2. I close both blinds and turn away.

‘Brooke, ik weet dat het je nicht is maar ik wil haar graag nu een klets geven!’ Ik draai met mijn ogen als ik Charlotte zie weglopen met haar schoothondje. Malfidus. Dat ze meteen een halsband voor hem koopt. Een grijze, past goed bij zijn ogen. Ach, wat loop ik nu te kletsen, als sinds de eerste dag dat ik Zweinstein ben binnengewandeld heb ik een hekel aan hem. En nog niet zo’n klein beetje. ‘Ik hààt hem’ gil ik uit, waardoor Fred en George hun vinger in hun oren steken. Wat nodig is aangezien ik een hoge gil heb. Charlotte en Malfidus hebben me niet gezien, wat misschien maar beter voor hen is. Charlotte mag dan misschien wel de grootste bitch van Slytherin zijn, maar ik, Brooke, die van Griffoendor. Brooke, Sophia Evershon is de naam. Dé Brooke van Griffoendor met het lange half krullende blond haar met een rode schijn. De Brooke met de blauwe groene ogen en de rode lipstick. Mensen noemen me soms wel eens een gevoelloos mens. Maar als het op mijn vrienden aankomt dan kan ik redelijk lief zijn. Of ik probeer het enig sinds toch. Ik en mijn nicht, Charlotte Evershon, verschillen op zich niet zo heel erg veel. Hoewel ze best weet dat Fred en George mijn beste vrienden zijn, moet ze toch weer met hen spotten. Op zo’n momenten zou ik nog wensen dat ze nooit familie van me is. Maar er zijn natuurlijk ook de leuke kanten. We hebben veel weddenschappen en tijdens het zwerkbal is het een werkelijk gevecht.
‘Brooke, heb je er ooit aan gedacht om je nicht uit de familie te bannen ofzo?’ Fred kijkt me met een vreemde blik aan. ‘Ach, Freddie, er zijn ook goede aspecten van familie met haar zijn.’ Hoewel ik het eigenlijk zelf maar half geloof zeg ik het toch. ‘Ach, laat dat mens toch. Jij bent een veel betere vriendin.’ George is zo lief als hij dat zegt. Ik glimlach en neem mijn lipstick en mijn spiegel uit mijn broekzak. Terwijl ik mijn lippen stift klop ik even met mijn hak op de vloer, wat 5 seconden later nog steeds verder echoot. Zonder nog wat te zeggen vertrek ik richting de leerlingenkamer, met Fred en George aan mijn zijde.
‘Brooke, Brooke, Brooke toch.’ Ron zit luiend in zijn zetel aan het haardvuur met Harry en Hermelien. Hij hangt met zijn ene been over de leuning en zijn toverstok houd hij vast in zijn hand, waarmee hij zijn huiswerk aan het vervloeken is. Ik gooi een van mijn vele hatelijke blikken naar hem toe. ‘Wat Ronald?’ Samen met Hermelien –en heel soms Loena- waren wij de enige die Ron bij zijn hele naam noemde. Als het echt moest dan zette ik er nog Virus tussen. ‘Gewoon, ik zeg je naam, mag dat al niet meer.’ ‘Ik heb het over de manier waarop je hem uitspreekt. Alsof ik iemand heb behekst ofzo’ Mijn valse grijns komt op mijn mond te staan. Hij lijkt misschien een beetje op de Malfidus grijns, die Charlotte ook heel goed kan. ‘Bij mijn weten heb je nog niemand vervloekt.’ ‘Nog niet inderdaad.’ ‘Veeg die grijns van je mond Brooke.’ Ik grijns nog eens extra hard en trek dan mijn toverstok uit mijn zak. ‘Rictusempra’ Ron vliegt uit zijn zetel en botst tegen een groepje eerstejaars, waardoor hij moet lachen. Ja, dat is iets wat hij nog veel zal doen. ‘Brooke, ben je gek?’ Krijst Hermelien uit. ‘Ik wou even lachen, is daar dan iets mis mee. En dit blijft gezellig tussen ons.’ Dat laatste zeg ik voor heel Griffoendor die in de leerlingenkamer was. In de afgelopen vijf jaar hebben ze intussen wel ingezien wanneer ze hun mond moeten houden. ‘Even lachen, hij kon wel gewond raken.’ ‘Dan kan jij er een kusje op geven.’ Naast me moeten Fred, George en Harry lachen in tegenstelling tot Hermelien die vuurrood wordt. Eigenlijk heb ik wel redelijk loyale vrienden; Fred, George, Ron, Harry, Hermelien, Leo en Daan zijn mijn beste vrienden. Ron vervloek ik minstens drie keer per week, Hermelien noem ik altijd, soms nog voor Malfidus de kans krijgt, een bedweter. Leo en Daan komen er nog wel levend vanaf en Fred en George zijn mijn buddy’s. En Harry? Daar heb ik gewoon het grootste respect van de wereld voor. En hij is ook ontzettend vriendelijk tegen me. Grotendeels omdat ik hem bescherm tegen Charlotte en meneer Waf aka Malfidus.
Ik gaap even hard en realiseer me dan dat het al best laat is. Normaal ben ik een nachtmens en ik kan ik zo lang als ik wil opblijven, maar als ik boos moet worden dan lukt dat niet. ‘Mensen, ik ga slapen!’ ‘Slaapwel schoonheid!’ Fred geeft me net als George een kus op mijn wang, waarop ik ook rode afdruk op hen wang achterlaat. Ik wandel traag, zodat het getik van de hakken het beste te horen is, naar de trappen. ‘Slaapwel iedereen!’ Hier en daar hoor ik wat gemompel. ‘Slaapwel iedereen!’ Roep ik nog eens, maar deze keer strenger. ‘Slaapwel Brooke!’ hoor ik deze keer langs alle kanten. Tevreden wandel ik rustig de trap op en ga mijn kamer binnen die ik deel met Hermelien, Belinda en Parvati. Ik verander mijn outfit van die dag voor een warme nijntje pyjama. Ik doof het licht en fluiter ‘Lumos’ Uit mijn nachkastje neem ik een fotoalbum van vroeger. Toen Charlotte en ik nog beste vriendinnen waren. Nu zijn we dat nog steeds, maar het is gewoon anders. Andere afdeling, andere vrienden. Alleen onze passie voor Zwerkbal, schoenen en rode lipstick is nog hetzelfde gebleven. Misschien was het wel eens tijd voor terug te gaan naar vroeger.