Magic 11

‘Nou klaar om mijn huis binnen te treden,’ zeg ik als ik mijn hand op de deurklink leg. Niall en Louis knikken en ik open de deur. ‘Maamm,’ roep ik enthousiast en ik ren op haar af. Ik geef haar een knuffel en ren door naar Greg. ‘Mam, pap. Dit zijn Niall,’ zeg ik en Niall zwaait even. ‘En Louis,’ zeg ik en ook Louis zwaait. ‘Wat leuk jullie te ontmoeten, ik ben Tamara,’ zegt ze en ze schudt ze de hand. ‘Ik ben Greg,’ zegt hij en hij schudt ze ook de hand. ‘Nou Emma, laat jij de jongens even hun kamer zien? Je weet waar ze moeten zijn.’ ‘Kom maar volg mij,’ zeg ik glimlachend. Ze lopen achter mij aan de grote marmeren trap op. Als ik bovenaan de trap sta kijk ik even achterom. Ze staan nog halverwege de trap en kijken met open mond om hun heen. ‘Ja, sorry voor dat, mijn ouders komen van een rijke toverfamilie af,’ zeg ik en ik krap even gegeneerd aan mijn hoofd. Ik voel me altijd zo’n verwend kind als mensen dit zien. ‘Kom maar gewoon mee naar boven,’ zeg ik en ze lopen door. ‘Dit is jullie kamer,’ zeg ik en ik open de deur. Een grote kamer met aan beide zijden een bed verwelkomt ze. Ze ploffen allebei op een bed en kijken door de grote kamer heen. ‘Het is misschien groot, maar niet sfeervol,’ zeg ik en ik laat me op de grond zakken. Dan zie ik een bekent kopje om de deur kijken. ‘Dusty! Kom eens hier, dan kun je kennismaken met onze gasten,’ zeg ik vrolijk en hij schattige huiselfje komt met een glimlach de hoek omlopen. Hij buigt naar Niall en Louis. ‘Je mag ze wel gewoon een hand geven,’ zeg ik en ik geef hem een duwtje richting Niall. Niall pakt zijn hand vast en schudt hem even. ‘Ik ben Niall.’ ‘Dusty, fijn kennis met U te maken.’ ‘Dusty, je hoeft ze niet aan te spreken met u, dat dat van mijn ouders moet betekent niet dat dat ook van mij moet.’ Hij loopt met een super brede glimlach verder naar Louis. ‘Ik ben Louis, aangenaam kennis te maken.’ ‘Hallo ik ben Dusty. Maar mag ik iets vragen?’ vraagt hij op de meest beleefde manier die er bestaat. ‘Ja, natuurlijk mag dat,’ zegt Niall vrolijk en hij gaat er eens goed voor zitten. ‘Waar kennen jullie, mevrouw Vane. Uh ik bedoel Emma van.’ Ik geef hem een schouderklopje omdat hij zichzelf verbetert. Ik vind Dusty echt heel leuk, en hij moet ook met respect behandelt worden. ‘Wij zijn de beste vrienden van Emma,’ zegt Louis trots. ‘Maar geen van beide is de geliefde van Emma?’ vraagt hij met een klein lachje erachteraan. Het schaamrood stijgt me even naar de wangen. ‘Laten we dan maar zeggen, nog niet,’ grinnikt Dusty verder. ‘Zal ik even de bedden opmaken?’ vraagt Dusty dan maar. ‘Oké, dan kom vanavond naar het eten maar naar mijn kamer, dan houd ik wat voor je apart,’ zeg ik en hij verdwijnt uit de kamer. ‘Wat een leuk mannetje,’ glimlacht Louis. ‘Je bent zo anders dan je ouders,’ zegt Niall met een bedenkelijke blik. ‘Het zijn dan ook mijn adoptieouders.’ ‘Ik snap wel wat Niall bedoelt. Niet qua uiterlijk, maar dat is logisch.’ ‘Nee, maar ook niet qua gedrag. Begrijp me niet verkeerd je ouders verwelkomde ons heel open, maar het lijkt zo geforceerd. Bij jou is het veel spontaner en je ouders zijn heel erg Slytherin en jij bent juist heel erg Gryffindor,’ ratelt Niall. Hij kijkt me met een gegeneerde blik aan en glimlacht dan even lief. Ik kan er niets aandoen, maar een glimlach kan ik niet onderdrukken. ‘Emma, Niall, Louis komen jullie eten?’ roept Tamara. ‘Ahh gelukkig. Ik heb zo’n honger,’ zegt Niall en hij wrijft over zijn buik. Ik snuif even de lucht op en het ruikt verrukkelijk. Met z’n drieën rennen we de trap af op weg naar de eetkamer. We gaan naast elkaar aan de lange tafel zitten. De hele tafel staat vol met eten dat er echt verrukkelijk uitziet. ‘Dankjewel mevrouw Vane,’ zegt Louis die verlekkerd naar het eten aan het staren is. ‘Ja nu al vast dankjewel,’ zegt Niall bij wie bijna het kwijl uit zijn mond druipt. ‘Nou laten we niet langer wachten, tast toe,’ zegt Greg en iedereen valt aan op het eten. Iedereen is zo gefocust op het eten dat het niet opvalt dat ik stiekem wat eten in mijn betoverde tas stop.

‘Mevrouw Vane, dat was werkelijk het beste wat ik ooit gehad heb,’ zegt Louis en Niall knikt hevig met zijn hoofd van ‘ja’. ‘Nou bedankt jongens, zullen we nog even na borrelen bij de openhaard?’ vraagt mijn moeder. We knikken en staan op. Als we bij de haard zijn aangekomen wachten daar drie stukken appeltaart en drie mokken chocomel op ons. Ik sluit mijn handen rond de mok en laat ze even opwarmen. Ik neem een hap van mijn appeltaart en hij is weer heerlijk. ‘Maar hoe bevalt het op Hogwarts? Je hebt me er nog bijna niets over vertelt,’ zegt mijn vader en hij kijkt me aan. ‘We zitten met z’n drieën in Gryffindor,’ zeg ik wat vertwijfeld en ik kijk naar mijn vader. Hij lijkt niet echt geschrokken, alsof hij het al wist. ‘Dat hadden we al gehoord,’ zegt hij. ‘Vinden jullie het erg?’ vraag ik en ik kijk ze aan. ‘Nee, je hoort daar volgens de sorteerhoed en dan zal dat ook wel zo zijn,’ zegt mijn vader en Tamara kinkt hevig mee. Ze knikken wel van nee, maar ze balen ervan. Dat weet ik zeker. ‘Nou maar vertel verder.’ ‘We beleven echt super leuke dingen. Hogwarts zit vol verrassingen,’ zegt Niall vrolijk en het gesprek wordt weer nuchter zonder enige hevige onderwerpen.

‘Zullen we maar naar boven gaan?’ stel ik voor als ik merk dat ik moe ben. Niall en Louis knikken en we lopen naar boven. ‘Dusty?’ ‘Ja, wat is er Emma?’ ‘Ik heb iets voor je,’ zeg ik en ik haal mijn tasje tevoorschijn. Ik geef hem een stuk appeltaart dat ik snel heb mee gegrist en nog wat vlees. ‘Dankjewel, Emma. Dat is heel lief van je.’ ‘Kom maar even met ons mee naar de kamer van Niall en Louis. Daar kun je het opeten.’ Hij knikt en loopt met ons mee. Ik ga op een van de stoelen in hun kamer zitten en we beginnen weer te praten. Het is zo gezellig met hun, ze zijn echt mijn beste vrienden. ‘Ik weer naar beneden, anders vermoedt mevrouw Vane dadelijk iets.’ We knikken en zeggen hem gedag. ‘Maar je ouders wisten dus niet dat je in Gryffindor zat?’ vraagt Louis. ‘Nee, ik durfde het niet te zeggen. Maar ze pakten het goed op.’ Een uil die op het raam tikt verstoort ons gesprek. ‘Dat is mijn uil, wat doet hij nu hier,’ zegt Louis en hij opent het raam. ‘Het is een bericht van professor McGonagall. Ze heeft ons nu héél dringend nodig.’