(no subject)

Hoofdstuk 4:
Toen Lois met haar moeder bij de arts zat, was ze zenuwachtig. Maar toen de dokter de woorden daadwerkelijk uitsprak dat het niet meer goed zou komen, trok Lois wit weg. Ze was zo boos en verdrietig tegelijk. Ze rolde teleurgesteld weg, naar buiten. Haar moeder bleef nog binnen, Lois wachte buiten op haar,ookal had ze daar eigenlijk geen zin in. Haar moeder vertelde dat ze weer naar huis kon,haar eigen huis. Alle aanpassingen waren er. Lois had geen zin om naar huis te gaan, en toen ze thuis kwam sloot ze zicht meteen op op haar kamer.
Twee dagen lang sloot Lois zich op op haar kamer. Ze had met niemand willen praten. Maar de dag dat ze weer naar school moest,zou toch een keer komen, dan zou het maar beter meteen vandaag kunnen zijn toch? Na een diepe zucht,ging het slot van lois’ kamer open. Het zou moeilijk zijn,dat wist ze zeker, Inge wist alles al,en er zouden vast veel vragen van iedereen zijn. Maar het moest,ze moest gewoon verder.