne is he-le-maal gek op de gitarist, Thijmen, wat begrijpelijk is, want hij is ook hartstikke knap. Maar ik, ik val op de zanger. Jasper Mook.
'Nou, misschien een beetje.' Sanne giechelt.

Na wat uren lijkt is de les eindelijk afgelopen.
'Zullen we gaan shoppen voor vanavond? Nu we toch in Utrecht zijn?' vraag ik. 'Misschien vinden we iets dat zo sexy is, dat Thijmen spontaan gek op je is.'
Sanne wordt weer rood, sjongejonge, helemaal verliefd die meid.
'Nou kom op San, let's go!'
In het centrum gaan we eerst naar de H&M waar ik een hele mooie jeans vind.
'Sanne, staat deze leuk met mijn Jack Daniels topje denk je?'
Sanne knikt. Ze is niet zo spraakzaam vandaag, oh dat wordt een ramp vanavond, als ze met Thijmen kan praten.
Als ik de jeans heb afgerekend gaan we nog even naar een klein schoenenwinkeltje waar ik een mooi paar pumps haal.
Sanne koopt bijna nooit kleding, haar moeder doet dat voor haar. Ze is stylist, dus Sanne loopt er superhip bij.
Ook de pumps reken ik af, en daarna lopen we richting Starbucks.
'Melissa, stel nou dat we vanavond met Thijmen en Jasper kunnen praten, wat moet ik dan zeggen?' vraagt Sanne.
'Nou gewoon, vraag gewoon dingen aan hem, hoelang hij al gitaar speelt ofzo, vertel dat je ook gitaar speelt, dat vind hij vast leuk.'
Ha, hoor mij praten, alsof het makkelijk is. maar zodra ik oog in oog sta met Jasper, komt er ook niet veel nuttigs uit.
De band waar ze in zitten is redelijk onbekend, dus ze komen vaak nog even met het publiek praten, en de vorige keer wou ik heel zelfverzekerd een gesprek aanknopen, totdat ik uitgleed en vol op mijn kont belandde, daarna ben ik maar weggegaan, ik schaamde me rot. Ik giechel, wat een dag was dat,
Sanne kijkt me vragend aan. 'Ik moest denken aan de vorige keer dat ik Jasper zag.' Sanne lacht. 'Oh toen je op je kont belande?' Zucht.
'Ja maar dit keer komt het goed. Dit keer...' midden in mijn zin stop ik, we lopen langs een klein winkeltje en ik zie het perfecte jurkje voor Sanne.
'Sanne! Die moet je passen, die zou je mooi staan!' gil ik bijna.
En ik had gelijk, hij staat haar prachtig. Het is een mooi nauwsluitend lichtblauw jurkje, dat perfect bij haar ogen past en haar figuur enorm goed laat uitkomen. Ik ben jaloers, ze ziet er beeldschoon uit.
Als ze afgerekend heeft lopen we verder, naar de Starbucks.
'Mag ik een Vanilla Latte?' 'En ik een Mocha Latte?' We bestellen altijd hetzelfde. Met onze Latte's lopen we naar het station, en wachten op de trein.
Opeens slaakt Sanne een kreet, het klinkt alsof ze platgeknepen word.
'Sanne, wat is er?' Ik draai me om, en dan zie ik het. Jasper en Thijmen lopen op het perron waar wij staan. Niet heel gek, aangezien zij in hetzelfde dorp wonen.
'Sanne, rustig, we zien ze vanavond wel, laten we niet eng doen en stalken, vanavond kan je kletsen.'
Toch volg ik ze ook met mijn ogen. Wauw, wat is Jasper knap. Hij kijkt mij ook even aan.
Wauw.