Hoofdstuk 13

‘Daar zijn ze dan,’ zei Narcissa. ‘Ons gelukkige stel.’ Oké we waren dus een stel, zonder het zelf te weten. Zonder elkaar echt te kennen, nee oké fijn dat ze dat ook even eerder hadden verteld. Draco pakte mijn hand en begeleidde me elegant de trap af. Ik weet niet waar hij dat deed, maar ik speelde het spelletje mee. Waarschijnlijk had Narcissa of Lucius, Lucius leek me iets logischer, hem dat gezegd. Pansy wierp me een vernietigende blik, die ik nadat alle ouders zich hadden omgedraaid, beantwoorde door vernietigend terug te kijken en mijn middelvinger op te steken. Nu maar hopen dat Lucius het niet gezien had, dan was ik echt de pineut. Gelukkig voor mij leek hij het niet gezien te hebben. Vandaar dat ik nu hand in hand met Draco liep, naar de achtertuin waar een grote tafel gedekt was. Dit keer hadden we geen raar, slijmerig prutje, maar een salade. Gelukkig hield ik van sla en was het goed te eten. Vandaar dat ik voor de verandering van mijn eerste diner hier, snel klaar was. Na de pasta die overigens sneller opgegeten was door mij, dan de vorige keer en na de pudding. Meldde Draco een bijzondere mededeling. ‘Ik en mijn liefje gaan even wandelen,’ had hij even doodleuk gezegd. Ik kon nog net voorkomen, dat mijn gezicht verbazing uitstraalde. Het zou zowel verbazing zijn over het wandelen, maar nog wel het meest door het woord liefje. Ik vroeg me af, of hij dat wel zelf bedacht had. Draco was inmiddels soepel op gestaan en reikte me nu zijn hand aan. Onzeker pakte ik die aan, vervolgens legde hij diezelfde arm om mijn rug heen en ik sloeg de mijne ook op de zijnen. Voorzichtig legde ik mijn hoofd op zijn schouder. Met hakken kon ik er net bij. Die jongen was zo ongelofelijk lang, terwijl ik maar een ukkie was. Eenmaal buiten zicht, hielden we elkaar nog steeds vast. Ik weet niet precies waarom we het deden. Uiteindelijk liet hij me toch los en pakte in plaats van zijn arm om me heen, mijn hand vast. Hij speelde wat met mijn vingers. Ik wist nog net een giechel te onderdrukken. Ik dwong mezelf helder na te denken. ‘Waar gaan we naar toe?’ Vroeg ik. Draco haalde zijn schouders op. ‘Geen idee, maar ik werd nogal gek van Pansy. Mij keek ze de hele tijd verliefd aan en jou keek ze alleen maar vernietigend aan, niet bepaald gezellig als je het mij vroeg.’ Ik grinnikte. ‘Nee niet echt nee,’ beaamde ik. We ploften op een bankje neer, waar we wat ongemakkelijk naast elkaar zaten. Ik verschoof wat en leunde tegen Draco’s arm aan. ‘Problemen mee als ik je als kussen gebruik? Anders heb je pech gehad.’
‘Volgens mij heb ik geen keus,’ zei hij met een kleine grijns. Hij wurmde zijn arm onder me vandaan, om die vervolgens om me heen te slaan. Tevreden nestelde ik me wat dichter tegen hem aan. ‘Ik heb een idee,’ zei ik terwijl ik op keek naar Draco. Zijn wenkbrauwen rezen omhoog, waarna hij fronste. ‘Ik twijfel nu,’ zei hij met een grijns. ‘Ik dacht altijd dat jouw ideeën niet zo goed waren, maar ik ben nieuwsgierig. Brand los.’