Revenge 10.

POV. Harry Edward Styles.

Een harde klap deed mijn hartslag versnellen. Ik probeerde zo rustig mogelijk te reageren, terwijl het in mijn lichaam een grote chaos leek te worden. Het liefst was ik nu opgesprongen en hard schreeuwend weg gerent, maar dat zou een beetje opvallend zijn. Ik hapte naar lucht terwijl ik voorzichtig de kamer scande. Ik was bang dat er ieder moment een lijk met weg gedraaide ogen en een grote glimlach achter een deur of raam stond en dat hij ons zou op wachten. Wachten op het moment dat we een voor een de deur uit zouden lopen en het lijk zijn slag zou slaan. Steeds zou er een schreeuw door de kamer galmen en zo nieuwsgierig als we waren zouden we gaan kijken wat er was gebeurd, en zo zouden er steeds meer slachtoffers vallen. Een voor een. Totdat ik alleen over bleef en langzaam de nacht zou vallen. Uit eindelijk zou ik mijn angst weten te over winnen en langzaam naar de deur toe lopen. De deur die mijn vrienden achter zich dicht hadden gedaan, maar nooit meer open. Krakend zou de deur open gaan waarna een donkere kille hal te zien zou zijn. Ik zou voorzichtig de ruimte door kijken waarna ik er achter zou komen dat deze leeg was en dat het waarschijnlijk gewoon een stom grapje zou zijn geweest. Ik zou de trap oplopen en mijn kamer binnen stappen. Ik zou voor de laatste keer een diepe zucht slagen terwijl ik mijn kleren uit zou trekken en mijn bed in zou stappen. Ik zou me omdraaien en langzaam naar dromenland vertrekken waar ik voor altijd in zou blijven. Onder mijn bed zou het lijk liggen met een grootte glimlach vol met bloed die van mijn vrienden afkomstig was.
Het geluid van een schuivende stoel maakte me wakker van mijn dagdroom, wat eerder een dagnachtmerrie was.
‘Nee doe het niet!’ schreeuwde ik bang toen Liam uit de keuken kwam gelopen en richting de deur liep. Een rilling liep over mijn rug toen ik door kreeg dat ik dit hard op had geschreeuwd. Snel sloot ik mijn mond en staarde Liam angstig aan. Het viel me opeens op dat zijn gezicht bleek uit zag en zijn ogen lusteloos mij aan staarden. Ook stond hij lichtjes te trillen op zijn benen. Iets wat hij normaal ook niet deed. Ik slikte de brok in mijn keel weg en herinnerde me wat ik net had geroepen.
‘Ik ruim de rotzooi van Zayn wel op!’ schreeuwde ik snel als excuus. Hopelijk hadden ze niets door en klonk het wat natuurlijker dan ik dacht. Liam leek het goed te vinden en liet zich langzaam op een stoel in de hoek zaken. Ik rende zo snel als ik kon door de gang van mijn nachtmerrie zonder te veel om me heen te kijken, pakte de bezem en blik en veger waarna ik zo snel mogelijk terug de kamer binnen rende. Opgelucht haalde ik adem. Ik bukte voor Zayn en begon rustig de scherven op te vegen. Ik voelde zijn ogen in mijn rug branden. Na een tijdje begon het een beetje ongemakkelijk aan te voelen en keek ik terug. Hij staarde dankbaar terug en keek weer voor zich uit. Ik haalde kort mijn schouders op en liep naar buiten om de scherven weg te gooien. Toen ik de prullenbak open deed vond ik de dvd hoes van de film die ik gisteravond moest kijken. Happend haalde ik adem en haalde de hoes uit de prullenbak. Ik opende deze om te kijken of het inderdaad dezelfde film was geweest. De voorkant en de filmbeschrijving lijken er wel heel erg veel op, alleen zat hier al de cd in wat niet kon aangezien ik nooit de cd uit mijn tv heb gehaald. Misschien toch een andere film. Net toen ik de hoes wilde terug leggen viel me een fel kleurig tekstje op de achterkant op.

Best movie you ever saw?
This one isn’t it?!
I’ll keep it short because you’re so so so afraid now to be alone.
I know you like that everything is clean,
And that you hate it when it’s messy.
That’s why I’m challenging you to not clean today
Starting from when you woke up.
Otherwise…
Something very very very bad will happen to you.
Goodbye!
Lots of love!
Btw: Sorry it wasn’t a short letter, was it? .