Hoofdstuk 178

Aiden

2 Maanden later….

‘Ik wil graag een keer mijn ouders opzoeken’ zegt Yuna ineens.
‘Wat?’ vraag ik verbaast en ga rechtop zitten.
‘Ik wil graag een keer mijn ouders opzoeken’ zegt Yuna weer en ik kijk haar aan.
‘Je hebt gelijk’ zucht ik en leun met mijn rug tegen de muur aan.
‘Moet jij ook eens doen’ zegt ze en geeft me een kus.
‘Die willen me toch niet meer zien’ en ik staar naar de grond.
‘Dat weet je niet als je er niet een gaat’ zegt ze en stapt uit bed.
‘Ik heb ze teleurgesteld’ en ik laat me weer achterover op bed vallen.
‘Misschien hebben ze je vergeven’ zegt Yuna en geeft me nog snel een kus voor ze naar beneden loopt.

‘Wanneer wil je gaan dan?’ vraag ik en ga bij haar aan tafel zitten.
‘Vandaag als het kan?’ vraagt ze heel voorzichtig.
Ik slik een keer en knik dan dat het goed is. Yuna lacht tevreden en eet rustig verder.
‘Zal ik met je mee gaan?’ vraag ik dan aan haar.
‘Nee, jij gaat naar je eigen ouders en dan doe ik dat ook’ zegt ze met volle mond.
‘Oké best dan doe ik dat’ zeg ik met veel tegenzin.
Yuna lacht tevreden en dan hoor ik iemand aan komen lopen. Er wordt op de deur geklopt en Ben komt binnen gelopen.
‘En zijn jullie klaar om te vertrekken?’ vraagt hij en gaat bij ons aan tafel zitten.
Vragend kijk ik naar Yuna die een kleur krijgt.
‘Je wist dus dat ik zou gaan?’ vraag ik bijna boos.
Ze knikt voorzichtig ja en zet haar bord in de gootsteen. Ik zucht en besluit om dan mijn spullen maar in te gaan pakken. Ik loop de trap op naar boven en Yuna komt achter me aan.
‘Ik hoop dat je niet al te boos bent’ zegt ze zachtjes en begint met het inpakken van kleding.
‘Nee valt wel mee hoor’ zeg ik en steek mijn mes achter mijn broekriem.
Verder zeggen we niet veel en ik zoek naar de rest van mijn spullen. Ik hang mijn boog en pijlen weer op mijn rug en steek mijn eigen zwaard weer in de houder.
Mijn lange jas die over de rand van het bed hangt doe ik weer aan en bindt mijn haren weer opnieuw bij elkaar.

‘Ben je zo ver?’ vraagt Ben aan me als ik op mijn draak klim.
‘Ja ik ben er klaar voor’ zeg ik nu wat meer vastberaden.
‘Dan wens ik jullie allebei veel succes en tot over een aantal weken’ en hij zwaait ons gedag.
Yuna spoort Xena aan en vertrekt dan richting het Noorden. Zelf moet ik naar het diep en donkere gedeelte van de vampiers in het koude Zuiden.

Daar gaan we dan. Op weg naar mijn ouders en broer, ik ben benieuwd of ze me nog terug willen zien en of ze nog wel leven…