Silent 6

- 1 uur 's middags

Ik zit aan de eettafel een boterham te eten als ik ooeens een stem hoor. 'Goodmoring, hoe laat is het?' Ik draai me om en zie een vermoeide Louis in de deuropening staan. 'Goedemorgen! Het is 1 uur. Wil je wat drinken, of eten?' Louis' mond valt open. '1 uur? Ik had met Eleanor afgesproken om 10. Ze zei dat het heel belangrijk was.' Zijn ogen lichten op. 'Misschien wil ze dan eindelijk met ons samenwonen.' Een big smile verschijnt op zin gezicht. 'Nou, zou je haar niet bellen dan?' Stel ik voor. Dalijk word het alleen maar later en later. Hij graait meteen naar zijn telefoon die in zijn broekzak zit en toets een nummer in. 'Ze gaat me vermoorden.' Mompelt hij nog voor hij op het groene hoorentje drukt. Meteen word er opgenomen. 'Hey babe, sorry dat ik zo laat ben. Ik heb me helemaal verslapen. Wanneer kan ik langskomen? Komt nu uit?' Hij begint te fronzen. 'Wie is die man die ik hoor? Is dat je vader?' Terwijl Eleanor doorpraat begint Louis alleen nog maar meer te fronzen, hij is heel erglang stil tot hij weer begint te praten. 'W-wat bedoel je?' Eleanor praat weer door en er komen tranen in zijn ogen. Oh god, dit niet goed. 'Doe dit nou niet...' Smeekt hij nog, maar er word opgehangen. Vragend kijk ik hem aan. 'Eleanor heef het uitgemaakt, ze heeft iemand anders ontmoet terwijl ik op tour was. Ze denkt dat het beter is dat we elkaar niet meer zien. Omdat ze bang is dat ze weer gevoelens voor me krijgt.' De tranen lopen nu echt over zijn wangen. Ik doe dit niet vaak, maar ik stap naar hem toe en trek hem in een omhelzing. Louis graaft zijn gezicht in mijn haar en zijn schouders beginnen te schokken. Een gedempte zin komt uit zijn mond: ik snap het gewoon niet. Ik, om eerlijk te zijn, ook niet! Ik he altijd in hun relatie gelooft. Hij was zo sterk en hecht. Ik zeg niet maar schommel hem een beetje heen en weer. Iets zeggen als: het komt wel goed. Moet je niet zeggen, want je weet niet of het welgoed komt.

Louis ligt op de bank en kijkt tv, voor zover ik weet ligt de rest nog te slapen. 'Louis, wil je wat eten? Boterhammen? Taart?' Ik weet dat taart een beetje raar is als je net wakker word maar desperate times need desperate calls... Toch?
'Taart? Mag dat? Paul lette vroeger op ons... Toen mochten wij dat niet.' Achja, uitzonderingen. 'Het is een uitzondering. Als ik jullie teveel geef van wat niet mag word ik ontslagen.' Louis' gezicht betrekt en grinnikt. 'Ik zal het niet door vertellen.' Snel schiet me iets te binnen. 'Vanochtend, toen ik boodschappen ging doen, stonden er overal fans en toen heb ik zegmaar een soort van gezegt dat jullie via de achterdeur zijn vertrokken, anders waren ze allemaal naar binnen gerend... Sorry.' Zeg ik. Louis begint hard te lachen. 'Daar heb jij nog wel een lesje in nodig dan.' Ik knik en loop naar de keuken waar ik een groot stuk chocoladetaart afsnij voor Louis. Ik loop weer terug naar Louis en geef hem de taart. Meteen begint hij te eten en ik neem plaats naast hem. Dan hoor ik de deur weer open gaan, wie zal het zijn?