Vrijdag, 22 Februari

Vrijdag, 22 Februari

Ik zat op mijn bed examens voor te bereiden. Ik had zelf het idee dat ik veel te laat was begonnen met leren maar eigenlijk was ik de enige in de klas die überhaupt begonnen was met examens leren. Ik was nogal bang, bang voor falen. Ik was bezig met biologie tot ik ineens iemand de trap op hoorde rennen. Mijn broertje kon het niet zijn. Die was veelte licht om zulke zware stappen te nemen.
De deur werd open gesmeten en voordat ik iets kon zeggen zei Finn direct: "Liefste, ik kan er niet meer tegen, ik moet je hebben. De gedachtes dat je met hem zoent of dat hij je kust... Ik kan er niet tegen!" Ik legde heel voorzichtig mijn boek neer en keek Finn aan. "Sorry dat ik zo ongelegen kom maar ik moet het kwijt. Wat een rot afspraak. Wat een rot contract. Ik probeer aardig tegen Jack te doen maar het enige wat ik denk en wil is hem verrot slaan. Hoe- Hoe durft hij aan jou te zitten?! Hoe-" Finn werd echt ontzettend kwaad. "Hij is een domme, simpele, arrogante jongen die denkt alles en iedereen te kunnen krijgen! Hij denkt niet na over de toekomst! Wat moet hij met jou?! Ik wil me hele leven met je delen en Jack- Jack?! Hij vindt je gewoon leuk omdat het een kinderachtig rot kind is. Alsof hij weet wat liefde is?!" Ik stond voorzichtig op en liep naar Finn toe. Hij schreeuwde en praatte hard en gebruikte zijn handen bij alles wat hij zei. Ik pakte zijn hand vast die hij net weer in de lucht gooide. Hij stopte direct met praten en keek me nogal wild aan. Zijn ogen stonden nog heel erg opgelaten maar hij was stil zodra ik hem vasthield. Al was het maar zijn hand.
"Finn, rustig..." Finn keek ongemakkelijk weg en toen mij weer aan. Hij slikte en kreeg nogal vochtige ogen. Ik trok hem mee naar me bed en pakte een van mijn kussens. Ik legde die tegen de muur aan zodat hij naast me kon zitten. Hij pakte stilletjes mijn handen vast en keek mij aan.
"Ik heb het gevoel dat je voor hem gaat kiezen. Je spreekt zoveel met hem af en niet met mij... En ik wil juist bij je zijn. Net zoals vroeger. Toen wilde ik je al zo veel mogelijk zien en ... Nu alleen maar nog meer. En.. Ik ben gewoon zo bang dat je voor hem gaat en sorry als dit dom klinkt maar je bent hét. Als er iets zoals de ware bestaat, dan ben jij het wel. Ik weet niet... Wat ik moet als je voor Jack kiest?" Ik glimlachte licht. De afgelopen tijd had ik inderdaad ontzettend veel met Jack afgesproken ja. Met een reden. Ik twijfelde. Ik twijfelde aan Jack. Hij was zo onzeker de laatste tijd. Ik begreep Jack niet wanneer hij onzeker was. Hij was afstandelijk en chagrijnig maar tegelijkertijd, zag ik aan hem dat hij zijn best probeerde te doen. Jack zei geen woord over... de situatie. Hij zei niets over Finn. Ik wist niet of hij jaloers was of dat hij het probeerde te verbergen. Finn was anders. Finn was eigenlijk stik jaloers. Hij kon het niet hebben en zoals hij zei: hij kon het niet aan. Hij at slecht de laatste tijd. Hij had slapeloze nachten en vaak veel nachtmerries. Dat had hij niet verteld. Ook Jack niet. Maar zijn moeder. Zijn moeder had niets gezegd over wat ze van de situatie vond behalve dat ik me hart moest volgen. Ze was bezorgd over Finn en over de relatie tussen zijn broer en hemzelf. Ondanks alles, was ze niet boos. Ze zei zelfs dat ze het begreep. Dat Finn slapeloze nachten had, had ik gisteren pas gehoord. Ik had de laatste tijd zowel tegen Jack als tegen Finn me raar gedragen, niet naar mezelf. Ik uitte mijn gevoelens niet teveel. Ik was bang dat ze dan of teveel hoop zouden krijgen of te weinig. Al kreeg Finn weinig hoop. Dus de "dates" die we hadden, waren niet zo denderend. Al moet ik toegeven dat ik tot nu toe alleen met Jack had gedate. Finn had ik eigenlijk aan zijn lot overgelaten. En ik wist dat ik het deed met een bedoeling. Ik deed namelijk alles, op gevoel. Ik ging niet met opzet meer met Jack afspreken om Finn zich rot te laten voelen. Ik deed het omdat ik met Jack wílde afspreken. Finn zag dat ik in gedachte was verzonken en legde zijn hand op mijn wang zodat ik hem aankeek.
"Hazel, je bent het meest speciale meisje die ik ooit heb ontmoet en ik ben zó verliefd op je. Ik ben er zo van overtuigd dat er niemand op de wereld meer van je houdt dan ik." Ik keek hem in zijn ogen aan. In zijn groene ogen. Zijn lichte groene ogen. Zijn blik... Ik fronste heel licht. Zijn.. "Je meent het?" Finn fronste heel licht terwijl hij mij nog steeds aanstaarde met diezelfde blik. "Hoe bedoel je? Natuurlijk meen ik het." Ik kwam overeind en ging tegen over hem zitten. Ik staarde hem aan. "Hazel? Heb je daar ooit aan getwijfeld?" Nee. Daar had ik nooit aan getwijfeld. Maar ik had het me ook nooit beseft. "Nee, nooit..." Zei ik zacht. Finn was een beetje verward. Hij begreep niet waarom ik zo reageerde. "Toen... Ik je belde. Die avond van het ongeluk... Toen zei ik dat ik een verassing voor je had. Kan je je dat nog herinneren?" Ik knikte vlug en keek hem aan. "Ik wil je die zo graag geven. Maar ik kan het niet. Ik moet eerst weten wie je kiest. Ik geef het je sowieso wel, maak je daar maar geen zorgen om." Ik fronste licht en zei niets meer. Finn stond ineens op. "Ik ga." Ik kwam ook overeind en keek hem verbaasd aan.
"Ik dacht dat je bij me wilde blijven...?" Finn knikte kort. "Wil ik ook." Finn stroopte zijn mouw op en keek me aan. "Maar ik moet gaan." Hij stond bij mijn kamer deur. "Ik laat mezelf wel uit en... Jij moet leren." Finn deed de deur open. "Finn! Wacht," Finn stond stil en keek me aan. "Ik ben er ook van overtuigd dat er niemand op de wereld is die net zoveel van jou houdt als ik van jou hou." Finn keek mij recht aan. Alsof hij een onderzoek pleegde in mijn ogen. Hij keek naar de deur en weer naar mij. "Ik... Hoop dat ik je snel spreek," Hij liep zo de deur uit. Ik zuchtte heel diep. Wat ging er nou fout? Ik deed stom ja, maar... Ik had het idee dat het uit het niets kwam. Ik liep richting mijn bed en ineens werd de deur opnieuw hard opgelaten. "Fack it." Zei hij grof. Ik keek hem aan en voordat ik het wist, voelde ik zijn lippen op die van mij. Al zijn liefde, liet hij door een simpele kus, in een seconde, door mijn hele lichaam stromen. Alles schokte. Alsof zijn liefde elektriciteit was. Ik was nog een beetje geschrokken van zijn reactie en liet mijn armen snel naar zijn wangen gaan. Hij tilde mij op en gooide de deur dicht. Voor de derde keer vandaag gooide hij met mijn deur. Hij drukte mij tegen de muur op en begon zijn liefdevolle kusjes te verspreiden over mijn bovenlichaam zodra ik mijn bloes uitgetrokken had. Finn trok zo snel mogelijk zijn shirt uit en nam mij mee naar mijn bed. Hij maakte zijn broek los en deed mijn joggingsbroek zo naar beneden. Hij duwde mij op het bed en besprong me haast.